امیر سمواتی تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: اینکه سینما امروز در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته حاصل عملکرد پلتفرم‌ها است. کسانی که سرمایه‌ای برای تولید دارند ترجیح می‌دهند در حوزه سینما کار نکنند و تنها به سمتی سوق پیدا می‌کنند که سرمایه وجود دارد و بازیگران و عوامل مختلف نیز با این گروه‌های صاحب سرمایه کار می‌کنند.
سمواتی خاطرنشان کرد: در پلتفرم‌ها و شبکه نمایش خانگی از پیش تولید تا پخش وضعیت آثار مشخص است و مسیری کاملاً معین و مشخص را طی می‌کنند که بازگشت سرمایه هم تضمین شده است. این شفافیت در سینما وجود ندارد و سرمایه‌گذاری با ریسک همراه است. نکته دیگری که وجود دارد ذوق‌زدگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که از رونق شکل گرفته خطر نابودی صنعت سینما را متوجه نیست. پلتفرم‌ها که درآمد بالایی دارند باید سوبسیدی بدهند و باید در نهایت شرایطی طراحی شود که امکان تعادل در بازار سینما و شبکه نمایش خانگی به وجود آید.
او افزود: شاید یکی از راه‌های ایجاد تعادل در این عرصه و فعال شدن سینما این باشد که پلتفرم‌ها را موظف کنیم تا در ازای پخش چند سریال چند فیلم سینمایی نیز نمایش دهند. متأسفانه وضعیت به شکلی پیش می‌رود که گویا سینما قرار است به طور کل به همان سینمای هنر و تجربه تبدیل شود و در واقع یک رسانه کاملاً محفلی شود. سینما در این شرایط از بین نخواهد رفت ولی در این شرایط به نوعی تغییر کاربری خواهد داشت و شاید سینمای بدنه را بتوان همان شبکه نمایش خانگی دانست.
این تهیه‌کننده درباره افزایش دستمزدها در شبکه نمایش خانگی و تأثیر آن بر سینما گفت: با بالا رفتن هزینه تولید که بخشی از آن حاصل دستمزدهای بالا در شبکه نمایش خانگی است انحصاری در همکاری با بازیگران به وجود می‌آید که حاصل بی ضابطه بودن است. بازیگران مطرح و چهره که حضورشان تضمین‌کننده فروش باشد تعدادشان بسیار اندک است و طبیعی است که این بازیگران وقتی با 5 پیشنهاد همکاری مواجه هستند به پیشنهاد جواب مثبت می‌دهند که دستمزد بیشتری به دست می‌آورند و معمولاً این رسانه که توانایی پرداخت دستمزد بالا را دارد شبکه نمایش خانگی است.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «پنج ستاره» در پایان تأکید کرد: اگر یک سیستم منسجم وجود داشته باشد دیگر تصمیمات فردی وجود ندارد. تهیه‌کننده‌‌ها و تولیدکنندگان آثار امروز با افراد مواجه هستند و با آن‌ها به قرارداد می‌رسند اما اگر شرکت‌ها وجود داشته باشند، افراد در سیستمی منسجم با شرکت‌ها برای همکاری با بازیگران وارد بحث و گفت‌وگو می‌شوند و این شرکت‌ها که هر کدام طبیعتاً برنامه‌ریزی، سهامدار و... دارند برای بازیگرانی که با آن‌ها کار می‌کنند برنامه‌ریزی دقیقی در نظر می‌گیرند و این بلبشو از بین می‌رود.