به گزارش برنا، زگیل ها دارای ظاهری زشت و ناخوشایند بوده و به راحتی از بین نمی روند. اما شما به کمک روش های درمانی می توانید روند بهبود را سریع تر کنید. زگیل ها معمولاً ضرری ندارند و به مرور زمان، خود به خود محو می شوند. ظاهر زگیل بسیار آزار دهنده است و در برخی موارد مثل زگیل کف پا، می تواند باعث درد در هنگام راه رفتن یا ورزش شود. برداشتن زگیل، یک روش درمانی مؤثر برای از بین بردن آن است.
زگیل به علت آلوده شدن پوست به ویروس HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) اتفاق می افتد. با آلوده شدن پوست به این ویروس، سلول های پوستی سریع تر از حالت طبیعی رشد می کنند. در بین 150 سویه HPV، حدود 10 نوع آن باعث ایجاد زگیل های پوستی (زگیل های مسطح و زگیل های معمولی مثل کف پا) شده و برخی دیگر منجر به زگیل های مقعدی و تناسلی می شوند.
همچنین برخی از سویه های HPV، علت اصلی سرطان دهانه ی رحم و سایر سرطان های دستگاه تناسلی هستند. خوشبختانه سویه هایی که منجر به زگیل می شوند به ندرت با سرطان ارتباط دارند. همه ی ما همه روزه در معرض ویروس HPV قرار داریم. حتی زمانی که به عنوان مثال، دستگیره ی در را لمس می کنیم! زگیل تنها در برخی از نواحی بدن اتفاق می افتد و توضیح این مسأله بسیار دشوار است.
به گفته دکتر عباس انتظاری، درمان زگیل تناسلی با الکل شایعه ای بیش نیست و برعکس افرادی که از مقادیر زیاد الکل استفاده می کردند، به طور چشمگیری در معرض خطر ابتلا به عفونت های HPV قرار دارند.
درکودکان، افراد دارای اختلالات سیستم ایمنی و افراد دارای مشاغل خاصی مانند قصابی، مرغداری و ... میزان سرایت زگیل های پوستی پایین است. طبق مشاهدات، زگیل های پوستی تنها از طریق تماس مستقیم با جراحت و ترکیدن زگیل ها می توانند از فردی به فرد دیگر منتقل شوند.
از لحاظ تئوری، زگیل ها می توانند از سطوحی مانند کف رختکن یا دوش هم منتقل شوند، ولی احتمال آن بسیار پایین است. همچنین، زگیل های یک ناحیه می توانند در سایر نواحی بدن پخش شوند. بنابراین در زمان ابتلا به این مشکل، رعایت کردن مواردی مثل شستن دست ها و هر وسیله ای که با زگیل تماس داشته (مانند سوهان ناخن یا سنگ پا)، از اهمیت بالایی برخوردار است.
عفونت ویروسی زگیل، با عفونت های باکتریایی مانند گلو درد استرپتوکوکی متفاوت است. معمولاً عفونت های باکتریایی، قابل پیشگیری، کنترل و درمان هستند؛ زیرا از یک الگوی مشخص پیروی می کنند. اما زگیل ها در اغلب موارد الگوی مشخصی ندارند. ویروس زگیل در سطحی ترین لایه ی پوست قرار دارد و ما از اینکه چه زمانی و کجا به این ویروس آلوده شده ایم، اطلاعی نداریم!
این ویروس می تواند سال ها به صورت نهفته در بدن ما وجود داشته باشد و یک روز به علت نامعلومی باعث ایجاد زگیل شود. همچنین، وقتی زگیل ها محو می شوند، باز هم ویروس روی اپیدرم وجود دارد!»
تحقیقات نشان می دهند که حدود نیمی از زگیل ها در عرض یک سال، و دو سوم آنها طی دو سال خود به خود از بین می روند. بنابراین، یکی از گزینه های درمانی می تواند صبر کردن هوشیارانه باشد. اما برخی از متخصصان، برای کاهش احتمال سرایت ویروس به بافت های مجاور و عود مجدد، درمان فوری را پیشنهاد می کنند.
