به گزارش خبرنگار برنا، طی سال‌های اخیر میزان تولیدات کمدی تلویزیون کاهش پیدا کرده و نقدهای زیادی به آثار کمدی سینما نیز وارد بوده که به نظر می‌رسد این گونه سینمایی در کشورمان در مسیر نادرستی قرار گرفته است.
به اعتقاد بسیاری از منتقدان، آثار کمدی در حال پخش در تلویزیون و سینماهای کشور سطح سلیقه مخاطبان را به شدت نازل کرده و به نوعی به آن آسیب رسانده است. اما در این بین سینماگران مسائلی چون محدودیت‌ها، مشکلات اقتصادی در تولید آثار کمدی، عدم حمایت تلویزیون و... را عامل اصلی کاهش کمیت و کیفیت این آثار می‌دانند.
در گفت‌وگو با چند سینماگر وضعیت تولید آثار کمدی در سینما و تلویزیون را مورد بررسی قرار دادیم که در ادامه می‌خوانید:
علیرضا خمسه: هنر آینه جامعه است / اگر جامعه‌ای در را به روی نقد ببندد سیستم تولید اثر کمدی معیوب خواهد شد / کمدی ایجادکننده خنده خردمندانه است
علیرضا خمسه بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: سینما، تئاتر و تلویزیون آینه جامعه هستند و اگر یک جامعه در حال ترقی و رشد باشد آثاری سینما و تلویزیون هم چنین نمودی پیدا می‌کنند و اگر جامعه به سمت رخوت یا سکون برود باز هم هنر بازتابی از این وضعیت را به مخاطب ارائه می‌دهد.
خمسه تصریح کرد: اگر جامعه به سینما و تلویزیون انتقاد دارد که چرا آثارش به سمتی رفته که مثل گذشته در پرداختن به مسائل طنز و کمدی با کیفیت و دقت عمل نمی‌کند باید جامعه را هم در این بین مورد انتقاد قرار داد چرا که سینما و تلویزیون و به طور کل هنر آینه جامعه است و آنچه که در این عرصه می‌بینید از جامعه برآمده است.
این بازیگر درباره دلیل کم شدن معرفی و پرورش چهره‌های مطرح در عرصه کمدی طی سال‌های گذشته گفت: در وهله اول باید این مورد را بررسی کنیم که سیستم آموزش و پرورش ما چه چیزی را دنبال می‌کند، به تبع آن سیستم آموزش ما در عرصه هنر نیز می‌تواند جهت‌دهی شود. اگر سیستم ما رو به تعالی باشد حاصلش ظهور افرادی است که توانمند و قابل اتکا هستند و اگر اینگونه نباشد مثل کارخانه‌ای که هیچ برنامه‌ای برای تولید محصولی با کیفیت ندارد نباید از این سیستم آموزشی انتظار ظهور هنرمندی مهم و قابل قبولی داشته باشیم.
بازیگر مجموعه تلویزیونی «پایتخت» در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: در زمینه هنرهای نمایشی آنچه که در این مورد مطرح است کمدی است و طنز مربوط به حوزه ادبیات می‌شود. مهم‌ترین ویژگی کمدی در عرصه هنرهای نمایشی و طنز در ادبیات انتقاد است. اگر جامعه‌ای در را به روی نقد ببندد قطعاً سیستم تولید طنز و اثر کمدی معیوب خواهد شد و با مشکلات بسیاری مواجه است. هدف کمدی تعالی و رشد است و به همین دلیل کمدی انگشت روی نقصان‌های جامعه، خانواده و حتی افراد می‌گذارد؛ اگر کسی این اجازه را به هنرمند ندهد طبیعی است که تولیدات کمدی با ضعف و نقصان روبرو شوند.
خمسه در پاسخ به این پرسش که طی سال‌های اخیر آیا اثری کمدی با رویکرد انتقادی ساخته شده یا خیر، تصریح کرد: نیازی به گفتن من نیست، به آثار کمدی در سال‌های اخیر نگاه کنید، آیا می‌توانید اثری طنز با رویکرد انتقادی پیدا کنید که به رشد و تعالی فکر می‌کند؟ کمدی به معنی خنداندن با هر حرکت جلف و مسخره نیست؛ ما به دلایل مختلف می‌خندیم؛ خنده خردمندانه، خنده از روی جهل یا خنده از روی بیماری. کمدی در واقع به دنبال نوع دگر خندیدن است و این گونه هنری را می‌توان ایجادکننده خنده خردمندانه دانست.
