به گزارش برنا؛ به لطف کار‌هایی که محققان مرکز سرطان دانشگاه کلرادو انجام داده‌اند، به زودی ممکن است ابزار جدیدی برای درمان ملانوما و انواع دیگر سرطان در اختیار داشته باشند.
در مقاله‌ای که ماه گذشته در مجله «PNAS» منتشر شد، اعضای مرکز سرطان CU، یک مجموعه درون سلولی را معرفی کردند که در التهاب واسطه ملانوما شرکت کرده و منجر به رشد و پیشرفت تومور می‌شود.
محققان دریافتند با مهار «NLRP۳» می‌توانند التهاب و گسترش تومور را کاهش دهند.
به طور خاص، «NLRP۳» با ایجاد بلوغ و آزاد سازی «اینترلوکین-۱-بتا» (یک سیتوکین که باعث التهاب به عنوان بخشی از پاسخ ایمنی طبیعی به عفونت می‌شود)، باعث التهاب می‌شود. در سرطان، اما التهاب می‌تواند باعث رشد و گسترش تومورها شود.
به گفته یکی از محققان این مطالعه، NLRP۳ عضوی از یک خانواده بزرگتر است که در احساس سیگنال‌های خطر نقش دارد. این یک گیرنده است که به دنبال سلول های بین سلولی سل و مولکول‌های خطرزا یا عوامل بیماری زاست. وقتی NLRP۳ این سیگنال‌ها را تشخیص می‌دهد منجر به فعال شدن کاسپاز -۱ می‌شود، پروتئینی که در پردازش و بلوغ اینترلوکین ۱- نقش دارد. بتا به شکل فعال بیولوژیکی خود منجر به واکنش التهابی شدیدی می‌شود. ما دریافتیم که در ملانوم، این فرآیند تنظیم نشده و منجر به رشد تومور می‌شود.
مهارکننده خوراکی NLRP۳ که در این مطالعه نشان داده شده است، در آزمایش‌های بالینی برای درمان نقرس و بیماری‌های قلبی موثر است و هم اکنون بر روی بیماری کووید ۱۹ نیز در حال آزمایش است. محققان مرکز سرطان CU اکنون در تلاشند دریابند که آیا می‌توان از این مهارکننده NLRP۳ در بیماران ملانوم که به مهارکننده‌های ایست بازرسی مقاوم هستند، با موفقیت استفاده کرد.
محققان می‌گویند مهارکننده‌های ایست بازرسی باعث افزایش کارآیی سیستم ایمنی در از بین بردن تومورها می‌شوند، اما گاهی اوقات تومورها در برابر این روش درمانی مقاوم می‌شوند. بخش عمده‌ای از تحقیقات سرطان در حال حاضر یافتن روش‌های درمانی است که می‌توانند با مهارکننده‌های ایست بازرسی ترکیب شوند تا کارآیی آن‌ها بهبود یابد.
با این فرضیه که مهار کننده NLRP۳ یکی از این روش‌های درمانی است، محققان مرکز سرطان CU در حال مطالعه اثرات دارو بر روی ملانوم و همچنین سرطان سینه و سرطان لوزالمعده هستند. علاوه بر بهبود پاسخ ایمنی، مهار کننده NLRP۳ همچنین می‌تواند به کاهش عوارض جانبی مهارکننده‌های ایست بازرسی کمک کند. این تحقیقات می‌تواند برای بیماران ملانومی که تنها به مهارکننده‌های ایست بازرسی پاسخ نمی‌دهند، تفاوت زیادی ایجاد کند.
این پروژه از آن جهت مهم است که بیشتر نشان می‌دهد التهاب ناشی از NLRP۳ نقش مهمی در پیشرفت ملانوم داشته و راهکار‌های جدیدی را برای ارتقاء مراقبت از بیمار باز می‌کند.