به گزارش برنا، متن این پیام به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
إنَّ فِی خَلقِ السَّماواتِ وَالأرضِ وَ اختلافِ اللَّیلِ وَالنَّهار لَآیاتٍ لِاُولی الألبابِ
سوره مبارکهء آل عمران آیه 190
فرارسیدن هفته پژوهش و روز وحدت حوزه و دانشگاه، فرصتی است مبارک و فرخنده تا از رهگذر واکاوی و بازاندیشی پیرامون دستاوردها و چالش‌های موجود در این عرصه راهبردی، در باب آسیب‌شناسی راه طی شده و ترسیم چشم‌انداز آینده به گفتگو و تشریک مساعی بپردازیم.
ناگفته پیداست که حرکت در مسیر پژوهش در عصر جدید، با رویکرد تفوّق و فتح طبیعت و سلطه تجاوزگرانه بر منابع و ثروت‌های خدادادی، قرار دارد. تداوم یافتن این مواجه نابخردانه با مادر پیر طبیعت، دامنه خسارات را به حدّی گسترش داده است که حیات ابنای بشر و سایر مظاهر و انواع موجودات در معرض تباهی و نابودی قرار گرفته است.
اگرچه ما نیز مانند بسیاری از ملّت‌های جهان، خواستار ایجاد پیوندی وثیق و مستحکم میان پژوهش و صنعت و فنّاوری هستیم امّا با عنایت به میراث گران‌سنگ فرهنگ اسلامی و ایرانی بر این باوریم که حرکت در این مسیر باید با عطف توجّه به قداست و حرمت مادر طبیعت و برکنار از رهیافت‌های منفعت طلبانه در دستور کار قرار گیرد.
از این منظر یکی از نیازهای اساسی و فوری جامعه بشری خاصّه جوامع اسلامی، بازگشت به عقلانیت و نوآوری معطوف به امر متعال است. پس عجب نیست که اکنون بسیاری از اهل معرفت و بصیرت و فضلا و عُقلای قوم، بر این واقعیت، انگشت تائید و تأکید می‌نهند که باید از گنجینه علوم معنوی و الهی و معارف "حکمت خالده" و "جاودان خرد" برای نجات انسان و جهان یاری جُست.
بدین لحاظ، وحدت میان پژوهشگران و محقّقان علوم دینی و متخصّصان علوم و فنون نوین، واجبی عینی و تکلیف دینی و ملّی است. در حال حاضر، به یُمن الطاف الهی و به برکت تأکیدات رهبر فرزانه انقلاب اسلامی (مدّظله العالی) مبنی بر ایجاد پیوند میان پژوهش و صنعت و نیز ضرورت برپایی "تمدن نوین اسلامی" هنگامه‌ای عظیم برپاشده و فضلای آشنا با بن‌مایه‌ها و ستون پایه‌های علم جدید و دانشگاهیان متعهّد و دوستدار معنویت بر سر آنند تا دست به کاری زنند که غصّه سر آید.
امید است همه پژوهشگران و جوانان برومند ایران اسلامی و سایر سرزمین‌های اسلامی با حزم اندیشی و آینده‌نگری، تداوم یافتن این رویکرد مبارک را تضمین کنند و با استعانت از عنایات ربّانی و با عزم و اراده‌ی پولادین بیش از پیش، قدم در راه بگذراند و نقش‌های ماندگار از خود بر صحیفه روزگار به یادگار نهند.
ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم
یک ساعتم بگنجان در سایه عنایت
این راه را نهایت صورت کجا توان بست
کش صد هزار منزل بیش است در بدایت