به گزارش برنا؛ گرمازدگی وقتی ایجاد می شود که بدن نتواند گرمای تولید شده زیادی را دفع کند. عواملی مانند بالا بودن درجه حرارت محیط، بالا بودن رطوبت هوا، فقدان وزش باد، فعالیت ورزشی شدید، لباس های گرم و کم آبی بدن در ایجاد گرمازدگی موثر هستند.
علایم اولیه گرمازدگی شامل تعریق فراوان، سردرد، تهوع، سرگیجه، افزایش تعداد تنفس و اختلال هوشیاری است.
هوشیاری ممکن است از بین برود یا کم شده و توهم ایجاد شود. گرفتگی عضلات و تشنج ممکن است ایجاد شود. در مواردی شدید، کمای عمیق و تنگ شدن مردمک ها ایجاد می شود. بیمار احساس گرما و داغ بودن می کند. تعریق ممکن است وجود نداشته باشد.
بدون درمان صحیح، گرمازدگی می تواند سبب آسیب های غیر قابل برگشت در مغز، کلیه ها، کبد، غدد فوق کلیوی و مرگ شود. همچنین اختلالات انعقادی شدید می تواند اتفاق افتد بنابراین باید درمان گرمازدگی هرچه سریعتر شروع شود.
در صورت مشاهده فردی که گرما زده شده ابتدا او را به پشت خوابانده و پاهایش را بلند کنید. لباس های بیمار را خارج کنید. از آب ولرم یا آب شیر( به صورت اسپری) و از پنکه (با هوای گرم) استفاده کنید. به هیچ وجه از حمام یخ، کیسه های یخ، اسفنج های یخ یا پنکه با هوای سرد استفاده نکنید زیرا سرما سبب انقباض عروق و کاهش دفع گرما و لرزش عضلانی و نهایتا افزایش گرمای بیشتر می شود.
تامین کافی آب و الکترولیت بدن مانند نرمال سالین 9/0 درصد، چندین لیتر سرم( برای حفظ فشار خون بدن) و بیکربنات داخل وریدی (برای جبران اسیدوز متابولیک)، هیدروکورتیزون( دوزهای مکرر 100 میلی گرمی) برای کاهش فشار خون لازم است که باید پس از انتقال بیمار به بخش مراقبت های ویژه توسط پزشک تجویز شود.