به گزارش برنا؛ سید احمد برآبادی امروز سه شنبه 23 دی به خبرنگاران گفت: ساخت کلاهی پارچه‌ای توسط زنان از پارچه‌های کرباسی، چیت، متقال، ابریشم و بیشتر مخمل‌های منجوق دوزی شده یا طرح دار و در رنگ‌های ترکیبی سبز، آبی، قرمز، گلی(صورتی) و مشکی ، با الحاقات تزیینی بسیار که مهم‌ترین آنها سکه‌های نقره قدیمی در اندازه‌های مختلف است، در فهرست میراث معنوی ملی ثبت شد.
وی افزود: این سکه‌ها به همراه تزئینات خرمهره ریز و درشت، کریستال‌های پلاستیکی و شیشه‌ای و منجوق‌های شکلی مختلف تزیینات کلاه را تشکیل می‌دهند.
مسئول حوزه پژوهش و مطالعات اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی بیان کرد: این کلاه از بالای پیشانی تا بالای گردن و روی دو گوش را می‌پوشاند و با دوعدد بندک نازک به زیر چانه گره زده می‌شود و تمامی دختران و زنان چنشتی از یک سالگی تا پایان عمر بر سر خود گذاشته و به عنوان سرپوش سنتی خود از آن استفاده می‌کنند.
برآبادی ادامه داد: همچنین کامل شده این کلاه به عنوان هدیه از طرف مادر عروس به عروس داده شده و استفاده آن در طی مراسم عروسی در روستای چنشت که یکی از زیباترین مراسم عروسی در استان خراسان جنوبی است، کاربرد داشته است.
وی با بیان اینکه این کلاه درگویش بومی به کلوته (koloteh) شهرت دارد، تصریح کرد: طرح کلاه در اقشار غنی و فقیر فرقی ندارد، اما جنس و دوخت تزیینات روی آن کاملاً به وضع اقتصادی خانواده مرتبط است.
مسئول حوزه پژوهش و مطالعات اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی اظهار کرد: گاهی گلدوزی با نخ‌های ابریشمی و کامواهای رنگی بر روی حاشیه و مرکز و یا تمام کلاه توسط زنان صورت میگیرد و یا نوارهای گلابتون از الیاف طلا و نقره در اغلب کلاه‌های مربوط به طبقه اعیان به چشم میخورد.
برآبادی با بیان ایبکه کلوته عروس در مراسم عروسی همراه با ضمایم و متعلقات دیگری مورد استفاده قرار میگیرد که بر جلوه عروس می‌افزاید، افزود: علاوه بر کلوته، یک عدد توف ( نوار تزیینی که از زیر چانه تا روی کلاه را در بر میگیرد و حدود 120 سکه نقره در سه ردیف بر آن دوخته شده است.
وی با بیان اینکه شش عدد طوق گردن که همانند تسبیح به طول حدوداً 50 سانتیمتر با کمک مهره‌های رنگی و سکه تزیین شده و دارای موشوره( جا دعایی) است، یادآور شد: قدمت بیش از 400 ساله دوخت و تهیه این کلاه در روستای چنشت نشان از ارزش‌های آن دارد.