پوریا رحیمی سام یکی از پرکارترین بازیگران عرصه تئاتر است. رحیمی فعالیت حرفه‌ای در سینما را از سال ۱۳۹۱ و با فیلم «جنوب شرقی» به‌صورت رسمی آغاز نمود و با بازی در فیلم «احتمال باران اسیدی» در نقش «کاوه» به شهرت دست‌یافت. وی در دانشگاه هنر از رشته کارگردانی فارغ‌التحصیل شده است. او برای بازی در فیلم «زالاوا» برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر شد. در ادامه گفتگویی کوتاه با این هنرمند جوان انجام داده‌ایم:
از فعالیت‌های اخیر خود برایمان بگویید؟
من در حال حاضر در یک سریال نمایش خانگی حضور دارم که به‌زودی جزئیات آن اعلام خواهد شد. وبه غیرازاین سریال فعلاً کاری دیگر ندارم البته که پیشنهاد هست اما فعلاً می‌خواهم بر روی نقشم در این سریال تمرکز داشته باشم.
در هر سه مدیوم تصویر حضورداشته‌اید کدام‌یک انتخاب شما و برایتان جذاب‌تر است؟
هرکدام از مدیوم‌های تصویر مشخصه‌ها، نشانه‌ها و جذابیت‌های خودشان رادارند. من درمجموع سینما را ترجیح می‌دهم برای این‌که با معیارهای سرعت و کیفیت مطابق‌تر است. سینما همیشه با شرایط فکری و ذهنی من عجین‌تر بوده و من سینما را همیشه به مدیوم‌های دیگر ترجیح داده‌ام.
با ورود به سینما در فیلم‌های قابل‌توجهی حضورداشته‌اید، از دید شما کدام فیلم بهتر بوده است؟
تقریباً همه فیلم‌هایی که کارکردم را دوست دارم. به‌جز دو مورد معدود فیلم‌هایی که من در آن نقش ایفا کردم برای من قابل‌احترام بوده و از همه آن‌ها به لحاظ فیلمنامه و کارگردان دفاع می‌کنم.
سال گذشته موفق به دریافت سیمرغ مکمل مرد شده‌اید در خصوص این فیلم و سیمرغ بگویید؟
مهم‌ترین جنبه جایزه فجر و برنده شدن سیمرغ که برای من جالب است و اهمیت دارد، این است که به بسیاری از بازیگران تئاتر در تهران و شهرستان‌ها انگیزه می‌دهد. این جایزه به نظرم امید را در آن‌ها زنده می‌کند و آن‌ها را به بیشتر جنگیدن و صبور بودن تشویق می‌کند.
سیمرغ چه تأثیری در زندگی هنری و کاری شما خواهد داشت؟
سیمرغ و جایزه حتماً برای همه افراد در همه صنوف از اهمیت برخوردار است؛ اما من از قبل به این موقعیت فکر می‌کردم که بازیگری امری مستمر است و جنگیدن، صبر کردن، یادگرفتن و رنج کشیدن جزء ثابت‌مسیری است که یک بازیگر انجام می‌دهد. قبل و بعد از همه جایزه‌ها همه این اتفاق‌ها وجود دارد و رخ می‌دهد. من کماکان متمرکز و با جدیت به مسیری که در آن هستم ادامه خواهم داد.
تابه‌حال به‌عنوان بازیگر ایده‌ای به کارگردان‌ها داده‌اید که به بهتر شدن فیلم کمک کرده باشد؟
معمولاً در بیشتر کارهایی که کردم یک تعامل و چالش با کارگردان‌های خود بوده‌ام و این اتفاق بارها در مسیر شغلی من رخ‌داده است.
دوست دارید در کنار کدام کارگردان کارکنید؟
چند کارگردان هستند که همیشه به کارکردم با آن‌ها فکر می‌کنم اما دوست دارم این موضوع در ذهن خودم باقی بماند و درعین‌حال برای رسیدن به این موقعیت از روز قبلم بهتر بشوم تا در مسیر بودن قرار بگیرم.
آینده کاری خود را در سال پیش رو چگونه می‌بینید و چه برنامه خاصی دارید؟
من برای سال آینده سریال نمایش خانگی را خواهم داشت. جدای از کارهایی که در حوزه تصویر انجام داده‌ام و هنوز به اکران نرسیده است؛ اما من خیلی علاقه‌مندم برای سال آینده بعد از کرونا دوباره تئاتر سرپا شود و بتوانم چه به‌عنوان بازیگر و چه به‌عنوان کارگردان به صحنه تئاتر برگردم.
کرونا چه مزایا و معایبی برای شما و حرفه‌تان داشت و از مسئولین حوزه مربوط چه درخواستی برای بهتر شدن شرایط دارید؟
روزگار سختی برای کارکردن است به‌خصوص برای شغل‌هایی مثل ما که از عدم‌حمایت رنج می‌برند. تئاتر و سینما به لحاظ توجه قشر ضعیف و مظلومی بوده‌اند. نکته‌ای که من به آن اعتقاددارم و در همه‌جا مطرح می‌کنم آن است که به نظر می‌رسد عرصه شغلی ما هم برای ادامه حیات و سرپا ماندن نیاز به فداکاری دارد. ما به تعطیلی و رونق نداشتن عادت داشتیم اما کرونا این شرایط را وخیم‌تر و دشوارتر کرده است؛ اما همه آن‌هایی که در این اوضاع ترجیح می‌دهند در خانه بمانند به نظرم با همه خطرپذیری که در این کار وجود دارد باید فداکاری کنند. من خودم و همه‌کسانی که به این حرفه مشغول هستند را تشویق می‌کنم که مقاومت کنیم و با همه وجود این مشاغل را سرپا نگه‌داریم. به خاطر خانواده‌هایی که از این عرصه‌ها ارتزاق می‌کنند و در پس این تعطیلات طولانی به‌شدت در معرض خطر وجود دارند. ما باید تاب بیاوریم و این روزگار را در کنار هم‌پشت سر بگذاریم و من امیدوارم مسئولان علیرغم همه این سختی‌ها کمک کنند که این چرخه از رونق نیافتند.
به عنوان صحبت پایانی هر چه می خواهید بگویید:
امیدوارم روزها و ماه‌های پیش رو سال برکت و سلامت برای همه مردم باشد و حال دل مردم بهتر شود و امیدوارم از این روزگار سخت با شانه‌هایی در کنار هم عبور کنیم.