به گزارش سرویس فرهنگ و هنر برنا، غلامعلی پورعطایی درباره نغمه«نوایی نوایی» گفت:«نوایی» بیشتر از نغمات دیگر سرزمین خراسان اجرا شده و بر سر زبان‌ها افتاده از این روست كه مردم مناطق مردم كشور من با آن آشنایی دارند.
این استاد دو تار نوازی خراسان در ادامه افزود: «نوایی» از مقام‌هایی است كه در زمان امیرعلی شیر نوایی ساخته شده است. زمانی كه امیرعلی شیر نوایی دانشمند، شاعر و وزیر سلطان حسین بایقرا قصد می‌كند به دیدن عبدالرحمان جامی برود برای استقبال از او نغمه‌ای را می‌سازند كه به«نوایی» مشهور می‌شود.
وی همچنین تصریح كرد: اصل این شعر از طبیب اصفهانی است كه در آن زمان برای اجرای«نوایی» چند بیت را متناسب با آنچه مد نظرشان بوده،اضافه كرده‌اند. این ماجرا در اواخر قرن 9 هجری قمری اتفاق افتاده است.
وی ادامه داد: گروهی كه قرار بوده به استقبال امیرعلی شیرنوایی بروند این نغمه را تمرین می كنند و برای پیشواز به منطقه‌ای بین محمود‌آباد و لنگر می‌روند كه تقریبا در فاصله 18 كیلومتری تربت جام به سمت مشهد قرار دارد. وقتی امیرعلی شیر نوایی به آنجا می‌رسد از اسب پیاده می‌شود و همراه با استقبال كنندگان پیاده تا محصل تدریس مولانا عبدالرحمان جامی می‌رود كه در طی این مسیر مقام«نوایی» نیز اجرا می‌شود.
این نوازنده اهل تربت جام گفت:«نوایی» همانطور كه در شعر آن می‌شنویم یک داستان عارفانه است؛ این عرفان را در سراسر شعر حس می‌كنید وقتی كه می‌گوید«بنازم به بزم محبت كه آنجا/ گدایی به شاهی مقابل نشیند».
وی افزود:هر شعری موسیقی خاصی را می‌طلبد و این موسیقی با وزن و مفاهیم شعر ارتباط مستقیم دارد. در مورد«نوایی» نیز به همین ترتیب است و از همین رو است كه پس از گذشت صدها سال همچنان«نوایی» به شكل اولیه‌اش اجرا می‌شود.
غلامعلی پور عطایی ادامه داد:«نوایی» در كل خراسان اجرا می‌شود و از دو بخش نوازندگی نوایی و خوانندگی نوایی تشكیل شده است. در موسیقی دوتار تركمن نیز نوایی اجرا می‌شود ولی آواز آن همان آواز نوایی اصیل نیست؛ چرا كه آواز نوایی فقط خاص خراسان و البته به طور ویژه جنوب خراسان است.