به گزارش برنا، سخنگو و نائب رئیس اتاق اصناف ایران گفت: در دو سال گذشته تمام مدارس ما بر اساس مصوبه ستاد ملی کرونا از آموزش غیرحضوری استفاده کرده‌اند و این در حالی است که طی سال‌های متمادی، بازگشایی مدارس در مهر ماه، بازار ویژه‌ای را برای تامین ملزومات آموزشی دانش‌آموزان فراهم آورده بود. حالا با شیوع بیماری کرونا، هم اکنون دومین سال است که این بازار از دست رفته است.
مجتبی صفایی اظهار کرد: با برگزاری مدارس مجازی، بازار مهر که مربوط به نوشت افزار، کیف و کفش مدرسه و روپوش مدارس است، با چالش و تاثیرات منفی روبرو شده است.
وی افزود: این‌ها تنها محصولات نهایی را نشان می‌دهد و وقتی مثلا از تولید روپوش مدارس صحبت می‌کنیم در واقع از تامین دکمه و نخ تا کارگاه‌های خیاطی را مد نظر داریم. در همین کارگاه‌های خیاطی و تولید روپوش مدارس، بانوان زیادی که خود سرپرست خانوار یا بدسرپست هستند، با عناوین مختلف در کارگاه‌های خیاطی فعالیت می‌کردند که با مجازی شدن مدارس، این درآمد هرچند فصلی و اندک را از دست دادند. درباره نوشت‌افزار و کیف و کفش هم، وضعیت مشابه است و امرار معاش کارگران و حتی کارفرمایان این صنوف و صنایع از تولید تا توزیع با مشکل روبرو شده است.
صفایی تصریح کرد: مجموعه این مشاغل و کسب و کارها زنجیره‌ای بزرگ برای تامین ملزومات دانش آموزان را تشکیل داده‌اند که حالا با برهم ریختن اجباری نظم هر ساله در برگزاری کلاس‌های درس و آموزش‌های حضوری، تمام افراد دخیل در این نظم و زنجیره، آسیبی جدی دیده اند.
نائب رئیس اتاق اصناف ایران بیان کرد: این قانونی کلی است که هرجا بازار هدف، آسیب ببیند، آن صنایع و مشاغلی که برای رفع نیاز آن بازار شکل گرفته‌اند آسیب جدی دیده و حتی حذف می‌شود. به همین ترتیب، در دوران کرونا بسیاری از صنوف با از دست دادن بازارشان، کسب و کارشان را از دست داده یا تغییر شغل داده‌اند.
صفایی گفت: همین اتفاق در حوزه مشاغل مربوط به اقلام مدرسه ای نیز افتاده است. مهمترین نگرانی در این باره این است که می دانیم وقتی بازار یک صنف از بین می‌رود لاجرم، مشاغل کاذب افزایش می‌یابند. مثلا ممکن است دست فروشی افزایش یابد. حتی ممکن است با حذف کارگر و حتی کارفرما از واحدهای مجاز شغلی، آمار بزه بالا برود که این نگرانی، اجتماعی و اقتصادی است و انتظار می رود وقتی از حمایت از اصناف با مسئولان دولتی سخن می‌گوییم، جدی تر به موضوع بیاندیشند.