به گزارش برنا؛ «اگر به وحدت حداکثری نرسیم کاندیدای مستقل معرفی می‌کنیم» این گزارهای است که روز گذشته «فاطمه آلیا» از اعضای جبهه پایداری بیان کرده است؛ سخنانی که پایداری‌ها در آستانه انتخابات‌ها بارها مطرح کرده و این بار نیز در حدود هفت ماه به انتخابات ریاست جمهوری سال آینده، شکل و شمایل جدی‌تری به خود گرفته. به ویژه اینکه اخیرا «غلامرضا مصباحی مقدم»، سخنگوی جامعه روحانیت مبارز، در خصوص آخرین وضعیت فعالیت‌های انتخاباتی جریان اصولگرایی به خبرنگار سیاسی برنا گفته بود: «خوشبختانه جمع گسترده‌ای از احزاب اصولگرا به استثنای پایداری، دعوت جامعه روحانیت را پذیرفته‌اند.»
او هر چند از رایزنی با پایداری‌ها سخن گفته اما به نظر می‌رسد بازی سهم‌خواهی پایداری‌ها برای انتخابات 1400 از هم اکنون آغاز شده است. «حسین کنعانی مقدم»، چهره سیاسی اصولگرا، در پاسخ به این سوال که چرا پایداری ها این دعوت را نپذیرفتند و آیا وضعیت مثل انتخابات مجلس 98 شده است، تصریح کرد: «ساز مخالف زدن پایداری به ضرر خودش است. در واقع آنها همواره به دنبال این هستند که ساز ناکوکی را در کنسرت جریان انقلابی، بنوازندو به هر حال هر حزبی در جریان اصولگرایی برای بحث انتخابات دارای وزن متفاوتی است از این رو وزن حزب پایداری در جریان اصولگرایی باید مورد سنجش قرار بگیرد و براساس وزنش، باید به آن میدان داده شود!»
سال گذشته بود که «ناصر سقای بی‌ریا»، از اعضای شورای مرکزی پایداری، در گفت و گویی اشاره کرده بود که اصولگرایی منسوخ شده. حال این پرسش مطرح می‌شود که چرا با وجود منسوخ شدن اصولگرایی از نظر پایداری‌ها، آنها همچنان اصرار دارند در جریان اصولگرایی حضور داشته باشند؛ کنعانی مقدم به این پرسش هم اشاره می‌کند و می‌گوید: «اگر آنها جریان اصولگرایی را قبول ندارند دیگر چرا وقتی جریان اصولگرایی در انتخابات فعال می شود میآیند و سهم خواهی می‌کنند؛ اگر قبول ندارند پس چرا سهم خواهی می‌کنند؟!»
«منصور حقیقت پور»، دیگر چهره سیاسی اصولگرا، نیز در این باره به خبرنگار سیاسی برنا می‌گوید: «جریان پایداری از ابتدا ساز جدایی می زند و در نهایت هم به وحدت جامعه اصولگرا تمکین نمی‌کند، آنها خیلی زودتر نماینده خود را معرفی می‌کنند و کاری با بقیه ندارند. این کمک می کند تا آنها به جمع بندی اصولی و درستی نرسند.
به گفته حقیقت‌پور، «پایداری‌ها، جریانی لحظه‌ای و دم انتخاباتی هستند و تشکلی اساسی برگرفته از اصول ثبت شده و اساسنامه‌ای و مرام نامه‌ای تحت آموزش‌های مشترک نیستند، از این رو به وحدت رسیدن در این طیف کار آسانی نیست.
در واقع آنچه نتیجه انتخابات مجلس 98 و لیست 30 نفره تهران نشان می‌دهد این است که بیشترین اعضای این لیست از حمایت جبهه پایداری برخودار بودند هر چند به گفته فاطمه آلیا، از منتقدان جبهه پایداری بودند؛ آلیا در این باره به خبرنگار سیاسی برنا گفته بود: «در لیست انتخاباتی جبهه پایداری برای مجلس درصد قابل توجهی از افراد نه تنها عضو جبهه پایداری نبودند بلکه منتقد هم بودند اما به دلیل اینکه به درد مجلس می‌خوردند، جبهه پایداری از آنها دعوت کرد و نام آنها را در لیست آورد.»
به گفته این عضو حزب پایداری، «این موضوع می‌تواند برای انتخابات ریاست جمهوری هم تکرار شود به گونه‌ای که هم شخصیت‌ها و جوان‌های واجد شرایط که به صورت بالقوه در داخل جبهه و هم خارج از جبهه حضور دارند، مدنظر هستند اما تاکنون فرد خاصی مطرح نشده چراکه ابتدا باید برنامه‌ها و معیارها، مطرح شوند.»
حال اینکه پایداری‌ها چه فردی را برای کاندیداتوری در 1400 معرفی خواهند کرد مشخص نیست، هر چند گمانه‌زنی‌های بسیاری در مورد سعید جلیلی به ویژه با داغ شدن بحث مذاکره و بازگشت به برجام از سوی بایدن مطرح شده است.
گذشته از اینها هر زمان از اعضای پایداری سوال شده آیا کاندیدایی برای 1400 دارند یا خیر، پاسخ مشخصی نداده‌اند و حتی آن را ورود زودهنگام از قاسم روانبخش گرفته تا غلامحسین رضوانی و فاطمه آلیا، دانستند، که هنوز به مصداق و بررسی آن ورود پیدا نکرده‌اند؛ در حالی که شنیده‌ها حاکی از این است که پایداری‌ها از سال گذشته، فعالیت‌های انتخاباتی خود را برای ریاست‌جمهوری 1400 آغاز کرده‌اند.
چندی پیش نیز گمانه‌زنی‌هایی از دیدار و رایزنی پایداری‌ها با کاندیداها از جمله سعید جلیلی مطرح شد که غلامحسین رضوانی از پایداری‌های مجلس یازدهم در گفت و گو با خبرنگار سیاسی برنا، آن را تکذیب کرد؛ رضوانی گفته بود: «جبهه پایداری جلسه‌ای در مورد انتخابات ریاست جمهوری با هیچ کدام از کاندیداهای احتمالی برگزار نکرده است.»
به گفته رضوانی، در واقع ورود زودهنگام به انتخابات آفاتی برای کشور دارد و باعث می‌شود که انرژی‌هایی که قرار است صرف خدمت‌رسانی شود، صرف مسائل سیاسی و جناحی شود.»
آنطور که پیداست به رغم تاکید اصولگرایان بر دستیابی به وحدت حداکثری درون جریانی برای انتخابات 1400 و رسیدن به کاندیدای واحد، اما پایداری‌ها ساز مخالفت با این جریان را کوک کرده و سخن از کاندیدای مستقل در صورت به توافق نرسیدن با جریان اصولگرایی به میان آورده‌اند. 6