روزبه اسدی بخش و محمود مقامی مهمانان برنامه شب نشینی هفتم مهر ماه بودند. در بخش اول برنامه روزبه اسدی بخش آتش نشان ورزشکار که در دوران ورزشکاری خود مدال آوری های زیادی داشته به عنوان مهمان معرفی شد. اسدی بخش گفت: همه تلاش آتش نشان ها خدمت به مردم است و هیچ لذتی برای ما بالاتر از این نیست. وی تصریح کرد: خودم برای وارد شدن به آتش نشانی پروسه یک سال و نیمه را طی کردم؛ برای ورود به این عرصه آزمون علمی، ورزشی و تست های پزشکی سنگین را طی کردم و کسی که می خواهد آتش نشان شود باید روحیات این کار را داشته باشد.
تیم آزمون گیرنده افرادی را انتخاب می کنند که روحیه این را داشته باشند که با موقعیت های مختلف رو به رو شوند و بتوانند در شرایطی که کسی حاضر نیست حضور یابد با حوادث مواجه شوند. آتش نشان ورزشکار افزود: شاید در شرایط عادی با همکارانم اختلاف نظر داشته باشیم اما در شرایط سخت همه آن اختلاف نظرها فراموش می شود و با هماهنگی تمام وارد عملیات می شویم.
از اینکه می دانیم می توانیم به کسی کمک کنیم لذت می بریم و این لذت بخش بودن باعث می شود اختلاف نظرهایمان در شرایط کاری کاملا به حاشیه برود و هدفمان صرفا نجات دادن افراد حادثه دیده باشد. اسدی بخش گفت: در سن 28 سالگی وارد سازمان آتش نشانی شدم. پیش از آن، ورزش حرفه ای را تبه پایان رساندم. تا 32 سالگی ورزشکار دو و میدانی بودم که در دو پارت مختلف کار می کردم. به کشورهای مختلف می رفتم و در مسابقات شرکت می کردم. بعد از اینکه وارد سازمان شدم نمی توانستم به کشورهای دیگر بروم ولی در لیگ و قهرمانان ملی هنوز حضور داشتم و مسابقه می دادم.
در سال 2012 در سیدنی 5 مدال طلا گرفتم. در سال 2018 هم 4 مدال آوردم. رکورد پرش من در سال های فعالیتم 7 متر و 80 سانتی متر و تخصصم در پرش طول است. در عرصه میدانی در پرش ها فعالیت می کنم و مقام های مختلف کشوری را کسب کردم. وی درباره قبول شدنش در آزمون استخدامی سازمان آتش نشانی اظهار داشت: معمولا در استخدام های مختلف سازمان اعلام می کند که به چند نفر با ویژگی های مشخص نیاز دارد.اما در سازمان آتش نشانی استخدام بسیار متفاوت است. در سال 90 که من جذب این سازمان شدم 6 هزار نفر در آزمون اولیه شرکت کردند که از این تعداد فقط 300 نفر پذیرش شدند و من نفر دوم بودم. بسیاری از افراد برای استخدام از ماه ها قبل شروع به تمرین می کنند تا بتوانند از پس آزمون های آن بر بیایند و پذیرش شوند.
این آتش نشان قهرمان گفت: آتش نشانی کار خواستنی است و به خط فکری آدم هم ربط دارد؛ من در ورزش بزرگ شدم، از نوجوانی ورزشکار بودم، پدر و برادرانم هم ورزشکار بودند و در محیطی کاملا پویا بزرگ شدم و به همین خاطر پشت میز نشینی به روحیاتم نمی خورد. اسدی بخش درباره روزمرگی های آتش نشانان در یک روز کاری تصریح کرد: آتش نشان ها آدم های شاد و شوخی هستند، در ایستگاه های آتش نشانی پیش نمی آید که حوصلهمان سر برود چون مدام باهم بگو و بخند داریم. همه با هم خوب هستند و چون در یک ماه ده روز را کنار هم زندگی می کنیم انگار باهم خانواده شده ایم.
