به گزارش برنا، بسیاری از جوش‌های بدن و صورت ما منبع عفونی دارند و باید توسط آنتی بیوتیک‌های موضعی درمان شوند. اما در تحقیقات جدید به این نتیجه رسیده‌اند که هر آنتی بیوتیکی برای درمان جوش های صورت مناسب نیستند و باید بازنگری‌های جدی در تجویز این آنتی‌بیوتیک‌ها صورت گیرد.
دارو های آنتی بیوتیک تعداد آکنه های ناشی از پروپیونی باکتریوم (PA) را در میان فولیکول ها کاهش داده و به نظر می رسد که دارای ویژگی های ضد التهابی و کومدولیتیک خفیف است.
لیپاز یک پیش ماده مهم برای رشد باکتری است که دارو های آنتی بیوتیک سنتز آن را مهار می کنند. لیپاز آنزیمی است که توسط باکتری های PA برای هیدرولیز تری گلیسرید های سروم به گلیسرول و اسید های چرب پیش التهابی به کار می رود. با این حال، این موارد هنوز هم پس از ترکیب شدن با دیگر دارو های موضعی نقش مهمی را در درمان آکنه های خفیف تا متوسط دارند.
بنزویل پروکسید یک داروی باکتریوسید است که باکتری پروپیونی باکتریوم را از بین می برد. این دارو رایج ترین داروی استفاده شده در ترکیب با دیگر آنتی بیوتیک های موضعی است که ویژگی ضد التهابی خفیف و فعالیت کومدولیتیک نیز دارد.
هرچند برخی منابع مدعی هستند که باید برای درمان جوش های صورت از مصرف اریترومایسین موضعی خودداری کنید. اریترومایسین موضعی دیگر در ایالات متحده آمریکا کارایی ندارد چرا که جوش های صورت افراد نسبت به آن مقاوم شده اند و متوجه خواهید شد که در صورت استفاده از اریترومایسین موضعی برای درمان جوش ، هیچ نتیجه ای مشاهده نمی شود. این ماده فقط می تواند مقاومت تمامی باکتری هایی که روی پوست هستند را نسبت به آنتی بیوتیک ها افزایش دهد.
آنتی بیوتیک های موضعی به دلیل افزایش خطر مقاومت به آنتی بیوتیک در باکتری های پوست، معمولا به عنوان یک درمان انفرادی توصیه نمی شوند. با این حال، استفاده از بنزویل پروکسید با یک آنتی بیوتیک موضعی می تواند احتمال بروز مقاومت به آنتی بیوتیک را کاهش دهد.
مدت مصرف دارو های آنتی بیوتیک باید در کمترین حد ممکن باشد. پزشک متخصص پوست و مو در هنگام تجویز مصرف آنتی بیوتیک در برنامه درمانی، آن را برای کوتاه ترین زمان ممکن تجویز می کند.
از آنجایی که درمان آکنه زمان بر است، این مدت معمولا 3 تا 4 ماه است. با این حال، برخی افراد به مدت مصرفی طولانی تری نیاز دارند.
ایزوترتینوئین برای درمان آکنه های شدید به کار می رود. ایزوترتینوئین دارویی قدرتمند است که برای درمان اغلب موارد شدید آکنه پیشنهاد می شود. در صورت ابتلا به آکنه شدیدی که به دیگر دارو ها پاسخ نمی دهد، پزشک مصرف ایزوترتینوئین را تجویز می کند.
آکنه هورمونی همان طور که از اسم آن پیداست، از نوسان سطح هورمون های بدن به وجود آمده است. با اینکه، این نوع آکنه معمولا با نوسانات هورمونی در دوران بلوغ ارتباط دارد اما می تواند در هر سنی از بزرگسالی نیز بروز دهد.