1. سالیسیلیک اسید:
سالیسیلیک اسید ماده ی اصلی تشکیل دهنده ی آسپرین است و به عنوان اولین گزینه ی درمانی برای زگیل شناخته می شود. بر اساس مطالعات، این دارو، تنها داروی موضعی (دارویی که مستقیماً روی پوست استعمال می شود) است که به وضوح از بسیاری از درمان ها مؤثرتر است. از مزایای سالیسیلیک اسید می توان به موارد زیر اشاره کرد:
برای درمان زگیل توسط سالیسیلیک اسید، زگیل را به مدت 10 الی 15 دقیقه در آب قرار دهید (شما می توانید این کار را در حمام انجام دهید)، پوست مرده ی زگیل را با سنگ پا تمیز کنید و سپس سالیسیلیک اسید را روی آن بمالید. این کار را یک تا دو بار در روز، به مدت 12 هفته انجام دهید. برای درمان زگیل های پوست زبر مانند کف پا، چسب سالیسیلیک اسید مؤثرتر است.
چسب را به مدت چند روز روی زگیل ها قرار دهید. همچنین، برای جلوگیری از عود کردن، بهتر است درمان را تا یک یا دو هفته پس از بهبودی ادامه دهید.
2. منجمد کردن
انجماد زگیل ها که با نام «کرایوتراپی» نیز شناخته می شود، به این صورت است که پزشک، نیتروژن مایع را روی زگیل و ناحیه ی کوچک اطراف آن اسپری می کند. سرمای زیاد نیتروژن مایع (که در برخی موارد ممکن است به -321 درجه فارنهایت برسد) باعث سوزاندن زگیل می شود. از عوارض این روش می توان به مواردی مثل درد، قرمزی و تاول اشاره کرد.
ممکن است شما برای از بین بردن زگیل ها حداکثر به سه یا چهار جلسه کرایوتراپی، هر یک به فاصله ی دو تا سه هفته، نیاز داشته باشید. پس از آنکه پوست بهبود پیدا کرد، از سالیسیلیک اسید استفاده کنید تا به لایه برداری این ناحیه پوست کمک کند. مشاهدات نشان می دهند که سالیسیلیک اسید و کرایوتراپی به یک اندازه اثر بخش هستند (این میزان حدود 50 الی 70 درصد است). بر اساس تحقیقات، کرایوتراپی برای درمان زگیل های دست مؤثرتر می باشد.
3. سایر روش های درمانی
در برخی موارد، زگیل هایی که به روش های درمانی استاندارد پاسخ نمی دهند، می توانند با دارو های تجویزی درمان شوند. استفاده از داروی ایمیکوئیمود (آلدارا) که برای زگیل های تناسلی در نظر گرفته شده نیز، می تواند برای درمان سایر زگیل های پوستی اثربخش باشد. در یک روش به نام ایمیونوتراپی درون زخمی، آنتی ژن های تست پوست به درون زگیل تزریق می شوند. این روش برای افرادی که دارای مصونیت آنتی ژن می باشند کاربرد دارد. از دیگر روش های درمانی برای زگیل های سمج می توان به دارو های شیمی درمانی فلوروراسیل (5-FU) اشاره کرد که به صورت کرم موضعی در دسترس هستند.
4. بریدن
نام علمی این روش «الکترو دسیکیشن» یا خشک کردن الکتریکی می باشد. پزشک در ابتدا به کمک بی حسی موضعی، ناحیه ی مورد نظر را بی حس می کند. سپس به وسیله ی یک سوزن الکتریکی زگیل شما را خشک کرده، و با حلقه ای تیز به نام «کورت» آن را برش می دهد.
این روش معمولاً باعث ایجاد زخم شده و تنها برای زگیل هایی استفاده می شود که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهند. برای درمان زگیل های کف پا، این روش به هیچ وجه توصیه نمی شود.
بعضی از سرطان های پوستی در ابتدا شباهت زیادی به زگیل دارند. اگر زگیل شما دچار تغییر شکل، اندازه و رنگ نشده است، نیازی به مراجعه به پزشک ندارید. اما اگر زگیل های شما دچار خونریزی یا رشد سریع شده و یا در سنین بالای 50 سال زگیل های جدیدی روی پوست شما ایجاد شده است، با یک متخصص پوست مشورت کنید.