به گزراش برنا، سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) با مشارکت مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی قزوین، دانش و مهارت‌های فنی لازم جهت بهبود بهره‌وری آب در بخش کشاورزی را در اختیار کشاورزان ایرانی فعال در شبکه آبیاری دشت قزوین قرار می‌دهد.
شبکه آبیاری دشت قزوین، با وسعتی بالغ بر ۸۰ هزار هکتار که در برگیرنده حدود ۳۰ هزار بهره‌بردار است، از چالش‌های متعددی از جمله راندمان و بهره‌وری پایین آب در بخش کشاورزی روبه‌رو است.
این فعالیت مهارت‌آموزی به عنوان بخشی از مؤلفه بهره‌وری آب در پروژه منطقه‌ای «ارتقا بهره‌وری آب و پایداری منابع آب در کشورهای منطقه خاور نزدیک و شمال آفریقا» که با حمایت مالی آژانس همکاری‌های توسعه‌ای بین‌المللی سوئد و توسط فائو در دشت قزوین اجرا می‌شود، به دنبال پربارتر کردن و افزایش پایداری فعالیت‌های کشاورزی در منطقه است. این فعالیت همچنین دست‌اندرکاران و ذی‌نفعان را قادر می‌سازد تا در زمینه در زمینه برنامه‌ریزی و مدیریت بخش‌های مختلف کشاورزی و منابع طبیعی در منطقه تصمیم‌هایی مبتنی بر شواهد اتخاذ کنند. تمامی این اقدامات در راستای حمایت از ایجاد تحول در شیوه‌های کشاورزی کنونی و تحقق سیستم‌های تولید پایدار در بخش کشاورزی است.
در این راستا، فائو از شیوه آموزشی «مدرسه در مزرعه کشاورز» به منظور ارتقای قابلیت مروجان و تسهیل‌گران در زمینه انتقال دانش و مهارت‌های فنی به کشاورزان ایرانی استفاده می‌کند.
به این منظور، فائو از طریق مشارکت و همکاری نزدیک با مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی قزوین، فرصت‌هایی آموزشی را در برخی سرفصل‌های خاص، از جمله «آموزش تسهیل‌گران در زمینه شیوه مدرسه در مزرعه کشاورز»، «آموزش دانش فنی به تسهیل‌گران در زمینه بهره‌وری و پایش آب» و «آموزش فرآیند مدرسه در مزرعه کشاورز به کشاورزان»، برای تسهیل‌گران و کشاورزان فراهم می‌کند.
شیوه آموزشی «مدرسه در مزرعه کشاورز»، با بهره‌گیری از رویکرد مشارکتی، کشاورزان را در زمینه شناسایی و رسیدگی به چالش‌های مرتبط با بهره‌وری پایین آب، شناخت و پایش منابع آبی محلی، و تصمیم‌گیری گروهی در خصوص الگوی بهینه کشت، توانمند می‌سازد.
هدف نهایی این فعالیت‌ها بهبود بهره‌وری آب، افزایش درآمد خانوارهای کشاورز و کاهش برداشت آب در دشت قزوین است.
فائو به عنوان نهاد پیشروی سازمان ملل متحد در ترویج شیوه‌های کشاورزی هوشمند به اقلیم، توان فنی خود را در اختیار کشورهای عضو قرار می‌دهد تا از طریق توسعه، اجرا و جریان‌سازی سیاست‌ها و برنامه‌های لازم، بتوانند توسعه روستایی پایدار و تاب‌آور به تغییرات اقلیمی را محقق سازند.