روشنک عجمیان کار تئاتر را باکلاس‌های بازیگری از سال ۱۳۷۲ شروع کرد و اولین کار تصویری او در همان سال ها بود. در سال ۸۱ با برنامه چشم‌انداز اولین کار خود را به‌عنوان مجری تجربه کرده است. ازجمله آثاری که این بازیگر نقش‌آفرینی کرده است می‌توان به: «کارگاهان»، «مرد هزارچهره»، «راه در رو»، «جایزه بزرگ»، «کوچه اقاقیا» اشاره کرد در ادامه گفتگویی مفصل با این بازیگر انجام داده‌ایم که خواهید خواند.
این روزها چه می کنید اخیرا هم فیلم ساختید و هم مجری بودید؟
اخیر یک فیلم سینمایی بازی کردم که متأسفانه آخرین فیلم علی انصاریان بود به نام «قطع فوری» که پارتنر هم بودیم و یک برنامه اجرا داشتم برای شبکه جام جم البته باید بگویم یک فیلم ساختم اوایل پاییز در کانادا و پیش تولید یک فیلم دیگر نیز خواهم داشت که اگر همه اتفاقات طبق شرایط پیش برود تا دوماه آینده کلید خواهیم زد.
شرایط کرونا چه مقدار باعث افت کاری شما شده است؟
درست است که خیلی از پروژه مشغول هستند اما خب خیلی کارها محدود شده است و افت تنوع کاری داشته‌ایم و باعث بیکاری خیلی از دوستان و همکاران ما شده است.
ازنظر شما کرونا چه مزایا و معایبی برای عرصه هنر داشته است؟ یا خواهد داشت؟
برای همه مردم جهان هم مزایا داشته و هم معایب بعد از کرونا زندگی برای همه تغییر می‌کند و کم‌ترین تغییرش این است که خیلی از مردم به یک سری از مسائل سلامتی و بهداشت توجه بیشتری نشان می‌دهند البته تعطیلی سینما و تئاتر و مراکز فرهنگی جزو معایبش است که متأسفانه شرایط کرونا بیش از هر چیزی به عرصه هنر صدمه وارد کرد که واقعاً نمی‌دانم این‌همه ضرر چگونه می‌تواند جبران شود اصلا این همه ضرر جبران پذیر است یا خیر؟
با توجه به حضور شما در سینما، تئاتر و تلویزیون اولویت شما چیست؟
بالاخره ما از صحنه تئاتر یاد گرفته‌ایم و فکر می‌کنم تئاتر برای همه اولویت است اما در انتخاب دوم تلویزیون را انتخاب می‌کنم وترجیح می‌دهم و دلیل آن برای مخاطبین بی‌اندازه‌ای است که دارد همیشه باعث شده تا اولویت من باشد زیرا می‌توانم با عمده بیننده‌ها ارتباط برقرار کنم.
به نظر شما چرا چند سالی است بازیگران با سابقه از تلویزیون فاصله گرفته‌اند؟
این اتفاق نه‌فقط برای تلویزیون بلکه برای همه آثار نمایشی اتفاق افتاده است حالا اگر بخواهم برای تلویزیون بگویم باید عنوان که سریال سازی درجهان خیلی مدرن شده است و روبه‌پیشرفت است اما متأسفانه ما در کشورمان همچنان از همان کلیدواژه‌های قدیمی استفاده می‌کنیم و انگار ذهن ما همچنان درگذشته است مخصوصاً در برنامه‌سازی‌ها که اوضاع خیلی بدتر است که کوچک‌ترین قدمی با برخوردهای منفی مواجه می‌شود. در خصوص دور شدن بازیگران از تلویزیون نیزباید بگویم که محدودیت‌هایی که تلویزیون برای بازیگران فیلمسازی قائل می‌شود مسبب اصلی دور شدن بازیگران از جعبه جادویی است .متأسفانه تلویزیون قدر داشته‌های خود را نمی‌داند و این داشته تلویزیون وفاداری بازیگران به تلویزیون است، متأسفانه تلویزیون بعضی آدم‌ها را بزرگ می‌کند که از همان‌ها ضربه می‌خورد. باید بگویم که چرا هیچ‌کس نیست که از پایه و اساس این مشکلات را درست کند و اگر تلویزیون یک فیلتر برای ورود بازیگران و عوامل داشت باشد هیچ زمانی انقدر ضربه نخواهد خورد.
در انتخاب نقش‌ها چه اولویت‌هایی دارید؟ قصه چه مقدار برای شما مهم است؟
اولویت اول من فیلمنامه هست و حضور کارگردان اما در درجه اول فیلمنامه اگر کارگردان حرفه‌ای و درست باشد فیلمنامه بدی را کار نمی‌کند.یک فیلمنامه خوب به بازیگر کمک می‌کند باشخصیت پردازی کارتر و اوج فرودهای خوب می‌تواند به بازیگر کمک کند.
تا به امروز قصه‌ای بوده که دوست داشته باشید در آن حضورداشته باشید؟
خیلی زیاد است خیلی وقت‌ها که کتاب می‌خوانم دلم می‌خواهد نقشان تا را بازی کنم یک فیلمی که واقعاً دلم می‌خواست بازی کنم «چه کسی از ورژنیا ولف می‌ترسد» که واقعاً دلم می‌خواست یک‌بار این نقش را تجربه کنم زیرا برایم خیلی جذاب بود.
شما در آثار طنز ماندگاری حضورداشته‌اید چرا در این ژانر کمرنگ شده‌اید؟
من کارهای طنزم خیلی کمتر از کارهای جدی بود اما کارهای طنزم خیلی بیشتر بازخورد داشت البته باید بگویم که من نمی‌خواستم بازیگر یک ژانر باشم و می‌خواستم همیشه تعادل رابین انتخاب نقش‌هایم داشته باشم. معتقدم بازیگر باید همه ژانرها را انتخاب کند و بتواند در همه ژانرها توانایی های خود را نشان بدهد.
در رزومه کاری شما اجرا نیز هست اما خیلی وقت هست که شمارا به عنوان مجری ندیده‌ایم؟
هفت هشت سالی است که اجرا را کنار گذاشتم به علت یک سری قوانین بی‌دلیل برای مجری‌ها و البته که یک کار جدید برای شبکه جام جم داشته‌ام که آن‌هم به خاطر علاقه و تعلق‌خاطری است که به شبکه جام جم دارم.
در جایگاه یک بازیگر خواسته‌ای از مسئولین دارید برای بهتر شدن شرایط کاری خود؟
خواسته‌های خیلی زیادی دارم زیرا متأسفانه نا عدالتی‌ها همیشه هست و غیرقابل‌اندازه‌گیری همان‌طور که گفتم حضور آدم‌های غیرحرفه‌ای و کار نابلد به عرصه هنر بدون هیچ پالایه اگر این موضوع درست شور بی‌شک اتفاق‌های خوبی خواهد افتاد.
صحبت پایانی و ....
امیدوارم سال 1400 هیچ‌کس غصه نان نداشته باشد و کمی مهرورزی بین مردم باشد و امیدوارم این سال بهترین سال ممکن باشد.