سریال «زیرخاکی» جز معدود آثار طنز در سال های اخیر تلویزیون بود که ویژگی های استاندارد یک کمدی تعریف شده و دارای چارچوب و قواعد طنز را با خود به همراه داشت .
جلیل سامان را تا قبل از سریال زیرخاکی به عنوان یک کارگردان طناز نمی شناختیم اما او ثابت کرد کارگردان برای ساخت یک اثر طنز باید در تکنیک و فرمول های یک اثر بر این گونه پر طرفدار اشراف داشته باشد و بدیهی است که بامزگی ها و نمکی که از پشت دوربین به جلوی دوربین منتقل می شود در مرحله بعدی قرار دارد.
سریال زیر خاکی به لحاظ زمان روایت قطعا پر از محدودیت بود اما به لحاظ موقعیت روایت پر از آیتم های مورد نیاز و جذاب برای یک اثر کمدی در موقعیت بود که البته کارگردان با هوشمندی تیم نگارش از این متریال به خوبی سود بردند.
اما برگ برنده سریال زیرخاکی پژمان جمشیدی و ژاله صامتی بودند که می توانند مدت ها پتانسیل یک اثر نمایشی چه در سینما و چه در تلویزیون باشند به شرط اینکه از این موقعیت و استعداد و پتانسیل استفاده ای استاندارد شود.
به نظر بر خلاف خیلی از سریال های تلویزیونی که فصل های دوم و سوم و چندم آن ساخته می شود این سریال هم به لحاظ داستان هم به لحاظ جذابیت های اجرایی کاراکتر هایی که خلق شدند و تازه دوام یافته اند این پتانسیل وجود دارد که در فصل های آینده نیز ساخته شود .
سریال زیرخاکی فرصتی بود تا پژمان جمشیدی ثابت کند که می تواند از آنچه تا به حال از او دیده ایم فاصله بگیرد وکاراکتر های تیپیکال جدید تولید کند.
ژاله صامتی بازیگر شیرین و جذاب و رئالیته کار، تئاتر ،سینما و تلویزیون پاسکاری مناسبی با جمشیدی دارد و لحظات مشترک بازی آن ها مصداق بارزی از زندگی است که در این قشر از جامعه بدون در نظر گرفتن زمان و مکان قابل باور و درک است.
این سریال در مجموعه بازیگری و هدایت تیم بازیگر بسیار موفق عمل می کند و حتی بازیگران حاشیه ای سریال نیز از پس اجرای نقش های کوتاه و فرعی به خوبی بر آمده اند. مشخصا کارگردان در انتخاب بازیگران تمرکز و دقت ویژه ای داشته است تا چیزی از قاب بیرون نزند اگر به بازی دوست داشتنی و ماندگار گیتی قاسمی در این سریال دقت کنید متوجه خواهید شد که او حتی با استفاده از لهجه و آوای خاص لری در چارچوب مشخصی ایفای نقش می کند و هرگز بازی او از کادر مد نظر به نفع بامزگی های مرسوم بازیگران و سریال های طنز خارج نمی شود.
اگر به بازی نادر فلاح، هومن برق نورد، ستاره پسیانی و حتی اصغر نقی زاده در این سریال دقت کنید متوجه می شوید که هیچ یک قرار نیست بار کمدی سریال را بر دوش بکشند و اصولا نگاه ویژه کارگردان در ساخت این سریال طنز روایتی از یک موقعیت جدی و رفتار ها و کردار های خارج از عرف و کمدی یک شخصیت تیپیکال است که همه را با خود به هر سویی که می خواهد می برد.
در پایان باید گفت هم شخصیت های خلق شده و هم سبک روایت داستان این فرصت را می دهد تا سریال تا هرکجا که عوامل مجموعه می خواهند به فصل های بعدی کشیده شود پس قابل حدس است که این سریال در آینده نیز ادامه پیدا کند.