به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، در ابتدای این مراسم مجازی،سارا عالمی دختر اکبر عالمی در مورد پدرش گفت: «او همیشه خودش را معلم معرفی می‌کرد و نه استاد دانشگاه و حقوق معلمی را حلال‌ترین حقوق می‌دانست. دانشجویان پدرم در خانه ما رفت‌وآمد داشتند و برخی از آنان در خلال این سال‌ها که برخی حتی به قبل از تولد من بازمی‌گردد دوستان خانوادگی ما شده‌اند. پدرم آدمی حرفه‌ای و چند رشته‌ای بود که هر کاری را بدون کوچک‌ترین اشتباه انجام می‌داد».
مشی و منش آنان حیات آینده فرهنگی ما را تضمین می‌کند
محسن راستانی عکاس و دوست اکبر عالمی هم درباره او عنوان کرد: «بزرگانی چون عالمی به کمک مدیریت فرهنگی می‌توانند به نهاد بدل شده و در این راستا نهادینه کردن مشی و منش آنان حیات آینده فرهنگی ما را تضمین کند. تسلط ایشان در مباحث آموزشی برایم بسیار جذاب بود و این‌که بسیار بیش از سایرین تخصصی درس می‌داد و این‌که کسی در کلاس ایشان غیبت نمی‌کرد و مطلبی را از دست نمی‌داد نشان از کیفیت و اهمیت مطالب تدریس ایشان بود. ما در سوگواری برای افرادی چون عالمی در حقیقت برای خودمان افسوس می‌خوریم، آن‌هم به دلیل فقدان و اهمیت آن چیزی که از وجود چنین بزرگانی کسب کرده‌ایم».
دانش بسیار گسترده‌ای در حوزه فیلم داشت
امیرحسن ندایی استاد دانشگاه و از شاگردان عالمی درباره جایگاه او صحبت کرد: «عالمی در دهه ۶۰ زمانی که سینما نیازمند شناخته شدن بود در «آن روی سکه» در شبکه دو، برنامه‌ای را شروع کردند که اطلاعات بسیار جذاب و تازه‌ای را به مخاطب می‌داد و ایشان آغازگر مفهومی به عنوان سواد رسانه‌ای هستند که برای اولین چنین مباحثی را باز کردند. هوشمندی در انتخاب موضوع، پژوهش‌های دقیق و درست و نشان دادن معنا و مفهوم سینما به مخاطب آن سال‌ها از جذابیت‌های برنامه ایشان بود، چراکه چه بعد از انقلاب و چه قبل از آن، ما اطلاعاتی در این زمینه نداشتیم و ایشان دست‌به‌کار مطرح کردن مفاهیم علمی سینما شدند و کوشش کردند نشان دهند سینما مقوله‌ای بسیار مهم و اثرگذار است».
او افزود: «وجه مهم و کمتر پرداخته‌شده دکتر عالمی به دلیل کار در لابراتوار دانش بسیار گسترده‌ای بود که در حوزه فیلم داشت و به همین دلیل حساسیت و وسواس زیادی در نگهداری آرشیو تصویری ما از گذشته داشت و همیشه می‌گفت ما بدون گذشته هیچ معنایی نداریم».
گره زدن وجوه فلسفی با فناوری
محمد حمیدی مقدم مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و از شاگردان اکبر عالمی هم درباره او گفت: «عالمی استادی به‌تمام‌معنا بودند و زندگی‌ای دوطرفه و مأنوس با دانشجویان داشتند. فلسفه‌ای همیشگی داشتند با این عنوان که سر کلاس باید چیزی بدهم و بگیرم، و این دادن و گرفتن را در کلاس درس و خارج از آن‌هم داشتند. کمتر می‌شود در حوزه فناوری (ابزار و ادوات) سینما بتوانید آن را با وجوهی فلسفی گره زنید و دانشجویان آن‌قدر شیفته این موضوع شوند، و این کاری بود که عالمی می‌کرد. امسال سال بسیار بدی برای ما بود زیرا ستون‌های بزرگی را از دست دادیم، کسانی مانند استاد سینایی و استاد طیاب و امروز هم استاد عالمی».
او در صحبت‌هایش به مستندسازی اکبر عالمی و تاثیر عمیق او بر دانشجویانش هم اشاره داشت: «استاد عالمی تأثیری بسیار عمیق بر نسل ما داشت که اواخر دهه ۶۰ و اوایل ۷۰ ناامید بودیم و دغدغه معاش داشتیم، رشته‌ای را می‌خواندیم که مانند امروز شغل و آینده کاری نداشت، تلویزیون به این گستردگی نبود، سینما کوچک بود و حوزه‌های دیگر روابط خودش را داشت، اما استاد عالمی با پیوندی که با بخش صنعتی ایجاد کرد مسیری را برای دانشجویان باز کردند و پس از آن پروژه‌هایی را گرفتند و با دست و دل‌بازی دانشجویان را درگیر کار کردند، مثلاً در عکاسی پتروشیمی در آبادان و غیره دوستان ما را به کار مشغول کردند و بابی را برای کار تخصصی و حرفه‌ای در این حوزه گشودند».
توجه به جامعیت و نکات ریز
رامین حیدری فاروقی مستندساز و از دیگر دانشجویان اکبر عالمی در ادامه بیان کرد: «عالمی روی نکات ریز تأکید داشت و همواره به ما گوشزد می‌کرد به‌عنوان سینماگر باید به جامعیت و به اجزا توجه داشته باشیم، تأکید می‌کرد باید از همه‌چیز سر دربیاورید که مردم به شما اعتماد کنند؛ لازم نیست پاسخ تمام سؤال‌های دنیا را بدانید اما شرم‌آور است که به پرسش‌های اصلی دسترسی نداشته باشید و به همین دلیل است که در رشته و درس سینما جامعه‌شناسی و فلسفه و ادبیات گذاشته‌اند تا سواد حرف زدن در مورد موضوعاتی که قرار است دنبال کنید و در آن باره به مردم حرف بزنید را داشته باشید».
او افزود:«احساس رضایت از زندگی با اجرایی کردن ایده‌ها در زندگی رابطه مستقیمی دارد، آقای دکتر عالمی ایده‌هایشان را اجرایی کردند نه‌فقط برای فرزندان‌شان و نه‌فقط برای دانشجویانشان و کسانی که برنامه‌های تلویزیونی ایشان را دیدند و تحت تأثیر آن آموزه‌ها بودند بلکه برای هرکسی که با ایشان برخوردی داشت و چیزی از ایشان آموخت».
و در انتها با اشاره به اسامی هنرمندانی چون خسرو سینایی، منوچهر طیاب و اکبر عالمی تاکید کرد:« این افراد، آدم‌هایی کوشا، آرمان‌گرا و محجوب بودند و هرکه از اینان یاد می‌کند در قلبش به‌جز احترام برای آنان نیست، آنان شبیه آن چیزی بودند که تبلیغ می‌کردند».
هارمونی تولیدات صنعت سینمایی
مهدی گنجی مستندساز و از شاگردان اکبر عالمی آخرین سخنران این جلسه بود که ضمن مرور خاطراتش از اکبر عالمی عنوان کرد: «سلیقه او در فیلم صنعتی و رویکرد ایشان در جمله‌ای بود که سال‌ها پیش به من گفت: «من وقتی فیلم صنعتی می‌سازم سعی می‌کنم سمفونی صنعت را نشان دهم» و نمود آن را می‌توانید در هارمونی تولیدات صنعت سینمایی ایشان ببیند».