نظام شهری برای زیبایی جایگاه ویژه ای را تبیین نموده است. در عصر حاضر، دامنه شهر و شهرنشینی همه بخش های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی را در بر گرفته است. اعم از آنکه اصولا فضای شهری را فضایی با تناسبات زیبایی شناسانه تلقی کنیم یا اینکه عوامل دیگری را در تعریف فضای شهری دخیل بدانیم، نفس زیبا بودن یک فضای شهری (همانند هر فضا و هر اثر انسانی دیگر) واجد اهمیت درخور توجهی است. براین اساس پرسش این است که زیبایی در تفکر حاکم بر مکتب شهرسازی و برنامه ریزی شهری چه جایگاهی دارد؟ در این علم ، شهر به پدیدآورنده آن یعنی انسان در نقش ساکنان آن تعریف شده است و در نخستین گام برای تعریف شهر از سایر مکان های جمعیتی به عوامل اجتماعی مانند امنیت، رفاه و فراوانی و از منظر کالبدی عواملی مانند نظم، زیبایی، تقارن، تباین و استحکام توجه کرده است.
شهر متشکل از شبکه‌ای است از فضاهای متفاوت با کیفیت‌های بصری گوناگون. شهروندان با عبور از این فضاها، ادراک حسی مختلفی را در اثر دریافت پیام های متنوع کسب می‌نمایند. از آنجایی که اسلام توجه ویژه‌ای به شهر و شهرنشینی داشته است بیشترین رشد این پدیده در کشورهای مسلمان و همچنین در کشور ما، در چهار قرن اول ظهور اسلام رخ داده است.
اسلام دین زیبایی‌هاست، لذا باید در جهت افزایش زیبایی و بهبود منظر شهری گام برداریم تا ان شاءالله به این امر دستیابی داشته باشیم.
هدف از توضیح این موضوع، آشنایی با تعریف زیبایی شناسی و منظر شهری بود به این دلیل که در ادامه مطلب را اینگونه پیش ببریم که این موضوع تا چه حد در کرمان مورد توجه قرار می‌گیرد.
برای این کار ابتدا کمی در خصوص کرمان، تاریخچه‌اش و تعدادی از آثار تاریخی این دیار صحبت می‌کنم و سپس به بررسی معضلات می‌پردازم.