آرش قادری فیلمنامه‌نویس تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: دیگر زمان مصالحه و مسامحه، ترس و رعایت گذشته و جهان به سمت شفافیت رفته، قطعاً ما هم باید به سمت شفافیت قدم برداریم و محدودیت‌ها را کنار بگذاریم. اینکه ما مدام در برنامه‌هایمان اصرار داریم چه حرفی زده شود و چه حرفی خیر مانعی در برابر شفافیت است.
قادری تصریح کرد: اگر در سال 99 بخواهید یک سریال بسازید باید حواستان باشد که مجلس تازه آغاز به کار کرده و نباید حرفی بزنید که باعث ناراحتی مجلس شود و دولت هم در سال آخرش به سر می‌برد و تحریم و کرونا او را تحت فشار قرار داده و نباید مورد انتقاد قرار گیرد و دیگر نهادها هم به این شکل و این حجم از محدودیت که به شکل سیستماتیک ما را وادار می‌کند که در نظرشان داشته باشیم باعث می‌شود برنامه‌سازهای ما دچار یک ترس شوند که برای تولید یک اثر دست به عصا عمل کنیم.
او افزود: این وضعیت هیچ ربطی به کرونا ندارد، اگر کرونا از بین برود و بودجه چند برابر شود هم اتفاقی رخ نمی‌دهد و ما نیازمند شفافیت در بیان هستیم. صداوسیما باید رویکرد خود را عوض کند و از این تصور که برای حفظ برخی منافع آنتن در دست دارد را کنار بگذارد.
این فیلمنامه‌نویس در ادامه خاطرنشان کرد: برنامه‌ها و آثار تلویزیون باید بر پایه سه سلیقه ساخته شوند و یک فیلمنامه‌نویس، کارگردان و برنامه‌ساز باید سلیقه سه گروه مردم، برنامه‌سازها و مدیران را در نظر داشته باشد و متأسفانه سلیقه این سه گروه با هم منافات دارد و جز در موارد بسیار نادر در هیچ مورد و زمانی همپوشانی ندارند. هم‌طراز شدن این سلیقه‌ها تنها توسط سیاست‌گذارها باید صورت گیرد و متأسفانه مدیران ما به قدری محافظه‌کار هستند که فقط به سلیقه مدیران بالاتر از خود توجه دارند.
نویسنده فیلمنامه مجموعه تلویزیونی «گاندو» در ادامه تأکید کرد: ادامه داشتن این وضعیت در نهایت تلویزیون را در شرایط بدتری قرار می‌دهد. وقتی سریالی که در سال 90 ساخته شده برای چندمین بار در سال 99 پخش می‌شود نشان از این است که تلویزیون تولیدات چندانی ندارد و در بحث تولید اثر جدید با مشکل جدی مواجه است.
قادری تصریح کرد: ما در مدیریت فرهنگی خود نیاز به مدیران جسور داریم که فراتر از میز خود فکر کنند و به فکر این باشند که فضایی بازتر فراهم شود تا برنامه‌سازها بتوانند مدیران و نهادهای مختلف را نقد کنند. ما مدیرانی از جنس آن افراد که تلویزیون را راه انداختند می‌خواهیم. بسیاری از مسائلی که امروز جزو اولویت‌های تلویزیون به حساب می‌آید واقعاً جزو اولویت‌های کشور نیست. تلویزیون تصورش بر این است که باید فقط بحث آموزش را در نظر بگیرد اما اگر قرار باشد که تلویزیون فقط جنبه آموزشی داشته باشد و سرگرمی را فراموش کنیم نباید انتظار داشته باشیم که آثارمان مخاطب داشته باشند.
فیلمنامه‌نویس مجموعه تلویزیونی «برادر» خاطرنشان کرد: تلویزیون نیاز به مدیری نترس و باشهامت دارد که با آثاری که در دوره مدیریتی‌اش ساخته می‌شود سطح مطالبه‌گری در اجتماع بالا برود و اگر این اتفاق رخ دهد حتماً به نفع تلویزیون، حکومت و مردم است. میزها را باید به مدیران جوان و جسور سپرد تا شاهد اتفاقات مثبت در کشورمان باشیم.
این فیلمنامه‌نویس در ادامه گفت: در شوراهای تلویزیون باید از افراد فعال، باتجربه و باسواد استفاده شود تا شفاف‌سازی و ساخت برنامه‌ها و آثار خوب را در این رسانه شاهد باشیم. من در جامعه ارتباط مستقیمی با مردم دارم و شاهد بازخورد و نظرات مخاطبان آثارم هستم اما آنچه که تلویزیون به عنوان نظر مردم به من ارائه می‌دهد حتی 10 درصد هم شبیه به نظر مردم که بی واسطه دریافت کرده‌ام، نیست.