به گزارش برنا؛ سید عزت الله ضرغامی در این پیام توئیتری همچنین دانشگاهیان و اساتید فن، صنوف مجرب و علاقمند و بخش خصوصی ارزشمندی که در این حوزه سرمایه‌گذاری کرده را از دیگر مزیت‌های نسبی متولیان این وزارتخانه در انجام مأموریت‌های محوله عنوان کرد.
وزیر میراث فرهنگی دولت سیزدهم پیشتر نیز در تشریح برنامه های خود برای وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، در جمع نمایندگان مجلس شورای اسلامی تاسیس میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را یک وزارتخانه بسیار مهم دانست و گفت: هر کدام از سه بخش این وزارتخانه، ظرفیت تبدیل شدن یک نهاد یا وزارتخانه مستقل دارد، اما به دلیل هم‌پوشانی و هم‌افزایی که با هم دارند قانون‌گذار آنها را در یک وزارتخانه آورده است که در ماموریت‌های مهمی مانند فرهنگی اقتصادی از ظرفیت هر سه استفاده کند؛ اما به همین ظرفیت ختم نمی‌شود و بسیاری حوزه ها و ظرفیت‌های مهم و اساسی کشور به این وزارتخانه مرتبط است.
ضرغامی گفته بود: وزارت میراث‌فرهنگی به دلیل فقدان یک دیدگاه نظری و ایدئولوژیک که باید همه نیروهای فکری و مدیریتی جامعه را همراه و همگرا کند؛ متاسفانه دچار عقب ماندگی شده و مهجور و مغفول مانده است. در حالی که با مقداری تلاش می‌تواند در کنار بسیاری دستاوردهای اقتصادی که به دنبال خواهد داشت جدی ترین بستر صدور ارزش‌های اسلامی و انقلابی برای کشور باشد.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تاکید کرد: نگاه من به اضلاع میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مساوی، متعادل و ترازمند است و هیچکدام بر دیگری ارجحیت ندارد. این سه قسمت مکمل و وابسته به هم اند و با هم هم‌افزایی دارند. برنامه‌ام را در ۳۰صفحه تقدیم نمایندگان کرده‌ام که در آن هم وضعیت موجود را بیان و هم نقاط قوت، ضعف، تهدید و قدرت را در آن بعد از جلسات مکرر با جدی‌ترین کارشناسان، اساتید دانشگاه، نخبگان و افراد با تجربه در حوزه وزارتخانه و جبهه انقلاب، بیان کرده‌ام.
وی در تاریخ سوم شهریورماه ۱۴۰۰، با کسب رای اعتماد ۲۶۲ نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی به عنوان وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی دولت سیزدهم معرفی شد.
او اکنون به عنوان دومین وزیر سکان‌دار وزارتخانه‌ای است که گردشگری به عنوان یکی از حوزه‌های مهم آن در ۱۸ ماه گذشته و شیوع کرونا با خسارتی حدود ۳۰ هزار میلیارد تومانی مواجه است، بسیاری از فعالان این صنعت از مدیران دفاتر خدمات تا راهنمایان گردشگری یا خانه‌نشین شده یا تغییر شغل داده‌اند؛ کارگاه‌های هنرهای سنتی و فروشگاه‌های صنایع‌دستی تعطیل و بسیاری از صاحبان مشاغل کاملا بیکار شده‌اند.