افسانه ماهیان: تا زمانی که کرونا در کمین است سالن های تئاتر و سینما خالی می ماند/ نمی توان با زور مردم را به تئاتر کشاند/تلویزیون با ساخت تله تئاتر ما را ده ها گام جلو می اندازد/بار ها پیشنهاد داده ایم، کو گوش شنوا!
افسانه ماهیان بازیگر ، تهیه کننده و کارگردان تئاتر در این خصوص که با توجه به شرایطی که کرونا ایجاد کرده حتی اگر تمرین و هزینه ای صورت بگیرد مردم به علت هراس از بیماری به سالن ها نمی آیند در چنین شرایطی برای اینکه هم ضرر هنرمندان جبران شود و هم مردم بتوانند تئاتر ببینند و ضرری حاصل نشود چه پیشنهادی دارید به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: به دلیل شرایط کرونا هم مردم حق دارند و هم هنرمندان و افرادی که مشغول تولید اثر هستند . درواقع ما نمی توانیم مردم را به زور مجبور کنیم به سالن های تئاتر و سینما بیایند و همچنین خود ما هم نمی توانیم به دلیل خطر ابتلا به کرونا ریسک کنیم.
او ادامه داد: واقعیت این است که باید منتظر و شاهد این باشیم که این پیک چه زمانی به سیر نزولی می رسد و شرایط واکسیناسیون مردم به کجا می رسد. این مسائلی بسیار زیر ساختی و بنیادی است. البته این درست است که امکان دارد تماشاگران به تئاتر ،سینما و کنسرت ها نروند اما تا جایی که ما شاهد هستیم کافه ها، رستوران ها و مکان های عمومی باز هستند و مردم در این مکان ها بیشتر در رفت و آمد هستند زمانی که این تصمیم گیری ها در تناقض، تشدد و سردرگمی باشد در نتیجه این وضعیت متاسفانه به همین منوال ادامه پیدا می کند به این خاطر که هیچ انگیزه و دلگرمی برای مردم در این خصوص که بدانیم سیر واکسیناسیون رو به صعود است و می توان آرام آرام به حالت نرمال و اولیه برگشت وجود ندارد.
او در این خصوص که چقدر می توان از فضای مجازی برای اینکه مردم را به سمت سالن های تئاتر بکشاند کمک گرفت بیان کرد: اول از همه باید وضعیت درست شود تا بتوان از این نوع فضا ها کمک گرفت. قبلا هم از فضای مجازی کمک می گرفتیم . فضای مجازی یک نوع وسیله ی ارتباط رسانی است که اتفاقات رخ داده و در حال رخ دادن فرهنگی را به مردم می رساند تا آن ها آگاهی پیدا کنند.
ماهیان ادامه داد: راستش امروزه اطلاع رسانی از این فضا مناسب نیست. ما مردم را به کجا بکشانیم؟ به سالن های تعطیل؟ یا اینکه به آن ها بگوییم به سالن ها بیایند چرا که هیچ اتفاق شومی در کمین نیست؟! خیر اصلا نمی توان این کار را انجام داد.
این بازیگر و کارگردان تئاتر در این خصوص که ساخت تله تئاتر در تلویزیون می تواند کمک حال باشد یا خیر اظهار کرد: صد درصد. این یک مبحث مهمی است که جامعه هنر مدت های طولانی و حتی قبل از کرونا و این سختی ها در موردش صحبت کرده است اما کو گوش شنوا؟
این کار نیاز به سرمایه و حمایت تولیدی دارد. امیدوارم سیاست گزاری های تلویزیون بتواند تله تئاتر را در برنامه های خود قرار دهد و برایش تعریف بودجه کند و از گروه های تئاتری بخواهد نمایش های خود را به صورت تله تئاتر در بیاورند که بتواند در تلویزیون پخش شود.
این یک مسئله مهمی است که سال ها در موردش حرف زده ایم اما هیچ اتفاقی نیوفتاده است.
