عبدالجبار کاکایی شاعر و ترانه سرا و کارمند رسمی وزارت آموزش و پرورش است، او فعالیت‌های خود را بیشتر در زمینهٔ سرودن شعر، نقد و بررسی، اجرای برنامه‌های ادبی در صدا و سیما و فعالیت در مطبوعات متمرکز کرده‌است. علاقهٔ کاکایی بیشتر معطوف به قالب‌های غزل و مثنوی است. از کاکایی مقالات و نقدهایی پیرامون شعر در مطبوعات درج شده‌است. او تا کنون در برخی از همایش‌های سراسری شعر که در سطح کشور برگزار گردیده به عنوان دبیر، مدیر اجرایی و عضو هیئت علمی مسئولیت داشته‌است.
عبدالجبار کاکایی در این خصوص که چرا ما شاهد افت در کار ها در سال های اخیر هستیم به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: نباید تصور ما از موسیقی فقط ادبیات باشد چرا که بخشی از این هنر برای سرگرمی و تفنن است و بخش دیگر آن بازگو کننده روان جامعه است. اگر جامعه ای افسرده باشد موسیقی و ترانه هایش نیز به همان شکل در می اید در واقع جامعه ای که از جهت سطح فرهنگ لطمه خورده باشد به ابتذال، موسیقی برایش جذابیت بیشتری دارد.
اما به نظر می‌رسد ابتذال در این سال ها جذابیت زیادی پیدا کرده است زمانی که مردم از چالش های اجتماعی ناامید می شوند به سرخوشی و وقت گذرانی روی می آورند تا به نوعی سرگرم شوند و به مسائل و مشکلات فکر نکنند. جامعه در حال حاضر شرایط دهه ۳۰ و ۴۰ را پیدا کرده است و تولیدات موسیقی جنبه شوخی و سرگرمی پیدا کرده اند و نمی‌توان هیچ ارزش گذاری برای آن داشت. راستش می‌توان گفت این نسل از جدیت افتاده است و همه چیز بیشتر به سمت شوخی می رود.
در واقع این مشکل با موسیقی هم حل نشدنی است و ما نمی‌توانیم با تجهیز گروه موسیقی غنی جواب این نوع موسیقی را بدهیم. در حال حاضر سیاست امنیت فرهنگی ما می‌خواهد با ابتذال جواب ابتذال را بدهد. در کل ریتم، ملودی، نوع ساخت، فرم موسیقی ها و کلیپ ها تفاوتی با کارهای داخلی و خارجی ندارد.
این ترانه سرا در این خصوص که چه ترانه‌هایی ماندگار تر می شود و در ذهن مردم می ماند بیان کرد: مردم زمانی با اثری خو می گیرند و آن را در ذهن شان نگه می دارند که ملاحظات هنری و اصول و مبانی ماندگاری را داشته باشد. یعنی فرم خوب، ساختار مناسب و صدای جاودانه در آن به چشم خورد. مردم غالباً آثار را به نیت ماندگاری نمی‌شنوند تا بخواهند آن را در ذهن خود ثبت کنند. در حقیقت مردم یک سری کارها را مصرف می کنند یعنی در مهمانی ها و جلسات شادی از آن استفاده می کنند و یک سری آثار را نیز برای خلوت و تنهایی خود تقاضا می کنند که در آن به دنبال آرمان ها، ایده ها و تصوراتش است. به طور کل انسان ها خوراک مختلف دارند و به انواع مختلف موسیقی ها نیازمند هستند.
کاکایی در این باره که فضای مجازی در دیده شدن و شنیده شدن کارها چقدر موثر است بیان کرد: فضای مجازی یک حوزه شنیداری جدید بود که افراد زیادی را درگیر خودش کرد و رنج سنی شنوندگان موسیقی را پایین آورد در واقع این کار سطح موسیقی را هم کاهش داد فضای مجازی باعث شد تا سن شنوندگان موسیقی پایین بیاید.
او در این باره که ترانه و خواننده چقدر می‌توانند روی سلیقه موسیقایی مردم تاثیر بگذارند افزود: برخی از ترانه سراها، خوانندگان و آهنگسازان دو تعهد دارند اول تعهد به ساخت ترانه و دوم تعهد به سلامت زبان و هنری بودن کار. اگر این افراد به مسئولیت هنری و وجدانی خود عمل کنند به رشد آگاهی مردم کمک کرده اند، اگر هم که نه همه چیز را رها کرده اند و این خیلی بد است.
او در این باره که علاقه‌مند است با کدام خوانندگان همکاری کند تصریح کرد: خوانندگانی که به جنبه ماندگاری کار فکر می کنند برای من در اولویت هستند.
عبدالجبار کاکایی در پایان و در این خصوص که امروزه مشغول چه کاری است؟ آیا اثر جدید در دست دارد یا خیر اظهار کرد: بیشتر مشغول نوشتن شعر و ترانه هستم و از طریق اینستاگرام آن ها را در اختیار مردم قرار می دهم. آخرین کتاب منتشر شده دو ماه پیش به نام «کشته های بی طرف» بود که شامل انواع شعر و ترانه است. در موضوع موسیقی نیز با آقایان همکار جناب «علیرضا افتخاری»، «حسام الدین سراج» و «محمد اصفهانی» چندین اثر انجام داده ام که به زودی منتشر خواهد شد.