او افزود: هنرمند در عرصه کمدی به نوعی به نیمه خالی لیوان می‌پردازد، حتی اگر 80 درصد لیوان پر باشد هنرمند برای خلق اثر کمدی به 20 درصد خالی نگاه می‌کند و آن را در اثرش به تصویر می‌کشد. در این بین احتمالاً جامعه به هنرمند انتقاد می‌کند که چرا این 20 درصد را فقط دیده است اما واقعیت این است که این نوع نگاه کار هنرمند در عرصه طنز و کمدی است.
این بازیگر درباره عملکرد هنرمندان عرصه طنز و کمدی در برابر محدودیت‌ها اظهار داشت: برای تعریف این وضعیت به قصه مولانا اشاره می‌کنم. فردی نزد یک خالکوب می‌رود و از او می‌خواهد که یک شیر روی بدن او خالکوبی کند. وقتی طراحی دم شیر آغاز می‌شود، فرد فریاد می‌زند که درد دارد، نمی‌خواهد دم او را بکشی، کشیدن سر شیر آغاز می‌شود و فرد دوباره فریاد می‌زند که درد دارد و نمی‌خواهد سر آن را بکشی. فرد خالکوب در پایان با داد و فریادهای این شخص به ستوه آمده و گفت شیر بی‌دم و سر و اشکم کی دید / این‌چنین شیری خدا خود نافرید.
خسمه در پایان اظهاراتش گفت: وضعیت کمدی و طنز در سینما و تلویزیون ما هم همینطور است، وقتی می‌خواهید اقتصاد را نقد کنید متولیان اقتصاد کشور ناراحت می‌شوند، وقتی می‌خواهید فرهنگ را نقد کنید متولیان فرهنگ ناراحت می‌شوند و دیگر مسائل هم به همین وضعیت هستند. به همین دلیل عرصه طنز و کمدی را امروز می‌توان مثل همین قصه و شعر مولانا دید.
امیر غفارمنش: تلویزیون باید هنرمندانی چون رضا عطاران و مهران مدیری را به هر قیمتی شده حفظ می‌کرد
امیر غفارمنش بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، درباره دلیل کم شدن آثار طنز در تلویزیون گفت: خیلی از مدیران تلویزیون را ما انتخاب نکرده‌ایم و سیاست‌گذاری‌های تلویزیون هم به ما ربطی ندارد و کم شدن حجم تولیدات تلویزیون در حوزه آثار طنز را باید از مدیران رسانه ملی پرسید.
غفارمنش تصریح کرد: بسیاری معتقدند که سیاست باید از ورزش، فوتبال، موسیقی و به طور کل هنر جدا شود، به نظر من هنر باید روح را تعالی بدهد و اینکه ما حتی سریالی مثل «پایتخت» را هم سیاسی می‌کنیم قطعاً به تلویزیون و تولیداتمان لطمه وارد می‌کند و حتی مخاطب را از دیدن آثار تلویزیون دور می‌کند. اگر نگاهی دقیق داشته باشیم می‌بینیم برنامه «نود» هم سیاسی می‌شود، برنامه بعدی هم سیاسی می‌شود و همه آثار هنری سیاسی شده‌اند که به نظر من اصلاً اتفاق مثبت و درستی نیست اما شما می‌توانید ببینید سریالی مثل «بزنگاه» و حتی «ساعت خوش» اگر الان بخواهند بازیگرانش را برای ساخت یک اثر جدید جمع کنند باید ماهی 15 میلیارد تومان هزینه کنند اما در واقع این افراد سرمایه‌های تلویزیون هستند و تلویزیون وقتی سرمایه‌های خود را از دست داده دیگر نمی‌توان انتظار داشت آثاری مثل «سیب خنده»، «ساعت خوش»، «خانه به دوش»، «بزنگاه»، «ترش و شیرین» و «دردسرهای عظیم» ساخته نمی‌شود.
