به گزارش برنا ، الهام کردا بازیگر سینما و تئاتر درباره وضعیت تئاتر در دوران کرونا گفت: وضعیت تئاتر این روزها خیلی ناراحت کننده و تاسف برانگیز است. بسیاری از بازیگران تئاتر که تمام تمرکز خودشان را روی تئاتر گذاشته بودند به شغل‌های فرعی برای امرار معاش روی آوردند و دو سال است که رسما بیکار هستند و واقعا اذیت شدند. تنها چاره برون رفت از این مشکل و امیدوار شدن به آینده این است که دولت تمامی اهالی تئاتر را واکسینه کند تا لااقل فضای سالن‌های تئاتر ایمن شود. وقتی واکسن می‌زنیم شاید دوباره مبتلا شویم ولی لااقل مرگ و میر کمتر است. با این شیوه ولی نمی‌توان امیدی به بازگشایی تئاتر داشت.
وی ادامه داد: بهترین قشری که می‌توانند در حال حاضر تئاتر کار کنند دانشجویان هستند. چون پرانرژی و پر از ایده و صاحب تفکر هستند. ضمن اینکه نگران بازگشت سرمایه هم نیستند و همین باعث می‌شود شجاعت بیشتری در اجرا داشته باشند.
کردا افزود: من تا قبل از سریال «تعبیر وارونه یک رویا» و فیلم سینمایی «به دنیا آمدن» نقش یک بازی نکرده بودم و تمرکزم بیشتر روی تئاتر بود. آقای عبدالوهاب به من لطف داشت و گفت برای نقش یک حاضر هستی تست بدهی؟ و من خیلی خوشحال شدم که این اتفاق برای من افتاد.
این بازیگر سینما با انتقاد از وضعیت انتخاب بازیگران تئاتر گفت: متاسفانه یک مدلی از تفکر میان کارگردان‌های سینما جا افتاده است که می‌گویند برای اینکه هزینه‌های تولید فیلم کم شود به سراغ بازیگران تئاتر برویم که ارزان قیمت هستند. این نگاه اشتباهی است. بازیگران تئاتر در اجرا قدرتمند هستند و حتما به ارتقای کیفیت فیلم و سریال کمک می‌کنند.
کردا درباره سانسور و خودسانسوری گفت: سانسور باعث شده است ما در تئاتر به بقامون بیشتر از کیفیت کار فکر کنیم. ما در طول این سال‌ها خودمان سانسور کردن را یاد گرفتیم و دست به خودسانسوری می‌زنیم. بلد شدیم که چطور لباس بپوشیم و چطور دیالوگ‌ها را بگوییم و چطور کلاه گیس‌هایمان را تنظیم کنیم که کار به مشکل نخورد. ما حتی بلد شدیم که چطور با افرادی که نقد دارند (من به آن‌ها سانسورچی نمی‌گویم) صحبت کنیم که اثر را به اجرا برسانیم. ما که برای دعوا کردن نیامدیم. ما قرار است کار کنیم. البته که بعضی از هنرمندان هم زیر بار سانسور نمی‌روند و کار را تعطیل می‌کنند. ولی در چنین شرایطی کار کردن مهم‌تر از انفعال است. در سالهای گذشته به دلیل اینکه افرادی که از اداره نمایش می‌آیند برای ممیزی آثار همگی درس خوانده نمایش هستند باعث شده است فضا باز‌تر شده و بتوانیم بهتر گفتگو کنیم و حتی یک جاهایی آن‌ها پیشنهادهایی برای بهتر شدن کار بدهند.
بازیگر سریال ملکه گدایان اضافه کرد: سریال‌سازی در سالهای اخیر خیلی رونق گرفته است و به خصوص بعد از شروع پاندمی و اینکه مردم مجبور بودند در خانه بمانند صنعت سریال‌سازی رشد بیشتری گرفت. البته سریال‌سازی نباید این احساس را ایجاد کند که سینما از بین می‌رود. از گذشته صنعت سریال‌سازی در دنیا رونق داشته و این مانع ساخت آثار سینمایی نبوده است. الان بزرگترین مشکل سریال‌سازی در ایران نداشتن فیلمنامه و قصه مناسب است. یعنی فقط یک گروه فیلمسازی تصمیم می‌گیرد یک سریال بسازد و اینکه بر چه اساس و کیفیتی باشد در مرحله بعد قرار می‌گیرد. الان اینطور شده است که یک طرح چند صفحه‌ای مبنای ساخت سریال می‌شود و با همان طرح اقدامات ساخت سریال بنا گذاشته می‌شود. برای همین می‌بینیم که سریال‌ها در چند قسمت ابتدایی کیفیت بالایی دارند و در ادامه افت می‌کنند. متاسفانه باور نداریم که بزرگترین مشکل در ساخت یک سریال فقدان متن است.
وی افزود: فیلمسازان ما خیلی سعی می‌کنند سریال‌هایشان شبیه جامعه باشد. ولی هیچ وقت نمی‌توانیم به صورت واقعی نمایی از یک خانواده متوسط ایرانی نشان دهیم. اساسا طبقه متوسط جایگاهی در سریال‌های ما ندارند. همان افرادی که تحصیل کرده و با سواد و فرهنگی هستند و اصلا قهرمان از این طبقه نداریم.
وی با اشاره به آرزوهای بازیگری‌اش گفت: در بازیگری به رقابت فکر نمی‌کنم و معتقدم هر چقدر آثار ساخته شده بهتر باشند و بدرخشند کیفیت کلی سینما و تئاتر و تلویزیون بالا می‌رود. از آرزوهای بزرگم کار کردن با آقای بهرام بیضایی و دکتر علی رفیعی است. من همیشه فیلم‌ها و بازیگرهای مطرح را آثارشان را دنبال می‌کنم و از همان ابتدا وقتی سریال «رعنا» را می‌دیدم خیلی دوست داشتم جای کاراکتر خانم رویا تیموریان بازی کنم. در میان بازیگران خارجی هم همیشه دوست داشتم جای خانم فرانسیس مک دورمن باشم. خیلی بازیگر قوی و قدرتمندی است.
الهام کردا بازیگر سریال «ملکه گدایان» در پایان گفت: حضورم در سریال «ملکه گدایان» خیلی به اندازه و خوب بود. نقشی که بازی کردم به مرور بهتر شد و این رازآلود بودن شخصیت و اینکه به مرور برای مخاطب گره‌های داستان باز می‌شود برای من خیلی جذاب بود و خیلی از این تجربه بازی کیف کردم.