به گزارش برنا از اراک، دکتر علی گنجی افزود: ممکن است یک تا ۲ درصد افراد بهبود یافته از کرونا ویروس در کمتر از یک سال مجدد به این بیماری مبتلا می‌شوند.
وی اظهار داشت: آزمایش‌ها نشان داده که واکسن‌های کووید ۱۹ دارای اثربخشی بالایی هستند اما مانند دیگر واکسن ها صدر درصد موثر نخواهند بود.
دانشیار ایمنی شناسی پزشکی گروه میکروب‌شناسی دانشگاه علوم پزشکی اراک، درباره عوارض تزریق واکسن کرونا گفت: اکثر واکسن‌ها عوارض جانبی دارند، درد در محل تزریق واکسن، خستگی، سردرد، تب یا حالت تهوع که عوارض اولیه واکسن است که فقط نشانه‌هایی از عملکرد سیستم ایمنی بدن است.
دکتر گنجی افزود: ممکن است فردی مدت کوتاهی بعد از واکسیناسیون به تظاهرات بالینی این بیماری آلوده شود و از آنجایی که بعد از واکسیناسیون حدود ۲ هفته ایمنی‌زایی طول می‌کشد و واکسن وقت کافی برای ایجاد محافظت نداشته باشد، فرد می‌تواند بیمار شود.
وی اظهار داشت: تزریق واکسن کووید ۱۹ نیز مانند دیگر واکسن‌ها، باید تحت نظارت دقیق پزشک انجام شودو افراد با سابقه آلرژی بهتر است به مدت ۳۰ دقیقه در کلینیک دریافت واکسن حضور داشته باشند تا در صورت واکنش‌های آلرژیک، درمان پزشکی مناسب در دسترس باشد.
دانشیار ایمنی شناسی پزشکی گروه میکروب شناسی دانشگاه علوم پزشکی اراک گفت: افراد دریافت کننده واکسن تا تکمیل فرآیند واکسیناسیون همچنان ماسک بزنند و نکات بهداشتی مانند حفظ فاصله فیزیکی، شستشوی مرتب دست‌ها و پرهیز از حضور در اجتماع را همچنان رعایت کنند.
دکتر گنجی افزود: تاکنون چهار نوع واکسن اسپوتنیک وی، آستارازنکا، که با پلتفرم آدنوویروس و واکسن های سینوفارم و بهارات که با پلتفرم ویروس غیرفعال طراحی شده‌اند در ایمنی زایی علیه کووید۱۹ در ایران و استان مرکزی استفاده شده است.
وی اظهار داشت: داده‌های فعلی حاکی از آن است که واکسن های COVID-۱۹ تائید شده در مقابل بسیاری از انواع ویروس‌های جهش یافته محافظت ایجاد می‌کنند با این حال، برخی از انواع جهش یافته ممکن است پس از واکسیناسیون در افراد ایجاد بیماری کنند.
دانشیار ایمنی شناسی پزشکی گروه میکروب شناسی دانشگاه علوم پزشکی اراک گفت: هنگامی که در فرد در معرض ویروس SARS-CoV-۲ قرار می‌گیرد، سلول‌های ایمنی بدن به نام لنفوسیت های B و T فعال می‌شوند، لنفوسیت‌های B آنتی بادی تولید می‌کنند و لنفوسیت‌های T به صورت مستقیم سلول های آلوده به ویروس را از بین می‌برند، همچنین لنفوسیت‌های خاطره‌دار تولید می‌شود که در سالهای طولانی باقی مانده و برای شناسایی و پاسخ دادن به همان پاتوژن، در صورت مواجهه مجدد نقش ایفا می‌کنند.