بازیگر مجموعه تلویزیونی «خوش‌نشین‌ها» تأکید کرد: مهران مدیری بازیگر تئاتر و رادیو بود، رضا عطاران بازیگری تحصیل‌کرده است، نصرالله رادش و نادر سلیمانی بازیگران با تجربه‌ای هستند، من دانشگاه هنر و معماری درس خوانده‌ام، سعید آقاخانی دانشکده هنرهای زیبا تحصیل کرده و اگر نگاهی دقیق داشته باشید می‌بینید اکثر بازیگران و دست اندر کاران «ساعت خوش» افراد تحصیل‌کرده‌ای هستند که با فکر نو و شناخت کمدی موقعیت آمدند و بعدها از دل همین همکاری‌ها آثاری چون «سیب خنده» و «دنیای شیرین» آمد و اتفاقات خوبی را رقم زد. به این افراد اعتماد شد، اینها به سرمایه‌های تلویزیون تبدیل شدند و قیمتشان بالا رفت و باید این افراد را دوباره به تلویزیون جذب کرد. به نظر من خط قرمزها بوده که باعث رنجش این افراد شده و باید در این باره تجدیدنظری شود.
او درباره این موضوع که دیگر در تلویزیون شاهد معرفی چهره‌هایی چون مهران مدیری و رضا عطاران و دیگر افراد محبوب در حوزه طنز نیستیم، گفت: نسل جدید را نسل میانبرزن می‌دانم، اگر یک نفر از این نسل جدید بخواهد فوتبالیست شود پدرش می‌آید هزینه می‌کند و می‌گوید چه کنم که او در ترکیب اصلی حضور داشته باشد. هنرپیشه هم همین است، پدرش می‌خواهد هزینه کند تا او هنرپیشه شود. با این میانبر زدن‌ها کسی به جایی نمی‌رسد، باید زحمت کشید، عرق ریخت، خاک صحنه خورد، سبک‌های مختلف را یاد گرفت و در واقع آکادمیک برخورد کرد تا شاهد رخ دادن اتفاقات خوب قدیم باشیم. برای نسل جدید این اتفاقات رخ نمی‌دهد و اگر هم باشد ماندگار نیست. بعضاً می‌بینیم آثاری نسبتاً خوب هم ساخته می‌شوند اما مثل یک نسیم خیلی زود عبور کرده و تمام می‌شوند، این افراد طنز را نمی‌شناسند و آیتم‌هایشان طولانی می‌شود، این در حالی است که مثلاً در «ساعت خوش» می‌دیدیم که همه می‌دانستند بین یک و نیم تا سه دقیقه باید آیتم به پایان برسد و مخاطب را می‌شناختند.
این بازیگر تصریح کرد: قطعاً کوچ هنرمندان از تلویزیون به سینما و شبکه نمایش خانگی تأثیرگذار است اما این کوچ چندان اهمیت ندارد، دلیل آن است که باید مورد بررسی قرار بگیرد. قطعاً سیاست‌گذاری‌ها منجر به این اتفاق شده است، بازیگری چون رضا عطاران و مهران مدیری را به هر قیمتی شده تلویزیون باید حفظ کند. در حال حاضر هم که مطرح شده از بازیگرانی که بالای 200 میلیون تومان در ماه درآمد دارند مالیات گرفته می‌شود که واقعاً اگر کسی چنین درآمدی دارد واقعاً باید مالیات پرداخت کند.
