به گزارش برنا، کاندیداهای سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در حالی به مناظره اول رفتند که در غیاب کاندیداهای قدری مثل لاریجانی، جهانگیری، پزشکیان، محسن هاشمی و محمد شریعتمداری، به نظر می رسید کار راحتی در پیش داشته باشند و به بیان دیدگاه های اقتصادیشان بپردازند اما نه تنها چنین کاری نتوانستند انجام دهند بلکه هرجا حرفی برای گفتن نداشتند تلاش کردند پشت توهین به روحانی و دولتش پنهان شوند.
بیشترین هجمه به روحانی و دولتش هم توسط محسن رضایی و علیرضا زاکانی صورت گرفت، افرادی که نه تنها حتی یک روز سابقه مدیریت در پایین ترین سطوح دولت را ندارند بلکه تئوری های آنها یکی از علل ایجاد وضعیت فعلی است.
نامزدهای این دوره انتخابات آنقدر میدان را خالی دیده اند که گمان می کنند می شود با حملات بیهوده و بی مبنا به دولت روحانی، بی برنامه بودن خود را پنهان کرده و نظر مردم را جلب کنند اما خودشان هم بهتر می دانند نه تنها در این مسیر توفیقی نخواهند داشت، بلکه مردم بیشتر متوجه غیبت کاندیداهای اصلی و مهم انتخابات می شوند.
نکته ای که در این میان وجود دارد غیبت سوال های مهمی مثل تحریم و کروناست، طراحان سوالات مناظرات چرا از کاندیداها نپرسیدند اگر درآمد ۶۰ میلیارد دلاری دولت شما ناگهان به زیر ۱۰ میلیارد دلار برسد و در همین زمان یک بیماری اقتصادسوز مثل کرونا حمله کند، چه خواهید کرد؟ چرا نمی پرسد اگر در بودجه نهادهایی که اداره می کنید، ناگهان کاهش ۵۰۰ درصدی رخ دهد چگونه آنهارا اداره می کنید که حالا مدعی اداره کشور هستید؟ اگر در جلسه سران قوا بنشینید و موضوعی را با اکثریت آرا تصویب کنید و پس از اجرا ناگهان دو قوه دیگرپشت شما را خالی کنند چه می کنید؟ اگر نتوانید ارز ناشی از صادرات را به دلیل قرار گرفتن در لیست سیاه FATF وارد کشور کنید و خزانه شما روز به روز کوچکتر شود، چه می کنید؟ اگر نتوانید به دلیل تحریم ها و لیست سیاه FATF ارز پرداخت کنید تا مواد اولیه مورد نیاز تولید کشور وارد شود چه می کنید؟ و اگر با بیماری مثل کرونا مواجه باشید، نتوانید ارز پرداخت کنید و واکسن بخرید، نتوانید به دلیل نبود منابع مالی، کشور را تعطیل کنید و همه را به قرنطینه بفرستید تا جلوی شیوع کرونا گرفته شود چه می کنید؟
نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری یا اداره کشور را شوخی گرفته اند یا اساسا نمی دانند اداره کشور در شرایط جنگ تحریمی چه معنایی دارد؟ کسانی که در همه سال های حضورشان در مدیریت کشور، مدیران هزینه بوده اند و نه مدیران درآمد و نمی دانند ارز چگونه می آید و اقتصاد چگونه می گذرد؟ طبیعی است روی شانه سختی های زندگی مردم سوار شوند و دولتی را که در سخت ترین شرایط اقتصادی کشور را اداره کرده و صورتش را با سیلی های متعدد سرخ نگه داشته شماتت کنند ولی باید بدانند تاریخ در مورد امروز قضاوت خواهد کرد و قطعا از این بی انصافی ها به نیکی یاد نمی کند.