سهیل رضایی مدیر بنیاد فرهنگ زندگی مرکز مطالعات و آموزش علوم پیشرفته انسانی در پاسخ به این سوال که مسئولین فرهنگی جامعه و رسانه ها با چه اقداماتی می توانند در کاهش التهابات شرایط کرونایی موثر باشند؟ در گفت و گو با خبرنگار برنا، گفت: مسئولین با جامعه شکاف پیدا کرده اند. اقدامات آنها باید برای جامعه مفید و موثر باشد، ولی انگار کاری از دست آنها ساخته نیست. در شرایط کرونا وزیر بهداشت، پیشنهاد و راه حلی برای اینکه مردم به افسردگی مبتلا نشوند و یا اینکه از افسردگی خارج شوند نداشته است. فقط با اطلاع رسانی آمار کرونا را اعلام کرده است. این چه جامعه ای است که مدیر خبرنگار شده و خبرها را به مردم اعلام می کند! در صورتی که مردم خبرها را در رسانه ها می خوانند.
رضایی در ادامه گفت: در واقع آنقدر سطح آگاهی مدیریتی افت پیدا کرده که در ایام کرونا بوستان ها را بسته اند! وقتی متوجه این نیستند که حضور در طبیعت با رعایت فاصله فیزیکی در فضای آزاد می تواند برای روحیه مردم مفید باشد، ولی به دلیل عدم این آگاهی جامعه را در حبس قرار می دهند که چالش های خانوادگی را در پی دارد و ادامه این حبس چالش ها را روز بروز افزایش می دهد بویژه در خانواده های کوچک که باعث ناراحتی اعصاب و بهم ریختگی اعضای خانواده می شود.
او افزود: از مسئولین فرهنگی انتظاری ندارم و نقشی برای آنها قائل نیستم. چون کاری از دست آنها ساخته نیست و در این زمینه اقدامات موثری انجام نمی دهند.
رضایی در خصوص تاثیر ژانرهای مختلف به خصوص کمدی در این روزها می گوید: هنر زمانی می تواند مفید باشد که ساخت آثار کمدی در جامعه مقداری تقویت شود. در واقع جامعه در شرایط کرونایی نیازمند کمدی است چون آنها در شرایط بحرانی کرونا کشش و تحمل تراژدی را ندارند.
او ادامه داد: باید ظرفیت کمدی افزایش پیدا کند تا جامعه بتوان راه برون رفت از این وضعیت را پیدا کند. البته اگر در ساخت آثار کمدی طرحی ساخته شود که مسئله ساز نشود، چون کمدی نیازمند یک کاراکتر است و با مد نظر قرار دادن یک کاراکتر نباید مشکلاتی ایجاد شود مانند سریال«در حاشیه» که با اعتراض پزشکان مواجه شد.
این مدیر فرهنگی افزود: خنده و طنز است که می تواند شرایط تلخ جامعه را در وضعیت بحرانی کرونا مقداری شیرین تر کند و جلو ببرد. با توجه به تعداد بالای پیام دریافتی خودکشی از طرف مردم این شرایط برای جامعه کلافه کننده است در حدی که به جایی رسیده اند که فکر می کنند رفتن بهتر از ماندن است و این واقعیت تلخی در جامعه کشور است.
مدیر بنیاد فرهنگ زندگی اظهار داشت: باید روان مردم را با شوخی و طنز آمیخته کرد که بتوان مقداری روح و روان خشک جامعه را نرم و به آن امید تزریق کرد. چون هر لحظه احتمال دارد در جامعه خشونت های جبران ناپذیری اتفاق بیفتد.
سهیل رضایی با اشاره به اینکه مشکلات در جامعه حاد شده و رعایت اولویت و فوریت در آن امری مهم است گفت: در شرایط التهابی جامعه در کرونا مردم به دنبال امید هستند، ولی متاسفانه به دلیل عدم اقدامات مناسب از طرف مسئولین یک فاز به عقب رفته اند. جامعه مدیریتی توجه کافی به این مسائل ندارند. وقتی طبق گفته های وزیر بهداشت در اردیبهشت ماه امسال صادرات واکسن باید انجام می شد، ولی چنین چیزی هنوز اتفاق نیفتاده و شاهد هستیم در اواخر خرداد ماه هنوز هم واکسیناسیون کرونا به پایان نرسیده است.
این مدیر در خصوص تاثیری که هنر نمایش می تواند در وضعیت فعلی بگذارد معتقد است: طبیعتا فضای هنری برای تولید کننده و مصرف کننده ها تبلیغ محسوب می شود، چون تولید کننده ها که هنرمندان محسوب می شوند برای آفرینش هنر به صحنه نیازمند هستند که بازی تئاتر را بیافریند و بازگشایی سالن های نمایش برای آنها گشایشی است و حتی برای مخاطبان که از هنر استقبال می کنند. در این شرایط حالت طبیعی به جامعه بر می گردد.
رضایی ادامه داد: وقتی مسئولین یک جامعه بزرگ را در حبس نگاه نگهداری کرده اند و هنوز نمی دانند که فرهنگ و هنر طعم دهنده های جامعه هستند. وقتی طعم دهنده ها متوقف می شوند طعم دهان جامعه گس و تلخ می شود در صورتی که تئاتر و سینما می توانند به جامعه کمک کنند که از انزوا خارج شوند.
وی افزود: فعالیت اجتماعی در جامعه مردم را از انزوا و تنهایی خارج می کند و خارج شدن از انزوا به آنها تاب آوری بیشتری می دهد. چون فضای اجتماعی که در کنار هم می توانند با شوخی و لبخند، شنیدن دردهای مشترک ایجاد کنند برای آنها خیلی مفید است و این شورانگیز و پر نشاط است وقتی افراد در کنار هم با امید زندگی می کنند و باعث می شود امید در دیگران هم افزایش پیدا می کند.
رضایی بیان کرد: تنوع رنگی تنوع فکری را ایجاد می کند و باعث می شود مردم در جامعه متفاوت فکر کنند. پوشیدن لباس های جدید و رنگی حال مردم را خوب می کند، ولی با این فکرها که امکان دارد اگر شما متنوع بپوشید کسی دیگری هم دلش بخواهد و شاید توان تهیه آن را نداشته باشدجامعه را حسود بارآورده ایم. در صورتی که وقتی افراد با آرایش و لباس خوب دیده می شوند در رویای دیگران هم تاثیرات مثبتی دارند و مشکلات روحی کمتری در جامعه ایجاد می شود.
او در پایان گفت: به رسمیت نشناختن تنوع، باعث ایجاد خشونت می شود. اینکه اگر کسی متفاوت باشد باید حذف شود فضا را تلخ می کند. اگر زن های جامعه آزاد بودند و لباس های رنگی می پوشیدند بخشی از طراوات جامعه حفظ می شد. ولی جامعه را آنقدر بسته اند و آن را سیاه و سفید کرده اند که حد و حساب ندارد. در صورتی که در خارج از کشور با رعایت تنوع رنگ ها، درخت ها و ... را به شکل های مختلفی طراحی می کنند و این در تغییر روحیه آنها خیلی تاثیرگذار است. امیدوارم این مسائل را در جامعه یاد بگیریم و آن را به رسمیت بشناسیم.