غفارمنش در پایان گفت: متأسفانه در کشور ما جنبه نقدپذیری پایین آمده، ریشه این معضل از مسئولان کشور آغاز می‌شود تا مردم عادی و در واقع هیچکس جنبه شوخی و انتقاد ندارد. سریال «در حاشیه» را پزشکان اعتراض کردند و به حاشیه کشیده شد، سریال «سرزمین کهن» با اعتراض لر زبان‌ها توقیف شد، برنامه «فتیله» با اعتراض آذری‌ها متوقف شد، حتی به خاطر سریال «پایتخت» مازندرانی‌ها ناراحت بودند. متأسفانه هیچکس تحمل نقد ندارد و الان آستانه تحمل مردم به مراتب نسبت به قبل پایین‌تر آمده و زودتر از هر اتفاقی عصبانی می‌شوند. وقتی انتقاد و صراحت را فقط پیش از انتخابات شاهد هستیم و در دیگر اوقات هیچ‌وقت برنامه انتقادانه نداریم این مسائل پیش می‌آید و مردم از اینکه فقط آن‌ها مورد انتقاد قرار می‌گیرند عصبانی می‌شوند و تحمل نمی‌کنند. همین وضعیت باعث می‌شود خط قرمزها بیشتر شود، هنرمندان نتوانند به هیچ مسئله‌ای بپردازند؛ اوایل انقلاب شاهد بودیم این وضعیت به طوری بود که هنرمندان با هم شوخی می‌کردند و مثلاً مهران مدیری ادای منوچهر نوذری را در می‌آورد یا فردی دیگر با اکبر عالمی شوخی می‌کرد و هیچ فضایی برای پرداختن به مسائل دیگر وجود نداشت. وقتی هنرمند نتواند به سراغ هیچ موضوعی برود شکل‌گیری این وضعیت که همه چیز تکراری و خسته‌کننده شده طبیعی است.
بهمن گودرزی: فضا برای تولید آثار با کیفیت کمدی وجود ندارد / آثار کمدی سینما و تلویزیون تکراری و بی‌محتوا شده‌اند
بهمن گودرزی کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: متأسفانه هیچ‌گاه فضا برای پرداختن به مسائل مختلف، معضلات و مشکلات جامعه در آثار سینمایی و تلویزیون مهیا نبوده و در همین راستا می‌توان گفت که هیچ‌گاه ظرفیت شوخی کردن در هیچ زمینه‌ای وجود نداشته و در فرهنگ ما به طور کل انتقادپذیری جایی ندارد.
گودرزی خاطرنشان کرد: به همین دلیل ساخت آثار طنز و کمدی در سینما و تلویزیون کار سختی است چرا که هر اثری در این گونه سینمایی به معضلات و مسائل مختلف می‌پردازد و در کنار انتقاد است که می‌تواند مخاطبش را بخنداند. ما تنها در شکلی نادرست با ساختن لطیفه و جوک درباره اقلیت‌ها و مسائل مهم به یکدیگر می‌خندیم و این اتفاق سازنده‌ای نیست. باید اجازه داده شود به صورت رسمی در آثار نمایشی معضلات و انتقادات مطرح شوند.
او افزود: متأسفانه عدم انتقادپذیری حتی در بین سینماگران هم وجود دارد و آن‌ها هم نمی‌توانند حتی یک شوخی با خودشان را بپذیرند در حالیکه در کشورهای دیگر با بالاترین رده سیاسی کشور شوخی می‌شود و وقتی ما هیچ ابزاری در بحث کمدی نداریم طبیعی است که آثار طنز و کمدی‌مان ضعیف و بی خاصیت شوند. وقتی ابزار اصلی طنز در اختیار فیلمساز وجود ندارد او شبیه یک مبارز بی اسلحه است که قطعاً با شکست روبرو می‌شود.
این کارگردان در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: به طور کل سینمای کمدی در کشور ما جدی گرفته نمی‌شود، حتی سینماگران هم نگاهی جدی به آن ندارند و می‌بینیم که در رویدادهای فرهنگی مثل جشنواره فیلم فجر هم به آن توجهی نمی‌شود. یک فیلم کمدی در جشنواره فیلم فجر شانسی برای دیده شدن توسط هیئت داوران ندارد و به همین دلیل سازندگان آثار کمدی میل و رغبتی به حضور در این رویداد ندارند. مسائل مختلیف وجود دارد که دست به دست هم داده و باعث شده امروز ما در حوزه طنز و کمدی سینمایی ضعیف داشته باشیم.
