انسان موجودی است که بصورت ارادی و غیر ارادی یا خودآگاه و ناخودآگاه از محیط خود تاثیرات روانی میپذیرد.
حال این تاثیرات از طرف افراد مرتبط با او می تواند باشد و یا اجسام و احجام پیرامون و محل زندگی او. یکی از این موارد موثر در روح و روان انسان و همچنین سبک زندگی اجتماعی او ، سکونتگاه اوست.
به این ترتیب که هرچقدر سکونتگاه او اعم از شهر و محله و خصوصا منزل مسکونی وی ، از سلامت ساختاری و بهره مندی از المانهای مهندسی آمیخته با اصول روانشناسی ساخته و ممزوج شده باشد ، در برقراری آرامش روحی و روانی او و پیشگیری از بروز ناهنجاریهای روانی و رفتاری افراد مفیم آن شهر و محله و منزل ، تاثیرات مثبت بیشتری خواهد داشت.
و بالعکس ، هرچقدر بناهای محله و منزل مسکونی افراد به دور از فضاهای دلباز و عدم استفاده از فضاهای سبز باشد ، و در معیار کوچکتر ، هرچقدر منازل مسکونی دارای متراژ کمتر و اتاقهای کوچک و فضابندی متراکم تر و عدم وجود فضایی جهت استفاده از باغچه و پاسیو و حتی گلدان باشد ، و در کل نقطه مقابل مشخصات منازل با متراژ بالا و فضا بندی درست و اصولی و در محله هایی با پهنای کوچه های مناسب و دارای فضای سبز مناسب باشد ، در روحیه ساکنین و خصوصا جوانها و نوجوانها ، اثرات سوء و تخریبی خواهد داشت و در نهایت منجر به بروز ناهنجاریهای رفتاری در منزل و بالطبع در اجتماع خواهد گردید.
ازین رو تدوین قوانین متقن و صریح و عدم اجازه به شیوع بیمارگونه ساخت و سازهای غیر اصولی که منجر به رشد بافتی در ظاهر نوساز اما درواقع بافتی فرسوده و فرساینده روح و روان میشود ، لازم و واجب مینماید.
از طرفی بروزآوری و اجرایی نمودن قوانین موجود و مندرج در کتب قوانین توسعه شهری در خصوص بکارگیری سیاستهای تحریکی و تشویقی برای اجرای طرح بسیار سودمند تجمیع بناهای کوچکتر و فرسوده و ساخت بناهایی منطبق بر اصول مهندسی و همسو با مبانی روانشناسی اجتماعی و تمدن غنی و کهن ایرانی اسلامی ، به هرچه کمتر شدن و درنهایت برچیده شدن بافت های فرسوده شهری بسیار موثر خواهد بود.
اینگونه می توان شهر را در مسیر آینده ای روشن و زیبا و شهروندانی با نشاط و به دور از ناهنجاریهای روحی مزمن و مستتر اجتماعی هدایت کرد.