بسیاری معتقد هستند که با شیوع کرونا و وضعیتی که شکل گرفت آینده تئاتر برای همیشه دچار تحول شده است،عدم حمایت های لازم در تئاتر بسیاری از اهالی این هنر در شرایط حاضر به لحاظ معیشتی از وضعیت مناسبی برخوردار نیستند و با طولانی شدن این شرایط به دنبال پیدا کردن راه ها، اقدامات و ایده های موثر، برای رهایی از این وضعیت، طی یکسری گفت و گو با هنرمندان تئاتر، گیتی قاسمی بازیگر سینما، تلویزیون، بازیگر و کارگردان تئاتر دارای آثاری از جمله نمایش «اتاق عروس»، «آبی مایل به صورتی»، سریال های «زیر خاکی 2»، «پایتخت 1»، فیلم های سینمایی «جان دار» و «سد معبر»، در گفت و گو با خبرنگار برنا معتقد است: واکسیناسیون عمومی راهکاری برای رونق تئاتر است و اگر همه واکسینه شوند ترس و استرسی برای تماشای تئاتر ندارند. وضعیت تئاتر دوباره به شرایط قبل برمی گردد هر چند با استقبال کمتری از طرف مخاطب مواجه خواهد شد.
پیش بینی شما از آینده تئاتر در روزگار کرونایی چیست؟ آیا با وضعیت کنونی تئاتر می توان به این امیدوار بود که روزهای پیش از کرونا دوباره برگردند؟
به نظرم تئاتر دوباره به شرایط اجراهای زنده قبل برمی گردد ولی با استقبال کمتری از طرف مخاطب مواجه خواهد شد. البته ترس مردم از شیوع ویروس کرونا طبیعی است ولی می توان با احتیاط، فاصله و ماسک به تماشای تئاتر رفت. چون معتقدم نمی توان صحنه تئاتر را ترک کرد. حتی با وجود اینکه حدود یک سال و نیم در تئاتر فعالیتی نداشته ام ولی مطمئن هستم با وجود خطراتی احتمالی ویروس کرونا روی صحنه خواهم رفت.
با توجه به شرایط کرونایی تا مدت ها نمی توان امیدوار بود که سالن های تئاتر به شرایط عادی بازگردند، به نظر شما ایده هایی چون تئاترهای خیابانی می توانند ناجی باشند تا تئاتر و فرهنگ تئاتر رفتن از یاد نرود؟
اجرای خیابانی را به شدت تایید می کنم با توجه به اینکه نمایش تئاتر با امکانات صوتی لذت اجرای زنده تئاتر روی صحنه را ندارد و باورپذیری آن کمتر است تئاتر خیابانی را بیشتر می پذیرم.
به نظرم اجرای تئاتر خیابانی برای یکسری از محیط های شناخته شده مانند محوطه تالار وحدت و تئاتر شهر بازخورد خوبی داردو ولی هرگز جایگزین تئاتر صحنه ای نخواهد شد چون در یکسری از اجراها مخاطب و بازیگر به تمرکز بسیار بالایی نیاز دارند. سکوت روی صحنه مخاطب را به فکر وا می دارد و تمرکزی که در یک محیط بسته ایجاد می شود با وجود سرو صداهای محیط باز اتفاق نمی افتد.
البته تئاتر خیابانی هم خصیصه های خود را دارد. بطوریکه یکسری از موضوع های خاص را می توان خیابانی کار کرد ولی یکسری این امکان را ندارند به هرحال اجراهای خیابانی یا نمایش با امکانات صوتی باید جایگاه خود را پیدا کند.
در واقع اگر این اجراها با تلاش هنرمندانی که سال های زیادی در این زمینه فعالیت خوبی داشته اند و درخشیده اند. به عرصه عمل برسد در ایام کرونا تاثیرات موثری برای هنر تئاتر در پی خواهد داشت.
به نظر شما چه ایده هایی می توانند فضای کاری امن ایجاد کنند تا امکان بهتر شدن وضعیت معیشتی هنرمندان تئاتر فراهم شود؟
یکی از راه های مهم، واکسیناسیون عمومی است. اگر همه واکسینه شوند ترس و استرسی برای تماشای تئاتر ندارند. در این شرایط دولت باید با راهکارهای موثر برای رفع مشکلات هنرمندان تئاتر اقدام کند. ولی متاسفانه تاکنون راهکاری نداشته است. هنرمندان تئاتر مهجور واقع شده اند. از لحاظ اقتصادی شرایط خیلی سختی را سپری می کنند. در شرایط سخت اقتصادی ایام کرونا پرداخت یکسری بسته معیشتی و مقدار کمی کمک مالی برای آنها کافی نیست.
درعالم رفاقت و دوستی شاید توانسته باشم با معرفی هنرمندان این عرصه به کار تصویر یا تشویق برای نوشتن از آنها حمایت کنم ولی ورود به این مسیر هم آنقدر میسر نیست و خیلی سخت است. در این شرایط باید فکری به حال بیکاری هنرمندان کرد. در تورم بالای اقتصادی زندگی می کنند و می توان گفت کرونا بیشترین لطمه را به آنها وارد کرده است. وگرنه خیلی فعال و پرنشاط کار می کردند. حتی جامعه تئاتر در ایام کرونا داغدار شدند و پیشکسوتان ارزشمندی از جمله استاد پرویز پورحسینی، اکبری مبارکه، بیژن افشار را از دست دادند و این غم بزرگی برای هنرمندان این عرصه بود و آنها را افسرده کرد.
به نظرم وضعیت تئاتر شاید مانند قبل پر مخاطب نباشد ولی دعا می کنم به حالت قبل از کرونا برگردد.