به گزارش برنا؛ زگیل های مقعدی توده های کوچکی هستند که اطراف و درون ناحیه مقعد ظاهر می شوند. ویروس پاپیلومای انسانی موجب بروز زگیل های مقعدی می شود که پزشکان آنها را کاندیلوما می نامند.
به گزارش "مدیکال نیوز تودی"، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا تخمین می زند که سویه های پر خطر ویروس پاپیلومای انسانی موجب حدود 10 درصد از موارد زگیل مقعدی می شوند.
همچنین، این سویه ها احتمال بیشتری دارد موجب سرطان مقعد شوند. با این وجود، به ندرت اتفاق می افتد که زگیل های مقعدی نشانگر وجود سرطان باشند.
زگیل های مقعدی همواره موجب علائم نمی شوند. فرد ممکن است متوجه برآمدگی ها و توده هایی کوچک اطراف ناحیه مقعد و همچنین مقداری خونریزی شود.
علائم
در بیشتر موارد، زگیل های مقعدی بدون درد هستند و فرد ممکن است از ابتلا به آنها آگاه نباشد. اگر علائم رخ دهند، ممکن است شامل موارد زیر شوند:
- خونریزی
- برآمدگی هایی نزدیک یا درون ورودی مقعد که به طور معمول قهوه ای روشن یا به رنگ پوست هستند
- توده هایی شبیه به گل کلم در اطراف مقعد
- ترشحات مخاط مانند از برآمدگی ها
- زخم
- احساس وجود توده یا چیزی شبیه به آن در ناحیه مقعد
زگیل های مقعدی ممکن است با هموروئید اشتباه گرفته شوند.
دلایل
ویروس پاپیلومای انسانی موجب زگیل های مقعدی می شود و سویه های بسیاری از این ویروس وجود دارند.
به گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، تخمین زده می شود که 90 درصد زگیل های مقعدی به واسطه انواع 6 تا 11 ویروس پاپیلومای انسانی شکل می گیرند. این سویه ها می توانند موجب بروز زگیل ها در قسمت های دیگر از جمله بینی، چشم ها و دهان نیز شوند.
همچنین، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا به این نکته اشاره دارد که دانشمندان سویه های 16، 18، 31، 33، و 35 را با ضایعاتی که ممکن است سرطانی شوند، مرتبط می دانند.
در بیشتر موارد، افراد به دلیل رابطه جنسی مقعدی با فرد مبتلا به ویروس پاپیلومای انسانی به زگیل های مقعدی مبتلا می شوند.
ویروس می تواند از طریق تماس دست با مقعد یا قرار گرفتن ناحیه مقعد در معرض مایعات بدن فردی که به ویروس آلوده است نیز منتقل و موجب بروز زگیل های مقعدی شود.
آیا زگیل های مقعدی واگیردار هستند؟
زگیل های مقعدی واگیردار هستند. همچنین، باید به این نکته اشاره داشت که ویروس پاپیلومای انسانی حتی زمانی که موجب زگیل ها نمی شود، واگیردار است.
حتی اگر فرد تحت درمان برای زگیل های مقعدی قرار بگیرد، ویروس می تواند به دیگران منتقل شود.
افرادی با سیستم ایمنی ضعیف، از جمله افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی در برابر عفونت آسیب پذیرتر هستند.
فرد مبتلا به اچ‌آی‌وی می تواند با پزشک خود درباره روش های کاهش خطر ویروس پاپیلومای انسانی صحبت کند. این ممکن است شامل غربالگری های منظم شود.
تشخیص
پزشک با معاینه ناحیه مقعد می تواند زگیل های مقعدی را تشخیص دهد. وی ممکن است از ابزاری پزشکی به نام آنوسکوپ برای مشاهده درون کانال مقعد و بررسی وجود زگیل ها در این قسمت استفاده کند.
پزشک به طور معمول می تواند با بررسی دیداری این که توده های موجود زگیل های مقعدی هستند یا خیر را تشخیص دهد.
پزشک ممکن است برای آزمایش های بیشتر به بافت‌برداری (بیوپسی) از زگیل نیاز داشته باشد. به طور معمول، این اقدام زمانی که زگیل ها به درمان واکنش نشان نمی دهند یا شرایط آنها به رغم درمان در حال بدتر شدن است، انجام می شود.
