به گزارش برنا؛ شنبه‌ای خاطره‌انگیز که سراسر ایران تعطیل بود، البته نه به خاطر کرونا و محدودیت‌های قرنطینه‌ای آن، شهر و کشور تعطیل بود تا در 90 دقیقه‌ای رعب‌آور آرزوی دیرینه فوتبالی‌ها به واقعیت بپیوندد و برای دومین‌بار در تاریخ فوتبال ایران مسافر جام جهانی شویم. روزی که ایران تا مرز سکته پیش رفت اما در پایان اشک ریخت! اشکی از سر شوق و اشتیاق و خوشحالی!
8 آذر 1376 ایران خندید! فرقی نمی‌کرد پرسپولیسی باشی یا استقلالی، مهم نبود فوتبالی باشی یا نه، نسلی از فوتبال ایران، اتفاق و حادثه‌ای را در آن دیدار رقم زدند که حتی غبار عبور 23 سال از آن روز هم نتوانسته شیرینی آن خاطره را از کمرنگ کند.
اگرچه کریم باقری و خداداد مردان گلزن آن دیدار بودند اما مرد حادثه‌ساز آن بازی کسی نبود جز احمدرضا عابدزاده، عقاب تیزپرواز فوتبال ایران و آسیا که در آن نود و اندی دقیقه به اندازه عمر فوتبال ایران توپ گرفت! استرالیا حمله می‌کرد، احمد می‌خندید! با 2 گل از حریف قدر عقب افتادیم، احمد می‌خندید، جیمی جامپ استرالیایی تور دروازه ایران را پاره کرد، احمد باز می‌خندید! انگار همه شکست را پذیرفته بودند غیر از یک نفر، یک نفر که نه، عابدزاده خودش یک تیم بود!
دستان احمد چسب‌ناک بود و حملات بی‌رحمانه استرالیایی را خنثی می‌کرد؛ گل آقا کریم فاصله را به حداقل رساند تا دیگر چیزی برای از دست دادن برای ما باقی نماند. یک مهار توپ و چرخش استادانه از آقای گل جهان و فرار خداداد و تسلیم شدن مارک بوسنیچ شکست ناپذیر....حتی 8 دقیقه وقت تلف شده ساندروپل هم به کمک استرالیا نیامد تا احمدرضا عابدزاده، افشین پیروانی، مهدی پاشازاده، محمد خاکپور، رضا شاهرودی، نعیم سعداوی، خداداد عزیزی، مهدی مهدوی‌کیا، حمید استیلی، کریم باقری و علی دایی مردانی باشند که زیباترین ترکیب اولیه تیم ملی را تا امروز برای فوتبال ایران رقم زده باشند...
8 آذر1376؛ استرالیا 2.... ایران2. 3/5