به گزارش برنا، برنامه «آیش» با موضوع معرفی روستاهای سراسر کشور به استان زنجان سفر می کند و در این برنامه روستای آلوارس معرفی می شود.
سرعین و چشمه های آب گرم مطبوعش سال ها است که میزبان گردشگران متعدد از اقصی نقاط کشور هستند. اما کمتر کسی نام آلوارس را شنیده است و اغلب افراد با شنیدن چنین نامی گمان می کنند آلوارس جاذبه ای دیدنی در آن سوی مرزها و کیلومترها دورتر از ایران است. اما این روستای زیبا تنها ۱۲ کیلومتر با سرعین فاصله دارد. البته اگر اهل ورزش های زمستانی باشید احتمالا درباره پیست اسکی آلوارس شنیده اید.
احتمالا اولین چیزی که بعد از شنیدن آلوارس ذهن تان را مشغول می کند نام عجیب آن باشد. در کتاب سرعین در آینه قلم نوشته شده است که در روستای سرسبز آلوارس باغ های وسیع و درختان تنومند روییده بود. نجاران درختان را قطع می کردند و از آن ها برای تهیه الوار استفاده می کردند و برای ساخت خانه به روستاهای اطراف می فروختند. به همین خاطر روستا را الوارستان نامیدند. مردم محلی نیز می گویند مردی در منطقه زندگی می کرد که ادعا داشت وارث روستا است. پس از مرگش مردم فرزندانش را آل وارث نامیدند. نظریه دیگری که گفته می شود این است که اجداد روستا پارسیان بوده اند و زمان زیادی را در آن ساخته اند که موجب شده آن را با نام آل پارس بشناسند.
موقعیتی که آلوارس در آن قرار گرفته است به روستا زیبایی خاص بخشیده است. چشه های فراوان و آب هایی که از آن جاری شده است هر بیننده ای را به خود خیره می کند. از جمله معروف ترین این چشمه ها می توان به چشمه مین بلاغ اشاره کرد ،در بهار گل های ختمی، گون های انبوه و لاله های سرخ، شقایق ها و … سراسر دشت ها را می پوشانند.
چشمه گورگور از دیگر دیدنی های توریستی منطقه است و ۲۴۲۰ متر بالاتر از سطح دریا در دل زمین جوشیده است. در مسیر رودخانه خیاو جاری می شود و از ارتفاع ۱۲ متری سرریز می شود. آبشار را نیز گورگور نامیده اند و می توان در آن چشم اندازی جذاب از کوه های سبلان را به تماشا نشست.
گفتنی است ،مستند «آیش» که به روستاهای ایران می پردازد و شنوندگان را با دیدنی ها و سبک زندگی در شهرهای کوچک و روستای های ایران آشنا می کند.
این برنامه را ساعت۱۶:۱۵ به همت گروه جامعه و‌با تهیه کنندگی فریده گودرزی از رادیو فرهنگ بشنوید.