به گزارش برنا؛ افشین فرزام، سرمربی تیم ملی روئینگ درباره شرایط این رشته با ما صحبت کرد که در زیر می‌خوانید.
- سال 99 برای ورزش قایقرانی بخش روئینگ چطور گذشت؟
عملا از فروردین تا اواخر تیر بچه ها نتوانستند تمرین روی آب داشته باشند. ما 4 ماه از سال را از دست دادیم بعد از آن هم که فدراسیون تا بتواند مجوز برگزاری اردو را بگیرد تا اواخر آبان ماه طول کشید. یعنی بچه ها دیگر مرداد و شهریور و مهر را جسته گریخته تمرین روی آب داشتند ولی بخاطر اینکه مجوز نبود امکان اتمام نداشتند و یک مقدار هم به آن صورت سخت گذشت تا روی روال افتاد. الان بحث این را داریم که باید از تهران خارج شویم و باید در مسافت تمرین کنیم و از اینجا به بعد هم یک مشکلاتی پیش بابت این که استان هایی که قرار است میزبان شوند برای اردو حتما آنها هم اداره کل شان چون ما معمولا پشت سدها تمرین می کنیم امکان دارد آب منطقه ای محدودیت هایی را بابت کرونا و نگرانی هایی داشته باشند و شرایط میزبانی شان را یا کلا کنسل کند یا سخت کند. در کل کرونا ما را خیلی تحت تاثیر قرار داد.
- برنامه برای المپیک و کسب سهمیه چیست؟
سعی می کنیم بدون توقف تمرین هایمان را ادامه دهیم. به هرحال مسابقات سهمیه قرار است 15 اردیبهشت شروع شود و می توانیم تمرین داشته باشیم و بهترین بهره برداری را کنیم.
- دورنمای روئینگ را چطور می‌بینید؟
روئینگ به هرحال شرایط خوبی دارد. روئینگ در فدراسیون قایقرانی از بین تمامی رشته هایی که هست در فدراسیون 3 تا فدراسیون مجزا در قالب یک فدراسیون دارد کار می کند. ما رشته ای بودیم که به هرحال نتایج خوبی گرفیتم و روند رو به جلو خوبی داشتیم. امکانات و سخت افزارمان یک مقدار گران است. یک سری لوازم در حال تهیه است اگر به بدنه فدراسیون تصویب شد که از آن لحاظ می تواند مشکلات مرتفع شود اما ما باید بتوانیم در بحث پشتوانه سازی خوب کار کنیم چون به هرحال نفراتی دارند تمرین می کنند و نفرات جدید بتوانند به مرور برای بحث قهرمانی تقویت شوند.
- چقدر افراد مستعد و علاقه‌مند وجود دارد؟
فکر می کنم افراد مستعد در ایران زیاد باشد مخصوصا در قسمت بانوان بخاطر اینکه جزء رشته هایی هست که در بانوان خوب نتیجه گرفته و محدودیتهای پوشش و اعزامش برای کشور ما سهل و آسان است و بانوان خوب استقبال می کنند اما برای این که ما بتوانیم بین تمام رشته هایی که وجود دارد مثل والیبال، بسکتبال و فوتبال به هرحال جوری بتوانیم برنامه ریزی کنیم چه هیات های استانی باشد یا پایگاه های قهرمانی باشد که یک جذابیتی برای کسانی که می خواهند پا به این عرصه بگذارند بوجود بیاید حالا بحث مالی آن می تواند باشد بحث های حرفه ایش می تواند باشد و بگونه ای باشد که برایشان جذابیت داشته باشد و بیشتر از چیزی که الان هست باید پا به این عرصه بگذارند هرچه کمیت کار بالاتر برود بهرحال ما می توانیم از داخلش کیفیت بهتری هم برداشت کنیم.
- بهترین و تلخ‌ترین اتفاق در سال 99 چه بود؟
بدترین این که فوت دایی ام بود که بر اثر کرونا از دستش دادم و غیرمنتظره بود و باورکردنی نبود فکر کنم تلخ ترین اتفاق بود و بهترین آن هم سال 99 برای قایقرانی بخواهیم در نظر بگیریم شاید شروع و برگزاری لیگ قایقرانی و روئینگ بهترین اتفاقی بود که برای اولین بار رقم خورد.
- چه خاطره‌ای از عید دارید؟
ما معمولا چون رشته ما طوری هست که بیشتر فصول سال را روی آب هستیم مخصوصا زمانهایی که بازیهای المپیک است حالا چه 2012 باشد چه 2016 چه الان ما این فواصل که نزدیک مسابقات است را در اردو بودیم و 2012 ما یادم می آید در اردوی چین بودیم و بچه ها و ما دور از خانواده بودیم مشغول تمرین بودیم و 2016 هم به همین صورت سپری شد و ما یک مقدار برایمان متفاوت هست ایام نوروز به غیر از همین عید امسال که مجبور بودیم قرنطینه باشیم در خانه ها بیشتر اعیادمان را در اردوها بودیم و دور از خانه و خانواده بودیم. بهرحال یک حس و حال عجیب و غریبی دارد وقتی که نمی توانی عید را در کنار خانواده باشی. ولی خوب هدف و رسیدن به هدفی که انسان را راضی کند که تمام سختی ها و مشکلات را تحمل کند و فکر می کنم که یک مقدار سبک زندگی ما ورزشکاران متفاوت است.
- اگر سمت این رشته نمی‌رفتید دوست داشتید چه کار کنید؟
خوب من قایقرانی از سال 71 -72 شروع کردم آن موقع هدف گذاری برای رشته قایقرانی نداشتم ولی خوب کار به نحوی جلو رفت که الان حدود 30 سال است که در این رشته هستم و 12 سال آن را کار مربیگری می کنم بدون وقفه و از سال 2009 به این طرفدر کار شخصی و بیزینسی کارهای مختلفی انجام دادم و غیر از این هم نمی تواند باشد چون ما جزء رشته هایی هستیم که خیلی تامین مالی هم نمی شویم مجبوریم که فعالیتهای دیگری هم داشته باشیم اما اینکه گفتید اگر در قایقرانی نمی آمدم چه کاری انجام می دادید در بحث های تجاری کار می کردم و بیزینس.
- به مردم چه توصیه ای دارید به خاطر کرونا؟
متاسفانه یک سری از عزیزان ما هستند در اقشار جامعه که تا متاسفانه سرخودشان اتفاقی نیفتد فکر می کنند که قرار هست همیشه این اتفاق برای همسایه بیفتد خوب داریم می بینیم در سطح جامعه اتفاقات ناگواری که می افتد می تواند برای هرکسی این اتفاق بیفتد می بینید که الان ورزشکاران عزیز ما در رشته فوتبال میناوند و انصاریان کسی باور نمی کرد که برایشان چنین اتفاقی بیفتد کرونا گرفتند ولی باز هم خیلی ها هستند در جامعه این مسئله را شوخی گرفتند و فکر می کنند که اتفاقی نمی افتد و دوست دارند که جور دیگری به آن نگاه کنند. من معتقدم که درسته که مسافرتها باید انجام شود ولی انسان تا جایی که می تواند بهرحال رعایت کند فاصله گذاری و زدن ماسک و کارهایی که از دست ما بر می آید برای حفظ سلامتی خود و خانواده ها. همه دوست دارند دید و بازدید بروند ولی خوب سلامتی در کنار خانواده ارزش بیشتری دارد. 4/5