به گزارش برنا؛ طبق تحلیل‌های صورت گرفته توسط ناسا میانگین دمای سطح کره زمین در سال ۲۰۲۰ همچون ۲۰۱۶ بالا بوده و به عنوان یکی از گرمترین سال‌ها ثبت شده است. به گفته دانشمندان موسسه مطالعات فضایی گودارد ناسا (GISS)، با ادامه روند طولانی مدت گرمایش زمین، متوسط دمای جهانی در این سال، حدود ۸۴.۱ درجه فارنهایت گرم‌تر از متوسط مقدار مینا یعنی بازه زمانی ۱۹۸۰-۱۹۵۱ بود. ۲۰۲۰ با اختلاف بسیار کمی سال ۲۰۱۶ را پشت سر گذاشت و با وجود حاشیه خطا در تحلیلها، عملا این سال به عنوان گرمترین سال معرفی شد.
گوین اشمیت، مدیر موسسه GISS میگوید: " ۷ سال گذشته گرمترین ۷ سال متوالی در طول تاریخ بوده که روند چشمگیر گرمایش را نشان میدهد. اگرچه اینکه یک سال رکورد باشد یا نه، چندان مهم نیست. نکته قابل توجه، روند‌های درازمدت است. با وجود این روند‌ها و افزایش اثرات انسانی بر آب و هوا، باید انتظار داشته باشیم که این روند رکورد شکنی در گرمایش زمین ادامه داشته باشد. " با بررسی روند دمای جهانی، شاخص مهمی از تاثیر فعالیت‌های انسانی، به ویژه انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در سطح سیاره مان به دست می‌آید. دمای متوسط زمین از اواخر قرن نوزدهم بیش از ۱.۲ درجه سانتیگراد افزایش یافته است.
به گزارش فرادید؛ افزایش دما باعث پدیده‌هایی مانند کاهش یخ‌های شناور و یخسار‌ها (صفحات یخی پوشاننده گرینلند و جنوبگان)، بالا رفتن سطح آب دریاها، تشدید امواج گرمایی و تغییر در زیستگاه‌های گیاهی و جانوری میشود. آگاهی کامل از روند‌های بلندمدت آب و هوایی برای امنیت و کیفیت زندگی انسان ضروری است و این امکان را به ما میدهد تا با محیط در حال تغییر از طریق روش‌هایی مانند کاشت محصولات مختلف، مدیریت منابع آب و آماده شدن برای شرایط بحرانی آب و هوایی سازگار شویم. تحلیل‌های مستقل صورت گرفته توسط سازمان ملی هواشناسی و اقیانوس شناسی آمریکا (NOAA) نشان داد که ۲۰۲۰ بعد از سال ۲۰۱۶ گرمترین سال بوده است.
دانشمندان NOAA از بسیاری از داده‌های مشابه در تحلیل‌های خود استفاده می‌کنند، اما دوره مبنا (۱۹۰۱ - ۲۰۰۰) و روش‌های متفاوتی دارند. یکی از این تفاوتها، این است که NOAA بر خلاف ناسا دمای مناطق قطبی فاقد مشاهدات کافی را از داده‌ها حذف نمی‌کند. مانند همه داده‌های علمی، یافته‌های دما نیز شامل مقدار کمی عدم قطعیت هستند؛ در این مورد علت این امر تغییر در موقعیت ایستگاه‌های هواشناسی و روش‌های اندازه گیری دما در طول زمان است.
تحلیل دمای GISS (GISTEMP) برای آخرین بازه زمانی اندازه گیری شده، دقتی معادل ۱ درجه فارنهایت و سطح اطمینانی برابر با ۹۵ درصد دارد. درحالی که که روند بلندمدت گرمایش هوا ادامه دارد، وقایع و عوامل مختلفی بر متوسط دمای هر سال تاثیرگذار است. آتش سوزی جنگل‌های استرالیا در نیمه اول سال میلادی گذشته موجب سوختن بیش از ۱۸ میلیون هکتار از اراضی، انتشار دود و سایر ذرات تا ارتفاع بیش از ۲۹ کیلومتر در جو، جلوگیری از نور خورشید و اندکی سرد شدن هوا شد. در مقابل، خاموشی‌های جهانی مربوط با همه گیری ویروس کرونا (۱۹-COVID) که منجر به کاهش آلودگی در بسیاری از مناطق شده، اجازه میدهد تا نور خورشید بیشتری به سطح رسیده و اثر گرم کنندگی هرچند کم، اما بالقوه قابل توجهی ایجاد کند.
بزرگترین منبع تغییرات سالانه دمای جهانی ناشی از ال نینو-نوسانات جنوبی (ENSO) است که یک چرخه طبیعی تبادل حرارت بین اقیانوس و جو است. در حالی که سال گذشته با فاز منفی (سرد) إنسو به پایان رسید، اما با اندکی فاز مثبت (گرم) آغاز شد که میانگین دما را کمی افزایش داد. انتظار می‌رود تاثیر خنک کنندگی و منفی در سال ۲۰۲۱ بیشتر از ۲۰۲۰ باشد. طبق مطالعات، آب و هوای محلی هم نقشی در تغییرات دمای منطقه ایفا می‌کند. در نتیجه گرمایش در همه جای زمین یکسان نیست. براساس NOAA، مناطقی از ایالت متحده دمای بالایی را در ۲۰۲۰ تجربه کرده اند، در حالی که در مناطق دیگر این چنین نبوده است.
در بلندمدت، مناطقی از کره زمین نیز زودتر از مناطق دیگر گرم میشود. روند گرمایش زمین بیشتر در قطب شمال مشهود است که طبق تحلیل‌های GISTEMP در ۳۰ سال گذشته، سه برابر سریعت از سایر نقاط گرم شده است. یکی از نتایج کاهش میزان یخ‌های دریای قطب شمال، که در هر دهه حدود ۱۳ درصد از مساحتشان کم میشود، قابلیت بازتاب کمتر این سطوح است. یعنی نور خورشید بیشتر جذب اقیانوس‌ها شده و درجه حرارت باز هم افزایش می‌یابد.
تحلیل‌های ناسا با اندازه گیری دمای سطح توسط بیش از ۲۶۰۰۰ ایستگاه هواشناسی و مشاهدات هزاران کشتی و بویه (Buoy شناور) حاصل میشود. این اندازه گیری‌های خام با استفاده از الگوریتمی تحلیل میشود که فاصله ایستگاه‌های زمینی در سراسر زمین و تاثیر گرمایش شهری را هم در نظر میگیرد. اندازه گیری‌های ماهوار‌های از دمای هوا، دمای سطح دریا، تراز دریا و همچنین مشاهدات فضایی، بیانگر جهانی در حال گرم شدن است.
ناسا به منظور بررسی چگونگی تغییرات سیاره مان، روش‌های جدیدی را برای مشاهده و مطالعه سیستم‌های طبیعی یکپارچه زمین توسعه داده است. این روش‌ها از داده‌های جمع آوری شده در بلندمدت و ابزار‌های تحلیل کامپیوتری استفاده می‌کند. ناسا این اطلاعات ارزشمند را با جامعه جهانی به اشتراک میگذارد.