به گزارش برنا؛ گرمای بیش از حد در ترکیب با مصرف دارو می‌تواند به کاهش تعریق، افزایش خطر کم آبی بدن و دیگر عوارض جانبی منجر شود. از این رو، صحبت با پزشک درباره خطرات بالقوه داروها و چگونگی مراقبت و استفاده از آن‌ها در گرمای تابستان اهمیت دارد.
آنتی کولینرژیک ها به منظور مهار تکانه‌های عصبی که حرکت عضلانی غیرارادی را کنترل می‌کنند، یک انتقال دهنده عصبی به نام استیل کولین را مسدود می‌کنند. این داروها برای درمان شرایطی مانند مثانه بیش فعال و بی‌اختیاری، بیماری مزمن انسدادی ریه، آسم و بیماری پارکینسون استفاده می‌شوند.
این داروها می‌توانند موجب کاهش تعریق شوند که دمای بدن را افزایش می‌دهد و می‌تواند در دماهای بالا خطرناک باشد.
از داروهای آنتی کولینرژیک می‌توان به داریفناسین، بنزتروپین مسیلات، فسوترودین، دی‌سیکلومین، و تولترودین اشاره کرد.
داکسی سایکلین برای درمان عفونت‌های باکتریایی، مانند نام بیماری لایم، استفاده می‌شود. حساسیت به نور خورشید یکی از عوارض جانبی این داروست و به شکل‌گیری آفتاب‌سوختگی یا راش‌های قرمز خارش‌دار منجر می‌شود.
فنتانیل یک شبه افیون قوی محسوب می‌شود. قرار گرفتن طولانی مدت در برابر خورشید می‌تواند موجب انتشار مقادیر بیش از اندازه دارو از پچ شود. افزون بر آب و هوای داغ، افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند باید هنگام حضور در سونا، وان آب داغ یا استفاده از پتوی برقی نیز مراقب باشند.
داروهای ضد افسردگی تغییراتی را در شیمی مغز ایجاد کرده و بر انتقال‌دهنده‌های عصبی موجود در آن تأثیر می‌گذارند. این شرایط می‌تواند در تنظیم دما تداخل ایجاد کرده و موجب تعریق بیش از حد شود. برخی داروهای ضد افسردگی نیز می‌توانند موجب حساسیت به نور شوند که واکنشی التهابی و خارش‌دار روی پوست را به همراه دارد.
داروهای ضد افسردگی اغلب برای درمان بیماری‌های دیگر نیز استفاده می‌شوند. به‌عنوان مثال، مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین (SSNRI) به نام سیمبالتا، با نام عمومی دولوکسیتین، یک داروی ضد افسردگی است که به طور معمول برای درمان فیبرومیالژیا نیز استفاده می‌شود.
از داروهای ضد افسردگی می‌توان به آمی‌تریپتیلین، دوکسپین، نورتریپتیلین، دولوکستین، و فلوکستین اشاره کرد.
آنتی هیستامین‌ها به واسطه مسدود کردن تولید هیستامین طی یک واکنش آلرژیک برای درمان آلرژی‌ها استفاده می‌شوند و ممکن است تعریق را کاهش دهند.
از جمله داروهای آنتی هیستامین می‌توان به دیفن هیدرامین و تری پرولیدین اشاره کرد.
ادرارآورها که به نام قرص‌های آب نیز شناخته می‌شوند به طور معمول برای درمان فشارخون بالا استفاده می‌شوند. این داروها مقدار آب و نمک دفع شده از طریق ادرار را افزایش می‌دهند و بر همین اساس مقدار مایع در رگ‌های خونی را کاهش می‌دهند. به واسطه کاهش مایعات در بدن، مصرف این داروها می‌تواند به کم آبی بدن منجر شود. از این رو، تأمین آب مورد نیاز بدن در روزهای گرم سال اهمیت دارد.
این داروها برای درمان درد و التهاب استفاده می‌شوند و از عوارض جانبی آن‌ها می‌توان به افزایش حساسیت بیمار نسبت به نور خورشید اشاره کرد. به مصرف‌کنندگان این داروها توصیه می‌شود تا از عینک آفتابی و لباس مناسب استفاده کنند.
از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی می‌توان به ایبوپروفن، دیکلوفناک و ناپروکسن اشاره کرد.
متوترکسات اغلب برای درمان بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید، بیماری کرون و پسوریازیس استفاده می‌شود. این دارو می‌تواند حساسیت پوست نسبت به نور خورشید یا نور فرابنفش را افزایش دهد و موجب تشدید شرایط زخم‌های ناشی از پسوریازیس شود. در همین راستا، به بیماران توصیه می‌شود از لباس مناسب و عینک آفتابی استفاده کنند.
به این نکته توجه داشته باشید که قدرت داروها نیز ممکن است به واسطه نگهداری در دماهای بالا تحت تأثیر قرار بگیرد، از این رو آن‌ها را در مکانی خشک و خنک نگهداری کنید.