به گزارش برنا، روزنامه کریستین ساینس مانیتور در گزارشی تحلیلی نوشت: حمله اسرائیل به تاسیسات غنی سازی هسته ای ایران در حالی صورت گرفت که دیپلمات ها از پیشرفت مذاکرات برای بازگرداندن ایالات متحده و ایران به توافق هسته ای خبر می دادند. این رویداد دو گزینه را پیش روی ایران قرار داد: انتقام یک عمل خرابکارانه دیگر علیه برنامه هسته ای، یا مذاکره به نفع راه حل دیپلماتیک که می تواند موقعیت منطقه ای آن را تقویت کند و خطر جنگ را کاهش دهد.
ایران دو کار را پیگیری کرده؛ اول غنی سازی اورانیوم را به سطح بی سابقه 60 درصد افزایش داد و آیت الله خامنه ای رهبر ایران ضمن کوچک شمردن پیشنهادات ایالات متحده با نادیده گرفتن خواسته تندروها مبنی بر بازگشت مذاکره کننده ها به خانه، اجازه تداوم گفتگو ها و احیای توافق را داد. با این اوصاف مذاکرات از دوشنبه گذشته از سرگرفته شد و گفته شده که به مرحله پیش نویس رسیده است.
تلافی یا مذاکره: به نظر می رسید که ایران پس از خرابکاری در سایت غنی سازی هسته ای خود ، یک انتخاب تاکتیکی داشته است. تصمیم این کشور برای انجام هر دو، نشانگر تعهد استراتژیک به دیپلماسی است. علی واعظ، مدیر پروژه ایران در گروه بحران بین المللی می گوید: حمله به نطنز تلاشی بود که اسرائیل نه تنها در برنامه هسته ای ایران بلکه در مذاکرات هسته ای در وین کارشکنی کند و یا حداقل ایران را از اهرم های فشارش در میز مذاکره محروم کند.
اما واقعیت این است که ایران با غنی سازی 60 درصد پاسخ خود را ارسال کرد: تنها چیزی که برنامه هسته ای را مهار می کند، نتیجه برد-برد در دیپلماسی است. تحریم ها و خرابکاری ها باعث می شود ایران بیشتر برنامه هسته ای خود را ارتقا دهد.