ابوالفضل جلیلی کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: بیش از 40 سال از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد و در کشور ما هنوز مسائلی جزئی حل نشده‌اند و مردم هنوز نمی‌دانند که موسیقی حلال است یا حرام و یا اصلاً این موضوع سیاسی است یا مذهبی. کاش ما تکلیف این مسائل ریز و درشت را روشن می‌کردیم و در این بلاتکلیفی فرهنگی قرار نمی‌گرفتیم.
جلیلی خاطرنشان کرد: از اواخر دهه 1360 تا امروز به شکل‌های مختلف به این پرسش پاسخ داده‌ام که چه عواملی منجر به موفقیت فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های جهانی می‌شود؟ امروز یک مثال برای پاسخ به این پرسش مطرح می‌کنم. فرش ایرانی در همه جای دنیا به عنوان یک فرش باکیفیت شناخته شده است. چرا فرش ایرانی اینقدر در جهان مورد توجه قرار گرفته است؟
او افزود: دلیل این اتفاق به کیفیت بالای فرش مربوط می‌شود که مربوط به رنگ، نور، طرح و تکنیک آن است ولی مهم‌تر از همه به نظر من دلیل کیفیت بالای فرش ایرانی و این اقبالی که از آن شاهد هستیم به معصومیت دست‌ها و بافندگان فرش‌ها مربوط می‌شود. چند سال پیش در فرانسه یک فرش دیدم که گل‌های آن برجسته بود و به افرادی که آنجا بودند گفتم این فرش کیفیت بسیار بالایی دارد. همانجا دوست فرانسوی من تأکید کرد که این فرش چینی است و توسط ماشین بافته شده است و به هیچ‌وجه به کیفیت فرش ایرانی نمی‌رسد. فرش ایرانی یک معصومیت و معرفتی در آن نهفته است که به دست‌ها و ذهن‌هایی مربوط می‌شود که آن را بافته‌اند و آن معرفتی که در دست‌های بافنده ایرانی هست به هیچ‌وجه در دستگاه چینی نیست.
این کارگردان در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: در همه جای دنیا فیلم‌هایی ساخته می‌شوند که فیلم‌های ایرانی به لحاظ تکنیک و کیفیت بصری به هیچ‌وجه به پای این فیلم‌ها نمی‌رسند اما چه می‌شود که در بین این آثار، فیلم‌های ایرانی در بسیاری مواقع مورد توجه مخاطبان قرار می‌گیرند؟ به نظر من دلیل این موفقیت به وجود معرفتی در فیلم‌ها مربوط می‌شود که در برخی آثار ایرانی ممکن است وجود داشته باشد که متأسفانه در گذشته این معرفت بیشتر بود و امروز از اوایل دهه 90 همانطور که این معرفت از جامعه ایرانی رفته در فیلم‌ها هم به حداقل رسیده است. امروز فیلم‌هایی در کشور ما ساخته می‌شود که در هیچ جایی از دنیا چنین آثار سخیف و بی ارزشی را نمی‌توانید پیدا کنید چون انسان‌هایی که این معرفت برایشان مهم است دیگر کار نمی‌کنند یا از ایران رفته‌اند یا اصلاً فوت کرده‌اند.
جلیلی تصریح کرد: بخش بعدی فیلم‌هایی که برنده جوایز بین‌المللی می‌شوند به حمایت‌های فرهنگی برخی کشورها از برخی نگاه‌ها در ایران مربوط می‌شود. برخی کشورهای اروپایی برای ارتقا یا تغییر فرهنگ برخی کشورها هزینه می‌کنند و می‌بینیم بعضی مواقع فیلم‌هایی جایزه می‌گیرند که هیچ نشانی از المان‌های موفقیت در آن‌ها وجود ندارد.
کارگردان فیلم سینمایی «حافظ» در پایان اظهاراتش گفت: معرفت هیچ‌گاه تمام شدنی نیست و در کشور ما تا حدی کم‌رنگ شده و یکی از دلایلش در حوزه سینما می‌تواند نبود فیلمسازانی چون تقوایی، بیضایی، کیارستمی، نادری و حتی مخملباف باشد؛ ما باید این فیلمسازان را حفظ می‌کردیم. مردم دنیا از معرفتی که در آثار سینمایی ایران است استقبال می‌کنند و ما می‌توانیم معرفت اسلامی را در آثار سینمایی‌مان به دنیا معرفی کنیم.