روزبه حسینی: پخش نمایش ها در پلتفرم های مجازی ایده جذابی است/ امروزه معیشت نسبت به تئاتر و نمایش حرف اول است
روزبه حسینی کارگردان و نویسنده تئاتر در این خصوص که با توجه به شرایط ایجاد شده توسط کرونا اگر تمرین و هزینه ای در سالن های تئاتر صورت بگیرد مردم به دلیل هراس به تئاتر نمی آیند در این شرایط برای اینکه هنرمند ضرر نبیند و مردم بتوانند نمایش ببینند چه پیشنهادی دارید به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: اواخر سال ۹۹ مصوبه ای در خصوص پخش تئاتر در پلتفرم های مجازی و ضبط کارها برای پخش مجازی انجام گرفت که به نظر من این ایده اساسش خوب است.
او در ادامه بیان کرد: یک ایده دیگر می‌تواند این باشد که گروه های تئاتری در زمان نزدیک به نوبت اجرای خود، تمرین های نمایش خود را بر اساس مجوزی که دریافت می کنند انجام بدهند و نمایش بازبینی شود و در این میان مرکز هنرهای نمایشی موظف شود تا مصوبه مالی را که قرار بوده در زمان اجرا یا بعد از اجرا به آن ها تعلق دهد را پرداخت کند، و این ایده برای تمام سالن ها اتفاق بیفتد و مختص تئاتر شهر یا یکی دو سالن خاص نباشد. درواقع بهتر است به تیم گروه نمایش که قرار است اجرای عموم خود را به مدت ۱۵ تا ۳۰ شب روی صحنه ببرند حداقل یک مبلغ حمایتی تعلق بگیرد تا آن ها در نوبت انتظار بمانند تا زمانی که سالن ها باز شوند و مابقی درآمد خود را مانند گذشته از راه فروش بلیط به دست بیاورند.
هنرهای نمایشی تقریبا ۱۰ سال است که نمی‌تواند قرارداد کامل، یا همان قراردادهای تیپ را اجرا کند. و صرفا حمایت آن به شکل محدود و در چهارچوب داشته‌های اداره کل است.
این کارگردان بیان کرد: از سوی دیگر، کاری که خانه تئاتر انجام داده و به فرجام خود نیز نزدیک است این است که انجمن ها و کانون های مختلف تخصصی در خانه تئاتر با تلاش هیت مدیره و در راس آن ها شهرام گیل آبادی تبدیل به صنف می شوند. زمانی که این اصناف به رسمیت شناخته می شوند وزارت کار باید با معادلات و گفت و گو ها به این نتیجه برسد که برای هر صنف و رده ای از نویسندگان، بازیگران، کارگردانان و... حقوق و مستمری دوران بیکاری در نظر بگیرد که اوج آن بیکاری مانند همین پاندمی کروناست که عموما اهالی تئاتر نمی توانند کار کنند.
مساله‌ای دیگر، بلاخره اعلام شد تئاتر و سینما از گروه سه مشاغل به گروه دو منتقل شدند، البته در هیچکدام از جدول ها و بسته‌های اعلام شده در خصوص گروه‌بندی ها از سوی ستاد کرونا، چنین تصمیمی دیده نشده و روال طبق گذشته همان گروه سومی‌ها برای تئاتر است که بادی از کرونا بوزد، باید پنجره‌اش بسته و درش تخته شود. زمانی که وضعیت شهرها تا حدودی بهتر شد و رنگ ها به نارنجی و زرد گرایش پیدا کرد با باز شدن سالن های تئاتر و سینما بسیاری از هنرمندان سینمایی دچار کرونا شدند و از دنیا رفتند، مثل کریم اکبری مبارکه که در اتاق گریم، مبتلا شد و شوربختانه از میان ما رفت. و بسیاری دیگر از عزیزان نویسنده و هنرمندان عرصه‌های مختلف، که از دست دادیمشان.
