«محمد نیشابوری»، سخنگوی حزب اسلامی کار، در گفت و گو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا در خصوص شرایط اصلاح طلبان پس از عدم کاندیداتوری ظریف گفت: به دلیل اینکه ظریف در طول ۴۰ سال گذشته همواره در دولت های مختلف مناصب دیپلماتیک را در اختیار داشته و ارتباط مستحکمی نیز با بدنه نظام دارد و همچنین مورد اعتماد رهبری بوده و هست و به نوعی نماد تنش زدایی و رویکرد تعاملی ایران با جهان محسوب می شود در طول سه سال گذشته، مورد توجه ویژه اصلاح طلبان بود.
نیشابوری اضافه کرد: از اواسط سال 1399 که موضوع انتخابات ریاست جمهوری کم کم در رسانه ها مطرح می شد گمانه زنی هم در مورد کاندیداتوری ظریف در بین رسانه ها و فعالین سیاسی اوج گرفت هرچند که همزمان با گمانه زنی های ورود او به این عرصه برخی اخبار حاکی از بطلان پیش بینی ها بود. به طوریکه ظریف در چندین مصاحبه اعلام کرد که در حوزه کار اجرایی و اداره کلان کشور خود را توانمند نمی بیند.
نیشابوری ادامه داد: البته این اواخر ظریف قدری در خصوص کاندیداتوری موضع نرم تری گرفت و احتمال حضورش به عنوان نامزد ریاست جمهوری تقویت شد لیکن با فشارهایی که در داخل به خصوص توسط نمایندگان مجلس به او وارد شد همان اندک جرقه های انگیزه هم رو به خاموشی نهاد این در حالی بود که اصلاح طلبان تاکید داشتند که ظریف می تواند راهگشای بن بست فعلی کشور باشد بخش اعظمی از توده های مردم نیز وجود او را برای کشور یک فرصت می دانستند.
وی اضافه کرد: نیامدن ظریف باعث شد بخشی از آنچه که اصلاح طلبان فکر می کردند که می توانند با حضور او به اجماع کامل برسند و در عین حال انتخابات پرشوری هم برگزار شود دچار چالش شد. حال باید منتظر بمانیم که در مورد کاندیداهایی که ثبت نام کرده اند بررسی های شورای نگهبان به اتمام برسد. شاید تصمیم گیران شورای نگهبان کاندیدایی را برای اصلاح طلبان باقی نگذارند در صورتیکه اصلاح طلبان بتوانند وارد یک رقابت انتخاباتی برابر با جناح مقابل شوند باید به سراغ نظرسنجی های علمی و سراسری برویم و اصلا ببینیم که مردم انگیزه ای برای حضور پای صندوق های رای پیدا می کنند و یا با همین فضای سرد مواجه خواهیم بود همه این مسائل کنار هم شرط تعیین کننده حضور اصلاح طلبان در عرصه انتخابات خواهد بود.
او درباره ائتلاف اظهار کرد: شاید ائتلاف بتواند خیلی از معضلات بحرانی کشور را حل کند کما اینکه در دنیا هم این رویه معمول است و در خیلی از کشورهای دنیا به همین صورت عمل می شود تشکل های سیاسی و احزاب و جناح ها در هنگام یا پس از اعلام نتایج انتخابات با یکدیگر ائتلاف می کنند و کشورشان را از تنگناها و پیچ های سخت تاریخی عبور می دهند. اما متاسفانه این سابقه بد در طول سال های گذشته موجب شده است که اصلاح طلبان رویکرد مثبتی به هیچ کاندیدایی جز کاندیدای ناب اصلاح طلب از خود نشان ندهند.
نیشابوری اضافه کرد: لاریجانی هم به همین صورت، می دانیم که او هیچ موقع اصلاح طلب نبوده و خود او هم ادعای اصلاح طلبی ندارد. اصلاح طلبان نظر ائتلافی به لاریجانی ندارند و تا این لحظه هم تقریبا همه احزاب اصلاح طلب حاضر در جبهه هیچ انگیزه و تمایلی به اجماع یا ائتلاف با لاریجانی به طور رسمی از خود بروز نداده اند.
نماینده تام الاختیار حزب اسلامی کار در جبهه اصلاحات در خصوص شرایط انتخاب نامزد نهایی و اجماعی این جبهه خاطرنشان کرد: قاعدتا نامزد نهایی براساس مصوبه مجمع باید طی یک نظرسنجی ملی انتخاب شود. در این نظرسنجی هر کاندیدایی که بیشترین درصد آرا را داشته باشد کاندیدا نهایی جبهه اصلاحات خواهد بود.
رئیس شورای سیاسی حزب اسلامی کار خاطرنشان کرد: اصلاح طلبان از بدنه جامعه و توده های مردم هستند اگر بدانیم مردم تمایل ندارند پای صندوق رای حضور پیدا کنند؛حتما ما هم در کنار مردم خواهیم بود و با آنها تصمیم مان یکی خواهد بود. اما توصیه ما به مردم این است که سرنوشت 4 سال آینده کشور را جدی بگیرند و از کنار آن سرسری عبور نکنند. با همه فشارها و مضیقه هایی که وجود دارد و محدودیت هایی که در 16 سال گذشته در خصوص دولت رخ داد و حوزه اختیارات دولت محدود شده است ولی به هرحال این دولت آینده است که تصمیم گیرنده روابط بین الملل، مردم، معیشت مردم، سبک زندگی و رفاه مردم و حتی نحوه تحصیل دانش آموزان و دانشجویان خواهد بود.
نیشابوری افزود: اهمیت و جایگاه قوه مجریه قابل مقایسه با سایر قوای کشور نیست بنابراین نباید مردم نسبت به این موضوع بی انگیزه باشند و تصورشان بر این باشد که حالا که رای ما اثرگذار نیست، پس در انتخابات شرکت نکنیم. این در دکترین سیاسی جهان یک نوع خود زنی محسوب می شود. همه ما در برابر نسل های آینده باید پاسخگو باشیم همانطور که هنوز داریم تبعات انتخابات سال ۸۴ را می پردازیم. روابط آشفته و گاه سیاه ما با کشورهای منطقه وجهان محصول سالهای 84 تا 92 بود. اتفاقات آن سال ها روابط خارجی کشور را خدشه دار کرد. تندروی هایی که صورت گرفت موجب شد کشور در بحران عمیق اقتصادی فرو برود. دولت احمدی نژاد۸۰۰ میلیارد دلار نفت فروخت در حالیکه حدود ۳ هزار طرح ناتمام را روی دست دولت یازدهم باقی گذارد که در خوشبینانه حالت و با وضعیت فعلی اقتصاد ایران ۵۰ سال طول می کشد که همه این طرح ها به بهره برداری برسند بنابراین بی توجهی به موضوع انتخاب دولت ها می تواند تبعات جبران ناپذیر بین نسلی داشته باشد. 7