کارگردان فیلم سینمایی «شیش و بش» تصریح کرد: در این مورد تلویزیون وضعیت به مراتب بدتری دارد و ممیزی و سانسور در این رسانه از زمان ارائه طرح آغاز می‌شود و تا زمان پخش اثر نیز ادامه دارد. در این شرایط که در سینما و تلویزیون حاکم است نمی‌توان انتظار داشت که فیلمی چون «اجاره‌نشین‌ها» در سینما و تلویزیون ما ساخته شود. در سینما و تلویزیون امروز نمی‌شود با هیچ قومی شوخی کرد و هر اشاره‌ای به مسئله‌ای کوچک می‌تواند حاشیه‌ساز شود. اگر در گذشته چنین فضایی وجود نداشت یا کمرنگ‌تر بود دلیلش به کمتر بودن رسانه‌های حاشیه‌ساز و اطلاع‌رسانی‌های غلط برمی‌گردد.
گودرزی درباره کیفیت آثار طنز در سینما و تلویزیون گفت: در حال حاضر شاهد تکراری شدن قصه‌ها هستیم؛ طی سال‌های اخیر نمی‌توان اثری ویژه در حوزه سینمای کمدی نام برد و آثار نسبتاً خوب به اندازه انگشتان یک دست هم نمی‌شوند. در همین شبکه نمایش خانگی هم چنین وضعیتی حاکم است و اگر دقت کنید متوجه می‌شوید که اکثر آثار ضعیف و تکراری و بی‌محتوا هستند. در وضعیتی که امروز جامعه ما دارد قطعاً سینمای کمدی و طنز می‌تواند به بهتر شدن روحیه مردم کمک کند و اگر راه برای تولید آثار با کیفیت باز باشد قطعاً شاهد تولید آثار خوب خواهیم بود.
او در پایان تأکید کرد: باید فضا را بازتر کنند، محدودیت‌ها کمتر شود و به فیلمسازان اجازه داده شود که به مسائل مختلف در آثارشان بپردازند. اگر قرار باشد وضعیت به همین شکل باشد قرار نیست هیچ معجزه‌ای رخ دهد و فیلم یا سریالی با کیفیت تولید شود.
داریوش مودبیان: اگر می‌خواهیم آثار کمدی مفیدی ساخته شود، باید بفهمیم که جامعه از کمدی چه انتظاری دارد
داریوش مودبیان کارگردان تلویزیون و تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: کارکرد طنز و کمدی برای جامعه را باید بر حسب نیاز جامعه مورد ارزیابی و سنجش قرار داد. باید بررسی کرد و دید که جامعه به چیز نیاز دارد و از دیدن یک فیلم، سریال یا هر اثر نمایشی چه انتظاری دارد.
مودبیان خاطرنشان کرد: مردم جامعه مخاطبان اصلی آثار نمایشی هستند و باید ببینیم مردم ما که درگیر روزمره‌شان شده‌اند و مسائل مختلف تاب و توان آن‌ها را از بین برده و به نوعی خسته هستند باید جدی گرفته شوند و از هر طریقی که امکان دارد می‌توان به این امر مهم پرداخت که چگونه حالشان بهتر شود. اما این اتفاق نباید با یک برداشت سلیقه‌ای و نظر یک شخص که شاید مدیر است رخ دهد، حتماً باید نظرسنجی شود و کارشناسان و جامعه‌شناسان درباره آن اظهارنظر کنند و بعد که نتیجه‌گیری شد در بحث تولید آثار نمایشی و برنامه‌های مختلف با تولیدکنندگان صحبت شود.
او افزود: اینکه یک اثر کمدی می‌تواند حال مردم را بهتر و در جامعه نشاط تزریق کند شاید امکانپذیر باشد اما به فراهم کردن فضای لازم هم نیاز است، باید محدودیت‌ها کنار بروند یا به حداقل برسند. من زمانی که کار نمایش می‌کردم و در تلویزیون نیز آثاری ساختم که اکثراً کمدی بودند همیشه سعی داشتم محدودیت‌ها را بشکنم و به هر شکلی که ممکن است حرف و فضایی تازه را مطرح کنم. همیشه محدودیت‌ها وجود داشته و هر بار که مدیری تغییر می‌کند محدودیت‌ها با سلیقه آن فرد شکلی تازه می‌گیرند.
