به گزارش برنا، در نشست نقد و بررسی فیلم «ابلق» نرگس آبیار در برنامه «هفت» محمدتقی فهیم درباره فیلمسازی خانم آبیار گفت: ایشان در میان چند خانم فیلمسازی که از دستاوردهای سینمای ما بوده که توانسته در سینما به لحاظ کمّی قدم‌های خوب بردارد البته از نظر کیفی نیز دچار فراز و فرودهای بسیاری بوده است. در دنیا اینگونه است که خانم‌ها در فیلمسازی محلی از اعراب برای تکنیسین‌های پشت دوربین یا صاحبان فکر ندارند و عموماً جلوی دوربین از آنها استفاده می‌شود.
وی ادامه داد: نرگس آبیار در حال حاضر برای ماندگاری در سینما قدم برداشته است و فیلم جدیدش علیرغم ضعف‌هایی که دارد اما نشان می‌دهد حالا نسبت به فیلم‌های قبلی‌اش رو به رشد است. باید تغییر در روش گرفتن نماهایش با دوربین بدهد؛ دوربین روی دست الزاماً همه جا بد نیست و اتفاقاً در دنیا تبدیل به سبکی شده است و پسامدرن محسوب می‌شود. در هر حال، خانم آبیار باید بداند زمانی که قصه می‌گوید، دوربینش را متناسب با قصه‌گویی تنظیم کند نه بر اساس التهاب کاذب و غیرلازم.
فهیم در ادامه به حرکت دوربین روی دست اشاره کرده و افزود: در فیلم قبلی خانم آبیار که درباره تروریست بود و تنش‌های کویری و خشونت داشت، بیشتر قابل قبول بود. اما اینجا در «ابلق» دوربین روی دستش غلط است چون این جماعت در فیلم دوربین روی دست نمی‌خواهد بلکه دوربین روی ریل می‌بود چون این طبقه که به نمایش گذاشته دچار بلایایی هستند که اساساً فاقد این تنش های بیرونی‌اند و به صورت یک کاست درونی زندگی می‌کنند که می‌طلبد با دوربین نزدیک شود و ارتباط خوب برقرار کند. بنابراین اصلی‌ترین مشکلش همین است.