به گزارش برنا؛ شواهد حاکی است که در بریتانیا، زنان مهاجر و افرادی از اقلیت‌های قومی بیش از سایر مردم، جان خود را بر اثر ابتلاء به ویروس کرونا از دست داده‌اند. از سوی دیگر، در موج اول گسترش ویروس کرونا در کشور مشخص شد که بومیان و متولدین بریتانیایی بسیار کمتر از افراد مهاجر به بیماری کووید -۱۹ مبتلا و قربانی آن شده بودند. از همه مهم‌تر اینکه، زنان و مردان اهل انگلستان نیز به طور نابرابر با پاندمی جدید مواجه شده‌اند و به دلایلی که هنوز هم مشخص نشده است، مردان ۴۰ درصد بیش از زنان، بر اثر ابتلاء به کروناویروس جدید مرده‌اند.
البته زنان نیز از جوانب دیگری در مقایسه با مردان، آسیب‌پذیرتر بوده‌اند چرا که بسیاری از آنان شغل خود را از دست داده، بیش از قبل درگیر امور منزل و مراقبت از اعضا خانواده شده و مشکلات روانی عمده‌ای را تجربه کرده‌اند. اگرچه یکی از مهم‌ترین دلایل تفاوت آسیب‌پذیری مردم نسبت به ویروس کرونا، میزان دسترسی آن‌ها به مراقبت‌های سلامت است، اما علت‌های دیگری نیز در این رابطه وجود دارد.
دسترسی نابرابر
شواهد حاکی است که مردم بریتانیا به طور برابر به خدمات درمانی دسترسی ندارند که این واقعیت خود را در دوران کرونا بیش از قبل به تصویر کشیده است. همین امر باعث شده است در پاندمی کووید -۱۹، افراد مبتلا به ویروس کرونا در اولویت دریافت خدمات درمانی قرار گیرند و درمان سایر شهروندانی که از بیماری‌های مزمن نظیر سرطان رنج می‌برند، به تأخیر بیافتد. بدیهی است که در چنین شرایطی، وضعیت جسمی بیماران سرطانی روز به روز بدتر می‌شود و مرگ و میر آن‌ها افزایش پیدا می‌کند. افراد غیر بومی، به خصوص زنان مهاجر نیز از این وضعیت مستثنی نیستند و حتی در صورت بارداری نیز بسیار کمتر از سایر افراد از خدمات درمانی بهره‌مند می‌شوند.
باورهای نژادپرستانه
اقلیت‌های قومی و زنان مهاجر به طور ویژه‌ای نسبت به تبعیض‌های درمانی و باورهای نژادپرستانه، آسیب‌پذیر هستند. این اعتقاد در میان بسیاری از بریتانیایی‌ها وجود دارد که مردم غیر سفیدپوست در مقابل بیماری‌ها یا دردها نسبت به سفیدپوستان، از مقاومت بیشتری برخوردار هستند. حتی قبل از ظهور پاندمی کرونا نیز، نگرانی‌ها و دردهای این گروه‌های اجتماعی، اغلب توسط متخصصان درمانی مورد توجه قرار نمی‌گرفت.
شواهد حاکی است که زنان سیاه‌پوست یا مهاجر در دوران بارداری خود نیز از مراقبت‌های ویژه محروم بوده‌اند به طوری که مرگ و میر آن‌ها در زمان بارداری پنج برابر بیشتر از سایر زنان بریتانیا بوده است. علاوه بر این، تاریخ انگلستان حاکی است که زنان بسیاری در حین درد کشیدن مورد توجه کادر درمان قرار نگرفته و به خاطر بیماری‌هایی نه‌چندان خطرناک، جان خود را از دست داده‌اند.
بی‌سوادی سلامت
موانع دسترسی به مراقبت‌های سلامت همیشه فیزیکی نیست؛ چه بسا موانع فرهنگی جنسیتی از مراجعه اقلیت‌های قومی و زنان مهاجر به مراکز درمانی خودداری به عمل آورده است. البته جنبه‌های فرهنگی اغلب از دید سیستم‌های مراقبت سلامت پنهان مانده و همین امر مرگ بسیاری از زنان و اقلیت‌های قومی را در بر داشته است. در بسیاری از موارد، نوع فرهنگ رایج در میان مردم یک قوم باعث می‌شود زنان سلامت خود را نادیده بگیرند و از مراجعه به مراکز درمانی برای بیان مشکلات جسمی یا روحی خود جلوگیری کنند. حتی ممکن است در بعضی از اقوام، زنان از اینکه می‌توانند از مراقبت‌های درمانی دولت بهرمند شوند، بی‌خبر باشند که این فرآیند در اصطلاح "بی‌سوادی سلامت" نامیده می‌شود.
موانع مالی
زنان مهاجر بیش از سایر اقشار جامعه در مواجهه با بیماری‌ها و پیگیری درمان با موانع مالی مواجه می‌شوند چرا که اغلب ان‌ها از خدمات بیمه درمانی محروم هستند. این شرایط برای خانواده‌های کم‌درآمد بحرانی‌تر می‌شود و به خصوص زنانی که بدون همسر و با درآمدهای بسیار کم مشغول به کار و بزرگ کردن فرزندان خود هستند، به بدترین شکل ممکن با موانع مالی برای درمان خود مواجه می‌شوند. آمار حاکی است که زنان مهاجر بریتانیایی بیشترین آسیب را در دوران کرونا مواجه شده‌اند چرا که اغلب آن‌ها از بیماری‌هایی زمینه‌ای برخوردار بوده که قبلاً تحت درمان خاصی قرار نگرفته‌اند و با آلوده شدن به ویروس کرونا، جان خود را از دست داده‌اند.
خشونت‌های خانگی
زنان مهاجر در کشور انگلیس، به طور ناعادلانه‌ای تحت تأثیر ویروس کرونا گرفته‌اند. شواهد حاکی است که در دوران قرنطینه‌های کرونایی، خشونت‌های خانگی به خصوص علیه زنان به طور چشمگیری افزایش یافته و در این بین، زنان مهاجری که قادر به انگلیسی حرف زدن نبوده‌اند، از پناهگاه‌های خود رانده شده‌اند. حتی در بسیاری از موارد، این زنان هنگام ابتلاء به ویروس کرونا از رفتن به مراکز درمانی منع شده‌اند چرا که هزینه لازم برای درمان آن‌ها وجود نداشته یا همسرانشان از پرداخت آن دریغ کرده‌اند.
منبع: ایمنا