به گزارش برنا؛ در برنامه « چراغداران» که شرح کوتاهی از زندگی مفاخر ادبی و فرهنگی کشورمان است و در این برنامه امروز شنبه ۶ شهریورماه ،«بهروز رضوی» بخش هایی از داستان زندگی«حسن وحید دستگردی» " ادیب، شاعر، نویسنده و روزنامه نگار" برجسته معاصر،را روایت می کند.
وحید دستگردی در سال ۱۲۵۸ ه.ش و ۱۲۹۸ ه.ق در دستگرد واقع در جنوب غربی اصفهان در خانواده‌ای کشاورز چشم به جهان گشود.
پدر وحید دستگردی قاسم و مادرش جهان خاتون نام داشت.
وحید دستگردی تحصیلات ابتدایی را از هفت سالگی آغاز و تا دوازده سالگی نزد روحانی ده مرحوم ملاعبدالکریم سودایی به آموختن فارسی و عربی پرداخت و پس از دو سال ترک تحصیل در چهارده سالگی، رهسپار اصفهان گشت و در مدرسه‌ی میرزاحسین تحصیلات خود را دنبال کرد.
دستگردى در آغاز جنگ بین‌الملل اول، روزنامه‌ى «درفش کاویان» را در اصفهان منتشر نمود. او همچنین با روزنامه‌هاى «پروانه»، «زاینده رود» و «مفتش ایران» نیز همکارى مى‌کرد.
وى در ۱۳۳۸ ق به تهران آمد و انجمن ادبى ایران و انجمن ادبى حکیم نظامى را تأسیس کرد و همچنین در همان سال مجله‌ى ادبى «ارمغان» را طى دوره‌اى بیست و دو ساله در تهران تأسیس و منتشر نمود.
دستگردی مدتى در اداره‌ى انطباعات وزارت معارف مشغول کار گشت. او در شعر ابتدا لمعه تخلص مى‌کرد، ولى بعدها به دستور میرزا یحیى بیدآبادى تغییر تخلص داد.
سرودن اشعاری آتشین توسط وحید دستگردی علیه طرفداران استبدادی آلمان و بر ضد دو دولت روس و انگلیس و انتشار آن‌ها در روزنامه باعث شد که زندگی او همیشه به‌صورت پنهانی باشد.
وی پس از ۲ سال متواری زیستن در چهارمحال و بختیاری با پایان گرفتن جنگ در سال ۱۲۹۶ ه.ش به اصفهان بازگشت و پس از آن علی‌رغم میل باطنی به تهران آمد و با کناره‌گیری از مبارزات و درگیری‌های اجتماعی ـ سیاسی در انجمن‌های ادبی ایران و حکیم نظامی اوقات خود را صرف فعالیت‌های ادبی می‌کند.
از استادان بنام وحید دستگردی می‌توان مرحومان میرزا یحیی مدرس اصفهانی و آخوند ملاعبدالکریم گزی، سیدمحمدباقر درچه‌ای، میرزا جهانگیرخان قشقایی و آخوند ملامحمد کاشی اشاره کرد.
شعرا و نویسندگانی بزرگ چون رهی معیری، پژمان بختیاری، حسن سرور، امیری فیروز کوهی، عبرت نائینی و سیدمحمد طباطبایی از همدوره‌ای‌های وحید دستگردی بودند.
زندگی و فعالیت‌های وحید دستگردی در طول اقامت در تهران، با آنچه در اصفهان بود متفاوت است، زیرا اوضاع و احوال کلی کشور نیز رنگی دیگر به خود گرفت؛ آن شور و هیجانی که از پیدایش جنبش مشروطه‌خواهی تا پایان جنگ جهانی اول سراسر کشور را فرا گرفته بود، فروکش کرده و استقرار سلطه‌ی رضاشاهی نیز عرصه را بر بیان و قلم تنگ ساخت.
دستگردی دو کتاب منظوم دارد، یکى به نام «سرگذشت اردشیر» و دیگر «ره‌آورد وحید» که به طبع رسیده است.
وحید در انواع شعر صاحب قدرت بود و به نظامى گنجوى علاقه‌ى مخصوصى داشت و بیشتر سبک نظامى را پیروى مى‌کرد. بر اثر این علاقه انجمن ادبى را که خود تأسیس کرده بود «انجمن حکیم نظامى» نام داد و به تصحیح و مقابله‌ى خمسه‌ى نظامى پرداخت و پس از قریب پانزده سال تحقیق و مطالعه آن را با اصلاحات و تعلیقات مفید به چاپ رساند.
وی علاوه بر آن، دیوان جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانى و دیوان ادیب‌الممالک فراهانى را نیز تصحیح کرده است.
وحید دستگردی در دی ماه ۱۳۲۱ هجری شمسی در تهران دارفانی را وداع گفت و در امامزاده عبداللَّه شهر رى دفن شد.
برنامه »چراغداران» را به تهیه کنندگی حسینی باغسنگانی و روایت بهروز رضوی ساعت ۱۲:۴۰ روی موج‌اف ردیف۱۰۶ مگاهرتز از رادیو فرهنگ بشنوید .