این کارگردان در ادامه اظهاراتش خاطرنشان کرد: سال‌هاست که با تلویزیون همکاری نداشته‌ام و حتی آثارش را هم دنبال نکرده‌ام. به همین دلیل درباره اینکه امروز تلویزیون در حوزه طنز چه عملکردی دارد نمی‌توانم بحث چندانی داشته باشم اما آن زمان که با صداوسیما کار می‌کردم و فعالیتی در این زمینه داشتم همیشه سعی من بر این بوده که اثری درخور و با کیفیت تولید شود. آخرین بار سال 98 در خانه موزه انتظامی نمایشی داشتیم که روی صحنه رفت. این سال‌ها بیشتر در زمینه ترجمه و چاپ کتاب کار می‌کنم. دوره جدید کتاب طنزآوران جهان نمایش را ترجمه کرده‌ام که تا امروز 20 دفتر شده و از انتشارات گویا منتشر می‌شود. دوره قبل را با نشر قاب کار کردم که برخی از این آثار هم روی صحنه رفت و کار شد. سال‌هاست که در تلویزیون کار نمی‌کنم، در آن زمان بیش از هر چیز تله‌تئاتر کار می‌کردم که مدتی است تلویزیون دیگر اینگونه آثار را تولید نمی‌کند و طبیعی است که من هم با این رسانه همکاری نداشته باشم.
محسن وزیری: همه سریال‌های ماه رمضان می‌توانستند طنز باشند / مردم سینمای کمدی را ترجیح می‌دهند
محسن وزیری تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: اگر در روزهای پیش از شروع ماه مبارک رمضان نگاهی به کشورهای همسایه داشته باشید متوجه می‌شوید که همه برنامه‌ریزی‌هایی در موارد مختلف دارند که در راستای شادتر شدن فضای جامعه است اما در کشور ما این وضعیت کاملاً متفاوت است و می‌بینید که حتی برای ماه مبارک رمضان فیلم‌ها و سریال‌هایی که انتخاب شده‌اند یا ترسناک هستند یا بسیار غمگین و تلخ.
وزیری تصریح کرد: مردم در وضعیت سخت اقتصادی و در حالی که یک سال کرونا زندگی همه را دچار مشکل کرده است در ماه رمضان که روزه‌دار هستند می‌خواهند هنگامی که افطار می‌کنند و به استراحت مشغول هستند حداثل در تلویزیون برنامه‌های شادی را شاهد باشند و اوقات فراغت خود را با نشاط سپری کنند اما نمی‌دانم چرا هیچ توجهی به این نیاز مهم و اساسی نمی‌شود و در تلویزیون هم با توجه به برنامه‌ها و سریال‌هایی که انتخاب می‌شود اصلاً تزریق شادی به جامعه اهمیتی ندارد.
او خاطرنشان کرد: طی سال‌های اخیر فیلم‌های کمدی و سریال‌های طنز متعددی ساخته شده‌اند که شاید کیفیت چندانی هم ندارند اما وقتی مردم از آثار کمدی و طنز استقبال می‌کنند حتی در شرایطی که شاید آثار کیفیت چندان مطلوبی ندارند هم به نظر من لازم است که این آثار ساخته شوند تا در جامعه هم شاهد شادی و نشاط باشیم. نمایش فیلم‌ها و سریال‌های خارجی نمی‌تواند چندان مفید و ارزشمند باشد چرا که با فرهنگ ما سنخیتی ندارند اما فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی علاوه بر اینکه با فرهنگ و سلیقه ما هماهنگ هستند منجر به جلوگیری از بیکاری عوامل سینما و تلویزیون هم بشود.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «کلاهی برای باران» در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: من به شخصه این روزها برای دیدن یک فیلم قطعاً یک فیلم طنز را حتی با کیفیت پایین بیشتر می‌پسندم و ترجیح می‌دهم در چند ساعتی که قرار است با فیلم سرگرم باشم فضایی مفرح را تجربه کنم. فیلم و سینما قطعاً در روحیه مردم تأثیرگذار است و می‌شود با فیلم‌های کمدی و طنز نشاط را به جامعه تزریق کرد.