آکنه هورمونی در زنان شیوع بیشتری دارد. چندین عامل می توانند در این موضوع نقش داشته باشند که یائسگی و قاعدگی از جمله آن ها به شمار می روند. تخمین زده می شود که 50 درصد زنان 20 تا 29 ساله به آکنه دچار هستند. این بیماری 25 درصد زنان 40 تا 49 ساله را تحت تاثیر قرار می دهد.
محل جوش های هورمونی بیشتر در صورت، چانه، گردن، سینه، کمر و بازوها است.
محصولات بدون نسخه به جز در موارد خفیف آکنه معمولا موفق نیستند. این گفته بدین دلیل است که آکنه های هورمونی به شکل برآمدگی های کیستی هستند.
این برآمدگی ها در عمق پوست تشکیل شده و اغلب دارو های موضعی توانایی دسترسی به آن ها را ندارند. دارو های خوراکی می توانند از درون بدن هورمون ها را تنظیم و پوست را پاکسازی کنند. گزینه های درمانی رایج مصرف دارو های ضد بارداری خوراکی و ضد آندروژن هستند.
دارو های ضد بارداری خوراکی مخصوص درمان آکنه حاوی اتینیل استرادیول به همراه یکی از موارد زیر هستند:
این مواد با یکدیگر می توانند هورمون های مرتبط با بروز آکنه را هدف قرار دهند همچنین شما میتوانید برای پیشگیری از جوش صورت با پزشک متخصص بیماری های پوستی مشورت کنید.
این ویژگی مخصوصا در دوره های اوج هورمون ها همچون تخمک گذاری می تواند مفید باشد. در صورت داشتن سابقه ابتلا به لخته های خونی، فشار خون بالا یا سرطان سینه مصرف دارو های ضد بارداری خوراکی برای فرد مناسب نیست. همچنین، در صورت مصرف سیگار، باید از مصرف این دارو ها خودداری کرد.
دارو های ضد آندروژن مقدار هورمون مردانه آندروژن را در بدن کاهش می دهند. هم زنان و هم مردان دارای مقادیری طبیعی از این هورمون هستند. وجود مقادیر زیاد آندروژن در بدن در عملکرد فولیکول های مویی اختلال ایجاد می کند که سلولی های پوستی را کنترل و تولید چربی را افزایش می دهند.
با اینکه اسپرینولاکتون اغلب برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود، اما ویژگی ضد آندروژنی نیز دارد. به عبارت دیگر، این دارو می تواند تولید آندروژن زیاد را در بدن کاهش داده و سطح هورمون ها را تعدیل کند.
در صورت خفیف بودن آکنه هورمونی، امکان استفاده از رتینوئید های موضعی وجود دارد. رتینوئید ها دارو هایی هستند که از ویتامین آ گرفته می شوند. بسیاری از پماد ها، ژل ها و لوسیون های رتینوئید به صورت بدون نسخه در دارو خانه ها به فروش می رسند. با این حال، در صورت تمایل به دریافت یک رتینوئید قوی باید به پزشک مراجعه شود.
محصولات تجویزی در پاکسازی کامل پوست اغلب بیشترین تاثیر را دارند. در صورت افزودن رتینوئید موضعی به رژیم درمانی، اعمال روزانه ضد آفتاب اهمیت دارد. رتینوئید ها می توانند خطر آفتاب سوختگی را افزایش دهند.
در حالی که تستوسترون و هورمون DHT در پاتوژنز آکنه ها نقش مشخصی دارند اما تحقیقات هنوز در حال مطالعه نقش استروژن هستند. مقادیر مناسب استروژن می تواند تولید سیبوم را سرکوب کند. دیگر مکانیسم های اثر استروژن شامل کاهش اثرات و مهار ترشح تستوسترون می شوند.
و در آخر اگر میخواهید راهکارهای از بین بردن جای جوش صورت را بدانید به سایت دکتر انتظاری متخصص مراقبت های پوستی مراجعه کنید و سؤالات خود را از دکتر بپرسید.