بامداد ۵ دی ماه ۱۳۸۲ زلزله‌ای با بزرگای ۶.۶ ریشتر شهر بم در استان کرمان را لرزاند اما بعد از گذشت ۱۷ سال از آن اتفاق تلخ، همچنان کسانی هستند که سقفی برای زندگی ندارند و در انتظار بهبود وضعیت معیشتی خود به سر می‌برند.
زلزله بم با وجود قدرت کمتری که نسبت به زمین لرزه سرپل ذهاب کرمانشاه داشت اما در زمره زیان‌بارترین زلزله‌های تاریخ ایران به شمار می‌رود. شاید یکی از دلایل اصلی این موضوع، نزدیک بودن کانون زلزله به منطقه شهری و همچنین بافت قدیمی و آسیب پذیر خانه‌های این شهر بوده به طوری که ارگ تاریخی بم هم تخریب شد.
متاسفانه همچنان با تکرار چند باره این اتفاقات ناگوار، طبق عادتی که همگی داریم خیلی زود دچار فراموشی می‌شویم و به انتظار می‌مانیم تا وقوع حادثه بعدی و با ارائه نظرات کارشناسی تا چند روز به انتقاد از وضع موجود بپردازیم غافل از اینکه شاید مقصر اصلی خودمان باشیم!
- توجه به شناسایی، مقاوم سازی و بهسازی بافت‌های فرسوده روستایی و شهری
- اجرای سخت‌گیرانه قوانین و مقررات
- لزوم اجباری شدن آموزش همگانی مقابله با زمین لرزه از طریق رسانه‌های معتبر
- نظارت دقیق بر اجرای صحیح و اصولی ساختمان‌ها و ... مواردی هستند که برای کاهش خسارت‌های وارده موثر خواهند بود.
در هفته ملی ایمنی در برابر زلزله و بلایای طبیعی، ضمن گرامیداشت جان باختگان زلزله بم، امیدواریم روزی برسد که شاهد به حداقل رسیدن خسارت و آسیب‌های ناشی از زلزله و سایر پدیده‌های طبیعی باشیم.
*حسام الدین صباغی- کارشناسی ارشد مهندسی زلزله*