به گزارش برنا، نویسنده ای آمریکایی که بار اندوه را بر قلب خود احساس می کند، نوشتن داستانی را درباره ی یک کلاه مکزیکی آغاز می‌کند؛ کلاهی که به شکلی غیرقابل توضیح از آسمان سقوط می کند و در مرکز محله ای کوچک به زمین می خورد. این نویسنده که به خاطر از دست دادن نامزد ژاپنی جذاب خود، سخت در رنج و افسوس است، نمی تواند بر نوشتن داستان تمرکز کند و همان بخش ابتدایی آن را نیز دور می اندازد. اما همین که نویسنده به امید یافتن تارهای موی معشوقه اش، شروع به گشتن آپارتمان خود می کند، اثر دور انداخته شده جان می گیرد و خود، داستان خود را ادامه می دهد.
«بارش کلاه مکزیکی» را می‌توان اثری طنز، عاشقانه، سیاسی و سوررئال دانست.
بخش‌هایی از کتاب:
در چشم هایش، اشک ها داشتند مسابقه می دادند برای بیرون زدن و طوری جلوی یکدیگر در می آمدند، در حال سبقت از هم برای پایین ریختن بر گونه ها، انگار که در مسابقات المپیک گریه بودند با تصویری از مدال های طلا جلوی چشمشان.
او برای همیشه جایی برای رفتن نخواهد داشت و زندگی برایش چیزی به جز خستگی از نفس کشیدن نخواهد بود.
زن گفت: «آپارتمان خوبی داری.» و طوری این را گفت که انگار چیز خیلی مهمی بود. این حرفش مرد را شگفت زده کرد. نگاه دیگری به آپارتمانش کرد که ببیند در طول آن پنج سال که آنجا زندگی کرده بود آیا چیز خوبی را نادیده گرفته است، اما خانه درست همانطور بود که بود. مرد گفت: «ممنون.» زن دیگر چیزی نگفت و روی کاناپه نشست. مرد فکر کرد که زن می خواهد چیز دیگری بگوید. دلیلی نداشت که اینطور فکر کند، اما به هر حال اینطور فکر کرد. کلی وقتش را صرف فکر کردن به چیزهایی می کرد که هیچگاه به نتیجه نمی رسید. اغلب، ذهنش در کلنجار با ساده ترین چیزها به دکمه ی پف فیل ساز بدل می شد.