او افزود: به یاد دارم وقتی در دوران جوانی به سینما می‌رفتم و فیلمی از بروسلی اکران شده بود وقتی از سالن سینما بیرون آمدم دیدم در نزدیکی سینما ناودان یک خانه شکسته است و بعد متوجه شدم مردمی که به دیدن فیلم بروسلی رفته‌اند وقتی از سینما خارج شده‌اند سعی کرده کار بروسلی را انجام دهند و بعد ضربه‌ای به این ناودان زده‌اند. سینما دقیقاً همینقدر تأثیرگذار است و اگر تعداد فیلم‌های کمدی که در طول سال پخش می‌شوند زیاد شود قطعاً نمی‌توان تأثیر شادی‌بخش بودن آن در جامعه را منکر شد.
وزیری خاطرنشان کرد: خنداندن مردم کار سختی است و به نظر من در این شرایط شاد کردن و امید بخشیدن به مردم کار چندان آسانی نیست. به نظر من اگر سینما چنین کارکردی داشته باشد قطعاً می‌تواند برایش جامعه مفید باشد. زمانی که فیلم «شاخه گلی برای عروس» در سینما اکران شده بود من به سینماها سر می‌زدم و در یکی از سینماها زوجی سالخورده را دیدم. وقتی نزد آن‌ها رفتم خود را معرفی کردم و آن مرد مسن به من گفت که من با دیدن این فیلم بسیار خندیدم و شاد شدم و همانجا من را بسیار دعا کرد. اگر شما فیلم یا سریالی کمدی بسازید که در جامعه شادی را تزریق کند قطعاً دعای مردم را هم پشت سر خود خواهید داشت. به نظر من در ماه رمضان لازم بود که همه سریال‌ها طنز باشند و بهتر بود تلویزیون ما از فضای غمگین و تلخ فاصله می‌گرفت که نیاز به یک برنامه‌ریزی دقیق و طولانی مدت داشت.
ساعد هدایتی: ساخت سریال‌هایی چون «شب‌های برره» دیگر صرفه اقتصادی ندارد / طبیعی است که نسل جدید هنرمندانی چون مهران مدیری ندارد
ساعد هدایتی بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: هر ژانری در سینما و تلویزیون طرفداران خاص خود را دارد و اثر خوب در هر رسانه‌ای اعم از تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی ساخته شود توسط طرفدارانش دیده می‌شود.
هدایتی خاطرنشان کرد: برخی آثار کمدی را نمی‌پسندند و برخی فقط آثار کمدی می‌بینند اما برای اینکه بررسی کنیم چه آثاری در سینما و تلویزیون در زمان‌های مختلف بیشتر ساخته می‌شوند باید به ساختارها نگاه کنیم. اگر امروز تعداد تولیدات طنز کمتر شده به ساختار مدیریتی تلویزیون مربوط می‌شود و نمی‌توان در کم شدن آثار طنز به دنبال مقصر بود و گفت که دلیل این اتفاق اهمیت ندادن به این موضوع است.
او افزود: در دهه 1370 تا 1380 ما بسیار پر کار بودیم، سریال‌های طنز به کارگردانی مهران مدیری تقریباً هر سال ساخته می‌شدند و مردم 90 شب به دیدن این آثار می‌نشستند. برخی آثار آیتمی بود و برخی قصه‌های واحدی داشت که فکر می‌کنم در آن زمان مخاطب چنین آثاری را می‌پسندید و کم‌کم مردم از آثار دیگری استقبال کردند و تلویزیون نیز به تبع آن تعداد آثار خود در زمینه طنز را به نوعی کاهش داد و در حال حاضر که یک سالی است درگیر کرونا هستیم و همه قواعد به هم ریخته است.
این بازیگر در ادامه گفت: در یک سالی که گذشت نه به مهمانی رفته‌ام، نه مسافرت کرده‌ام و نه هیچ تفریحی داشته‌ام. حتی خانه‌تکانی هم نکرده‌ام و این وضعیت خانه‌نشینی و گوشه‌گیری به مراتب روحیه جامعه را تحت تثیر قرار داده و مشکلات قبل در کنار این معضلات به نوعی تلنبار شده است. در سالی که گذشت دوستانی چون پرویز پورحسینی، کریم اکبری مبارکه و... را هم از دست دادیم و نباید فراموش کنیم که این مسائل در روحیه همه ما تأثیر گذاشته است.
