انتخابات در رسانه‌های دیگر

روزنامه اعتماد نوشت: سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری اگر کرونا بگذارد، بیست و هشتم خرداد ماه در شرایطی برگزار خواهد شد که وعده‌های کاندیداها و نارضایتی‌ بخش‌هایی از مردم از وضعیت اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی فعلی نه‌تنها حل نشده، بلکه حال و هوای ناشی از رویارویی‌های پیشاانتخاباتی نیز بعید نیست به جای داغ کردن تنور انتخابات، تا حدی به سرمای فضا و بی‌اعتمادی بیشتر بیفزاید.  برخی کاندیداهای «پاستور 1400» اما بی‌توجه به این مساله از اهداف خود می‌گویند و روزی در شبکه اجتماعی «کلاب هاوس»، روزی در «توییتر» و روز دیگر در «اینستاگرام» و «تلگرام» تلاش می‌کنند افکار عمومی را به حمایت از خود ترغیب کنند. بزرگان و مدعیان ردیف نخست ولی هنوز یا آنچنان که باید و شاید به میدان نیامده‌اند یا می‌کوشند حامیان و مخالفان‌شان را در ابهام نگه دارند تا شرایط را برای حضور خود مهیا سازند. رایزنی‌ها اما بی‌وقفه در جریان است؛ چه اصلاح‌طلبان و چه اصولگرایان.  همه و همه تلاش می‌کنند در درجه نخست نظر نهادهای حاکمیتی را جلب کنند و در مرحله دوم به سراغ اقشار و گروه‌هایی بروند که رای و نظرشان می‌تواند رییس‌جمهوری آینده ایران را تعیین کند؛ 

نام‌نویسی کاندیداهای ریاست‌جمهوری دو هفته دیگر آغاز شده و اصولگرایان هنوز به تصمیم قطعی درباره اینکه با کدام نیروی سیاسی خود وارد میدان شوند، نرسیده‌اند!

کمبود وقت و اختلاف‌نظرهایی که مسبب این بلاتکلیفی بوده اما آنان را به یک نقشه جدید رسانده که تا چندی قبل بعید به نظر می‌رسید. گمان می‌رفت که ورود سیدابراهیم رییسی به این کارزار فصل‌الخطاب است و سایر رقبا عقب خواهند کشید. این گمانه از آنجایی که پدید آمد که پیش از این گفته شده بود اگر رییسی بیاید، جلیلی نخواهد آمد و روز دیگر قالیباف. حتی سایر نامزدهای اصولگرا نیز در سخنان خود به نحوی موضع‌گیری می‌کردند که تصور می‌شود اگر جناب قاضی‌القضاب به نتیجه رسیده و نامزد شود، یک اجماع گسترده حول محور او شکل خواهد گرفت.

اکنون اما براساس اخباری که روی خروجی رسانه‌های اصولگرا قرار می‌گیرد، به نظر می‌رسد که مسیر اجماع اصولگرایان چندان ساده و هموار نیست. 

 آنها جدا از مشکلات داخلی، نگران تاکتیک رقیب بوده و نمی‌خواهند قبل از آنکه تکلیف اصلاح‌طلبان روشن شود، تصمیمی بگیرند. همین است که بنا را بر زمان خریدن و نچیدن همه تخم‌مرغ‌ها در یک سبد گذاشته‌اند.

آرمان ملی نوشت: تصور دارند آنچه در اتاق‌های تاریک اردوگاه اصولگرایی می‌گذرد پنهان می‌ماند و مشخص نیست که تعارفات انتخاباتی مانند اینکه «اگر رئیسی کاندیدا شود، قالیباف به عرصه وارد نمی‌شود » فقط برای جریان‌سازی سوخته رسانه‌های دلواپس است و بس. مردان اردوگاه اصولگرایی در هیچ دوره‌ای نتوانستند وحدتی که شعار آن را می‌دهند در عمل نمایان کنند و در بیشتر مواقع تنها 24 ساعت از این شعار می‌گذرد که تنش در اردوگاه اصولگرایی آغاز می‌شود. این بار هم نوبت انتخابات ریاست جمهوری 1400 است، انتخاباتی که تعدد کاندیدا در جریان اصولگرایی حتی پیش از تشکیلات هماهنگی این طیف نمود پیدا کرده است. به اذعان اصولگرایان دو شخصیت اصلی این جریان برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری خرداد ماه ابراهیم رئیسی و محمدباقر قالیباف هستند، دو شخصیتی که به سبب برخی رفتارها به‌ویژه از سوی یاران قالیباف تبدیل به چالش انتخاباتی اصولگرایان هم شده‌اند. نمونه بارز جدال یاران قالیباف با شخصیت‌هایی که امکان کسب آرای مردمی را دارد که در صدر آنها ابراهیم رئیسی حضور دارد. 5 اردیبهشت بود که 220 نماینده مجلس در نامه‌ای به رئیسی از او درخواست کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری را کردند. این نامه فارغ از اینکه نباید اولویت نمایندگان مردم در این مقطع بود، پیامی را به همراه داشت و آن هم عبور مردان بهارستان از محمدباقر قالیباف است.