خوشبختانه اما، ما در تئاتر به هیچ عنوان گزارشی مبنی بر این ماجرا نداشتیم اگر هم در این میان کرونای مثبتی گزارش شد، آن نمایش به طور کل تعطیل شد تا زمانی که نتیجه منفی آن بازیگر بیاید.
اگر یک تماشاگر از دل سالن تئاتر کرونا گرفته بود و خدایی ناکرده خسارت جانی به آن فرد وارد می شد کل تئاتر کشور، شاید برای همیشه تعطیل می شد. درواقع بر سر این هنر زور زیادی وارد است و به راحتی و با یک بهانه می توانند کلا درش را پلمپ کنند.
حال در شرایط ایده‌آل، اگر فاصله گذاری اجتماعی و پروتکل ها رعایت شود و نمایش برای مردم روی صحنه رود، و گروه ها کار خود را انجام دهند و دستمزد حمایتی اولیه به آن ها داده شود ولی اگر قرار باشد با صندلی خالی و نصف ظرفیت نمایش ها روی صحنه بروند قطعا بردن نمایش ها روی صحنه بازگشت یا توجیه اقتصادی ندارد. تا یک اندازه‌ای می‌توان بلیط ها را گران کرد و ذوق تماشاگران را به سالن ها بر انگیخته کرد. اما مردم در شرایطی قرار ندارند که ما بخواهیم اصرار داشته باشیم و آن ها را وادار کنیم به سالن ها بیایند چراکه امروزه معیشت مردم مهم تر از تئاتر و دیدن نمایش است. تئاتر اگر به قول استاد من پیتر شومان، چون «نان» برای انسان باشد، وقتی نان نیست، تئاتر را چه ضرورت به بودن است؟!.
علی سلیمانی: می توان با حفظ پروتکل ها نمایش را در فضای باز اجرا کرد/مردم را با فضای مجازی پای نمایش بکشانیم!/تله تئاتر را به تلویزیون بیاورید!
علی سلیمانی در این خصوص که با توجه به شرایطی که کرونا ایجاد کرده حتی اگر تمرین و هزینه ای صورت بگیرد مردم به علت هراس از بیماری به سالن ها نمی آیند در چنین شرایطی برای اینکه هم ضرر هنرمندان جبران شود و هم مردم بتوانند تئاتر ببینند و ضرری حاصل نشود چه پیشنهادی دارید به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت:این ماجرا در کل جهان رقم خورده است. برای اینکه این ضرر ها جبران شود می توان کار های گوناگونی در هر حوزه انجام داد به طور مثال در تئاتر می توان آنلاین نمایش اجرا کرد و بلیط فروخت مانند اکران های محدود. یک نمونه دیگر آن اجرای مونولوگ در منزل و پخش زنده از کانال های اینترنتی است. یا برای فروش تابلو نمایش می توان آن را تبلیغ کرد و فروخت.
او در این خصوص که چقدر می توان از فضای مجازی استفاده کرد برای اینکه بتوان مردم را به سالن ها کشاند بیان کرد: واقعیت این است که حتی فضای مجازی هم در هیچ کجای دنیا جوابگو نبوده است. اما می توان در فضای باز و با فاصله های اجتماعی اجرا صورت بگیرد و به وسیله فضای مجازی نمایش را به مردم نشان داد اما این به شرطی امکان پذیر است که حکومت، دولت و وزارت ارشاد با ما همکاری کند.
سلیمانی در این باره که تلویزیون با ساخت تله تئاتر چقدر می تواند به تئاتر کمک کند اظهار کرد: در حال حاضر ارجحیت تلویزیون برای عموم مردم تئاتر نیست بلکه سریال است. اگر مدیران تلویزیون متقاعد شوند که همه مردم سریال نگاه نمی کنند و برخی خواهان این هستند تا در تلویزیون تله تئاتر یا تئاتر ببینند اگر چنین چیزی رقم بخورد قطعا تئاتر به پیشرفت می رسد.