هدایتی درباره عدم همکاری هنرمندانی چون رضا عطاران با تلویزیون و عدم سریال‌سازی مهران مدیری در تلویزیون گفت: مهران مدیری و رضا عطاران امروز بیشتر در سینما و شبکه نمایش خانگی فعالیت می‌کنند. به نظر من اولویت اصلی مسئله مالی است و سینما در این مورد درآمد بیشتری برای هنرمندان دارد. مهران مدیری فضای جامعه و مردم را می‌شناسد و خوب می‌داند که مردم به چه چیزهایی می‌خندند؛ شاید دیگر دوره سریال‌هایی مثل «پاورچین»، «شب‌های برره» و... گذشته و ساخت «دورهمی» در حال حاضر نتیجه بهتری می‌دهد و بیشتر مردم را می‌خنداند.
او افزود: چنین وضعیتی وجود دارد اما اگر به دنبال مقصر هستیم باید بدانیم که هیچ مقصری وجود ندارد و این مربوط به اقتضاعات زمان است. در سال‌های اخیر چند بار بحث ساخت «شب‌های برره 2» مطرح شده و پس از چند روز خود مهران مدیری از ساخت آن منصرف شده است.
بازیگر مجموعه تلویزیونی «شب‌های برره» تأکید کرد: این اظهارات من نباید اینگونه برداشت شود که دوره طنز به اتمام رسیده و دیگر نباید سریال طنز ساخت. به نظر من همچنان ساخت سریال‌هایی چون «شب‌های برره» و «پاورچین» می‌تواند نتیجه‌بخش باشد اما به نظر من ساخت این سریال‌ها برای تولیدکنندگان این آثار به لحاظ اقتصادی به صرفه نیست و به همین دلیل است که دیگر به سراغ آن نمی‌روند.
این بازیگر درباره عدم معرفی چهره‌های مطرح طنز در سال‌های اخیر توسط تلویزیون گفت: این طبیعی است که نسل جوان دیگر هنرمندی چون مهران مدیری ندارد، وقتی ساختار تغییر کند هنرمندانش نیز تغییر می‌کنند و نباید انتظار داشته باشیم که همان هنرمندان در نسل بعد هم ظهور کنند. خواسته‌های مردم تغییر کرده و هنرمندان نیز نمی‌توانند با همان آثار قدیمی توجه مخاطب را به خود جلب کنند. برای این تغییر وضعیت نباید به دنبال مقصر بگردیم و به نظر من چنین تغییراتی با اقتضاعات زمان طبیعی است.
بازیگر مجموعه تلویزیونی «مرد هزار چهره» اظهار داشت: تلویزیون رسانه‌ای است که همه مردم با آن در ارتباط هستند و در هر خانه‌ای یک تلویزیون وجود دارد. هر اثری ساخته شود تا حدی مورد توجه قرار می‌گیرد و طرفدارانی خواهد داشت اما تلویزیون یک رسانه ملی است و بیش از هر چیز اطلاع‌رسانی در اولویت این رسانه قرار دارد و تولید آثار نمایشی برای جلب نظر مخاطب است و در حین انجام کار اطلاع‌رسانی می‌تواند برای شادی و سرگرمی مردم نیز برنامه داشته باشد.
او در پایان درباره فعالیت‌های اخیرش گفت: آخرین اثری که در آن حضور داشتم «ارثیه فامیلی» است و افتخار بازی در کنار محمد متوسلانی را در این فیلم داشتم. یک پیشنهاد دیگر هم دارم که در حال بررسی آن برای بازی هستم.
........................................................................................
مطمئناً تقویت هر ژانر سینمایی و وجود آن می‌تواند به نفع سینما و تلویزیون کشور باشد و در این بین سینمای کمدی با توجه به میزان مخاطبانی که دارد شاید بیش از دیگر گونه‌های سینمایی بتواند در وضعیت اقتصادی بسیار بد سینما به کمک هنر هفتم بیاید اما قطعاً ادامه روند تولیدات ضعیف و اکران آن‌ها در طولانی مدت آسیبی مخرب به سینما خواهد بود که به همین دلیل باید با جدیت به این موضوع مهم رسیدگی و کیفیت آثار سینمایی و تلویزیونی را در ژانر کمدی تقویت کرد.