در طول روز کارهای اداری انجام می دهیم ساعت ورزش مشخص شده و زمان استراحت معین داریم اما در هر شرایطی باشیم هر زمانی زنگ بخورد و مردم از ما درخواست کمک کنند گوش به زنگ هستیم. همین زیر زنگ بودن به صورت 24 ساعت یک فضای استرسی را به وجود می آورد که در انتهای شیفت خستگی زیادی را برای آتش نشان به همراه دارد. اسدی بخش افزود: متاهل هستم و یک پسر هفت ساله دارم. در ابتدا به خاطر فضای خطرناک این شغل خانواده موافق نبوند اما نمی توانیم این موضوع را نادیده بگیریم که هر در موقعیتی خطر برای ما می تواند وجود داشته باشد و نمی توانیم خطر را مبنای انجام دادن یا ندادن کاری قرار دهیم. وی درباره علاقه فرزندش به شغل آتش نشانی گفت: بچه ها آتش نشانی را دوست دارند به خاطر رنگ قرمز استفاده شده در تجهیزات، فضای کاری و آژیر برایشان جذاب است.
در مهدکودک ها و مدارس هم فضای کار آتش نشانی به کودکان آموزش داده می شود و برای همه بچه ها لذت بخش است. فرزندم هنوز در فضای دکتر و خلبان شدن است اما اگر بخواهد آتش نشان شود خوب است یک آتش نشان تحصیل کرده باشد. این آتش نشان قهرمان ادامه داد: از لحاظ امکانات، تلاش هایی در کشور انجام شده که به وضعیت امدادرسانی کمک می کند اما اینکه این امکانات باعث شود مثل دنیا جلو برویم کمی مشکل است.ما اگرچه از نظر امکاناتی مثل دنیا نیستیم اما شجاع ترین آتش نشان های دنیا را داریم؛ یک آتش نشان آمریکایی وارد موقعیت خطری مثل پلاسکو نمی شود چون استاندارد شغلی دارد و آن استاندارد به او اجازه نمی دهد برای اطفای حریق در ارتفاق مشخصی وارد عملیات شود اما بچه های ما با همان کمبود امکانات به بهترین شکل کار را انجام می دهند.
اسدی بخش خاطره ای را تعریف کرد و گفت: یک روز در امداد کوهستان ولنجک بودم آن جا هم غواصی دارد هم امداد کوهستان و هم اطفای حریق. یک بار ساعت 3 شب زنگ خورد و مورد مزاحمت زنبور بود، ما فکر کردیم وقتی به موقعیت برویم با دسته بزرگی از زنبورها مواجه ایم و تجهیزات کامل را به همراه داشتیم تا زنبورها را مهار کنیم اما وقتی به موقعیت رفتیم دیدیم یک زنبور بزرگ در یک هالوژن گیر کرده بود و این خاطره ای خنده دار برای من شد.
در بخش دوم این برنامه محمود مقامی بازیگر سینما و تلویزیون با محمد سلوکی به گفت و گو نشست. مقامی خاطره ای از اولین حضورش جلوی دوربین را تعریف کرد و گفت: اولین باری که جلوی دوربین سینما رفتم یازده ساله بودم که در قزوین جلوی دوربین رفتم. اصالتا قزوینی هستم و از 12 سالگی به تهران آمدم. تیمی در قزوین فیلم می ساختند من هم به فضای تلویزیون علاقه مند بودم برای همین کنجکاو شدم که سر صحنه بروم.
چون کوچک بودم قدم نمیرسید که ببینم بالای پشت بام ها رفتم تا به یک بازارچه ای که مشرف بر آن گروه بودم رسیدم. دیدم دو بچه همسن من هم بین اعضا بودند و داشتند برای رفتن جلوی دوربین آماده می شدند من هم دوست داشتم جای آن بچه ها باشم. ناگهان کارگردان و تهیه کننده آن کار گفتند به یک بچه دیگر هم نیاز داریم و من از پشت بام بازار پایین آمدم و گفتم من هستم. از آن روز برایم این کار لذت بخش بود و این مسیر را رها نکردم. وی تصریح کرد: بعد از این اتفاق تاراج اولین کارم بود. حسین ملکی آن روزها از عکاسان خوب آن زمان بودند که بعد از فیلم برداران خوب شدند و توسط ایشان با ایرج قادری آشنا شدم و با دستیار سه کارگردان شروع کردم و یک رل خیلی کوتاه را هم بازی کردم.