درمان
پزشک ممکن است گزینه های مختلفی را برای درمان زگیل های مقعدی توصیه کند که به تعداد، اندازه و علائم فرد بستگی دارد.
گاهی اوقات، بدن ویروس زمینه ای را پاکسازی می کند یا زگیل ها خود بخود از بین می روند. اگر فرد تمایلی به آغاز سریع درمان نداشته و شیوع اندک باشد، پزشک ممکن است منتظر بماند تا ببیند چه اتفاقی رخ می دهد.
باید به این نکته توجه داشت که ویروس پاپیلومای انسانی می تواند برای چندین سال در بدن انسان نهفته باقی بماند و حتی پس از این که فرد تحت درمان قرار گرفت، زگیل های مقعدی می توانند دوباره باز گردند.
پزشک برای درمان ممکن است موارد زیر را انجام داده یا تجویز کند:
درمان های موضعی
اگر علائم مانند خونریزی از مقعد یا زخم ها خفیف بوده یا زگیل ها نسبتا کوچک باشند، پزشک ممکن است داروهای موضعی را برای از بین بردن زگیل های تجویز کند.
از جمله این داروها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
کرم ایمی‌کیمود 3.75 درصد (زیکلارا) یا 5 درصد (آلدارا)
محلول یا ژل پودوفیلوکس 0.5 درصد (کاندیلوکس)
پماد سینکاتچینز 15 درصد (ورجن)
برخی داروهای بدون نسخه برای زگیل ها قابل خریداری هستند اما آنها نباید در ناحیه مقعد، مکانی که پوست نازک و ظریف‌تر است، استفاده شوند. تنها روشی که پزشک تجویز می کند را به دقت دنبال کنید.
انجماد یا سوزاندن
پزشک می تواند برای از بین بردن زگیل های مقعدی از نیتروژن مایع استفاده کند. این مایع موجب انجماد بافت زگیل شده و افتادن آن می شود.
همچنین، پزشک ممکن است از یک محلول اسیدی حاوی اسید تری‌کلرواستیک یا اسید بی‌کلرواستیک برای از بین بردن زگیل استفاده کند.
عمل جراحی
اگر زگیل های مقعدی درون کانال مقعد قرار داشته یا بسیار بزرگ باشند، پزشک ممکن است عمل جراحی را توصیه کند. عمل جراحی با بیهوشی عمومی فرد انجام می شود.
اگر از بین بردن تعداد زیادی زگیل ضروری باشد، پزشک ممکن است انجام بیش از یک عمل جراحی را توصیه کند تا زمان کافی برای بهبودی وجود داشته باشد.
پس از انجام عمل جراحی، فرد ممکن است به مرخصی گرفتن از محل کار یا مدرسه نیاز داشته باشد. فرد ممکن است برای تسکین درد به مصرف داروهای مسکن بدون نسخه نیاز داشته باشد یا پزشک دارویی قوی‌تر را برای وی تجویز کند.
مدت زمان لازم برای بازگشت به روند عادی زندگی فرد احتمالا به بزرگی عمل جراحی بستگی دارد.
پیشگیری
برای پیشگیری از قرار گرفتن در معرض ویروسی که موجب زگیل های مقعدی می شود می توانید موارد زیر را مد نظر قرار دهید:
- پرهیز از رابطه جنسی با افرادی که دارای زگیل های مقعدی یا تناسلی فعال هستند.
- استفاده از کاندوم یا روش های محافظتی دیگر هنگام رابطه جنسی. این یک روش تضمینی برای پیشگیری از انتقال ویروس پاپیلومای انسانی نیست اما می تواند میزان خطر را کاهش دهد.
- با پزشک خود درباره واکسن ویروس پاپیلومای انسانی صحبت کنید. این واکسن می تواند در برابر سویه هایی از این ویروس که موجب بیشتر موارد زگیل های تناسلی یا آنهایی که موجب سرطان می شوند، محافظت ایجاد کند.
درمانی ریشه کن کننده برای ویروس پاپیلومای انسانی وجود ندارد و ویروس می تواند تا پایان زندگی فرد در بدن وی باقی بماند. از این رو، استفاده از راهبردهای پیشگیری که در بالا به آنها اشاره شد اهمیت دارد.