به گزارش برنا؛ بر اساس گزارش های رسمی مقامات باستان شناسی این کشور، دانشمندان کتابچه راهنمایی از مصر باستان را شناسایی کرده اند که در آن به صورت کامل روش مومیایی کردن چهره مردگان پیدا عنوان شده است.به گزارش سیناپرس ، این کتابچه راهنما در یک نسخه پزشکی ۳ هزار و ۵۰۰ ساله با نام پاپیروس لوور- کارلسبرگ Papyrus Louvre-Carlsberg یافت شد. تیمی از پژوهشگران دانمارکی در حال بررسی این نوشته هستند.
پژوهشگران دانشگاه کپنهاگ روز جمعه در اطلاعیه ای در این رابطه اعلام کردند: ارجاع کتبی به اعمال و روش های مرسوم در فرهنگ مصر برای مومیایی ها بسیار نادر است. تاکنون فقط دو متن شناخته شده در این زمینه کشف شده است.
این دانشگاه در بیانیه خود گفت: بنابراین مصر شناسان از یافتن یک کتابچه راهنمای کوتاه در مورد مومیایی کردن در متن پزشکی که عمدتا مربوط به داروهای گیاهی و تورم پوست است ، متعجب شدند.
پاپیروس تازه کشف شده ، به مراتب قدیمی تر از متون شناخته شده قبلی است و با شرح مفصلی از نحوه مومیایی کردن صورت ، اطلاعات ما را از این عملیات مرسوم در مصر باستان بیشتر می کند.
سوفی شیودت (Sofie Schiodt) ، مصر شناس دانشگاه کپنهاگ ، که در حال تحقیق در مورد این پاپیروس است درباره محتوای این نوشته گفت:
در این یادداشت عنوان شده است که: باید پارچه کتان قرمز را به صورت شخص مرده زده تا آن را در پیله ای محافظ و آغشته به مواد معطر و ضد باکتری قرار دهد. این راهنما همچنین در مورد چگونگی برنامه ریزی روش های مومیایی کردن در فواصل چهار روزه بحث می کند. لازم به توضیح است که کل این مراحل حدود هفتاد روز به طول می انجامد.
به اعتقاد پژوهشگران، علاوه بر اطلاعات ارزشمند در مورد هنر مومیایی کردن ،این پاپیروس شامل اولین رساله شناخته شده از کاربردهای گیاهان دارویی است.
بخشی از پاپیروس لوور- کارلسبرگ متعلق به موزه لوور پاریس و بخشی دیگر متعلق به دانشگاه کپنهاگ است.به گزارش سیناپرس ،بخش های مختلف این این پاپیروس در دست اشخاص مختلف بوده و متاسفانه برخی از قطعات آن گم شده است. بر اساس اطلاعات رسمی، این دو سازمان قصد دارند متن پاپیروس فوق را در سال ۲۰۲۲ منتشر کنند.
مومیائی مصنوعی نشان دهنده فرهنگ، مذهب و اعتقاد گروهی از انسان های باستانی است. در این سبک از مومیائی ، انسان با دخالت و انجام اقداماتی ویژه در اجساد، شرایطی را فراهم می کند که جسد سالم باقی بماند. مهمترین تمدن باستانی که در آن مومیائی ساخته می شد، مصر باستان است. مصریان تقریبا همه موجودات زنده اعم از انسان و حیوان را مومیائی می کردند.
دلیل اصلی این کار، باور مذهبی این مردم مبنی بر سفر پس از مرگ است. آن ها اعتقاد داشتند که روح انسان برای سفر پس از مرگ، به کالبد نیاز دارد و روح کسی که جسد وی از بین رفته باشد، برای همیشه سرگردان باقی خواهد ماند. به گزارش سیناپرس، طریقه کلی مومیائی کردن در مصر باستان به این گونه بود که در ابتدا اجزای داخلی و محتویات شکمی جسد تخلیه شده و در ظروف مخصوص چهارگانه ای که هر یک با نماد یکی از خدایان مصری تزئین شده بود؛ قرار داده می شد. در ادامه به وسیله مفتول های ویژه ای، چشم و مغز از طریق لوله بینی تخلیه می شد.
سپس جسد در محیطی خشک قرار داده شده و داخل و خارج آن با نمک قلیائی پوشانده شده و برای مدتی در حدود کمی بیش از دو ماه باقی می ماند. سپس کاهنان مصری و افراد متصدی مومیائی کردن، جسد را شسته و با روغن و موم اندود کرده و دور آن را نوارهایی آغشته به موم می پیچیدند. این تکنیک ساده به اندازه ای موثر بود که هنوز پس از گذشت هزاران سال، اجساد مومیائی های مصری سالم باقی مانده است.