این بازیگر سینما و تلویزیون افزود: در کهنه سوار نقش علی امامی را کار کردم که کشتی گیر قهرمان بود بعد مربی گری را آغاز می کند. یک سالی کشتی کار کردم گاهی ورزش ها را تجربه کردم ولی هیچ کدام را درست ادامه ندادم. مقامی با اشاره به روز آتش نشان گفت: آتش نشانان با جرأت به سمت این کار می روند و این شهامت از درونشان نشأت می گیرد و نمیتوان آن را تغییر داد. وی ادامه داد: با آقای هاشم پور از تاراج همکار شدم و رفاقت صمیمانه با هم داشتیم و 5 فیلم در کنار او بازی کردم که از جمله آن ها یورش، رنجر و دادستان بود.
بازیگر سریال امام علی (ع) اظهار داشت: نظر شخصی من این است که فیلم های اکشن دوره قبل بهتر بود. آن موقع ها پیدا کردن بازیگر و سوپر استار سخت بود حتی نزدیک شدن به یک چهره، صحبت کردن و عکس گرفتن با او هم سخت بود. به کسانی که با من عکس میگیرند حسادت می کنم که نمیتوانستم در زمان جوانی ام با سوپراستارهای زمان خودمان عکس بگیرم. مقامی گفت: یکی از افتخاراتم این است که در سریال امام علی (ع) حضور داشتم و نقش محمد حنفیه را کار کردم که آن کار را خیلی دوست دارم.
این سریال تنها کار تاریخی و مذهبی است که انجام داده ام. همچنین افتخار این را داشته ام که نقش شخصیت های برجسته کشور را کار کنم که برخی از شهدا بوده اند مثل شهید حسین همدانی که 5 سال پیش نقش ایشان را بازی کردم و انگشتری که در دست دارم انگشتر شهید همدانی است، برادرشان به من لطف کردند و به عنوان یادگاری از آن شهید این انگشتر را به من هدیه کردند.
وی تصریح کرد: دوست دارم اگر اثری در ارتباط با شهید سلیمانی خواست ساخته شود در آن شرکت کنم. این بازیگر سینما در پایان سخنانش: تا کنون 11 تا فیلم ساخته ام و در تدارک دوازدهمی هستم که در مرحله پیش تولید است. دو تا از فیلم ها پیشنهادی بوده اما مابقی را خودم به دنبالشان رفته ام، در چنین کارهایی به مهدی سجادپور می گویم برایم بنویسد. همه پست های فیلم سازی را یک بار هم که شده تجربه کرده ام. فیلمی به اسم مستطیل قرمز را در ایلام بازی کردیم که با آقای سجادپور در آن کار آشنا شدم. برنامه شب نشینی از دوشنبه تا جمعه هر هفته ساعت 23:30 به وقت تهران و 21 به وقت وین بر روی آنتن شبکه جهانی جام جم می رود. محمد سلوکی و عبدالرضا احمدی مجریانی هستند که برای مخاطبان فارسی زبان سراسر دنیا شب نشینی را اجرا می کنند و تهیه کنندگان این برنامه نیز کاوه امیری جاوید و یوسف بچاری هستند.
در روزهای شنبه و یکشنبه نیز این برنامه ار مراکز استانهای کشور با اجرای مسعود روشن پژوه و به تهیه کنندگی یاسر معظمی گودرزی تهیه و پخش می شود. اطلاعات بیشتر درباره شب نشینی و مهمان های برنامه هر روز در صفحه اینستاگرامی shabneshini.irani@ بارگذاری می شود. مخاطبان گرامی لطفا نظرات و پیشنهادات خود را، درباره برنامه های جام جم از طریق پل های ارتباطی زیر با ما در میان بگذارید. تلفن بین المللی 46812400444 شماره شبکه های اجتماعی 9108993934 98 ایمیل امور مخاطبانmokhatab@jjt