بومی بودن سوژه‌ها قابلیت جهانی شدن دارد

به گزارش خبرگزاری برنا در اصفهان، نشست خبری فیلم «میان صخره‌ها» امروز عصر در سینما ساحل اصفهان برگزار شد.  

در ابتدای این نشست مختار عبدللهی، کارگردان این اثر اظهار کرد: ایده اولی کار مبنی بر مستندی به نام «خط بغض» بود. در حین سفر به این روستا، با پسر بچه چوپانی آشنا شدم که خیلی بزرگتر از سنش بود. کار هایی میکرد و حرف هایی میزد که برای من عجیب بود و ایده کارکتر پسر از اینجا گرفته شد.

کارگردان این فیلم تاکید کرد: در ابتدای کار ما کارمان را به مرکز گسترش سینما، تحویل دادم و کار پذیرفته شد. ولی سرمایه گذار نیمی از کار را حمایت کرد.

عبداللهی گفت: طی فراخوانی در سراسر چهارمحال بختیاری از حدود ۵۰۰ نفر تست گرفتیم و حدود ۱۲ نفر گزینش پایانی شدند و رسید به گزینش آخر ما که یک هفته ای را با آنها کار کردیم.

وی تصریح کرد: حدود دوازده روز قبل از آغاز کار، ما با بازیگر های نوجوان کار کردیم و به این علت که آنها نابازیگر بودند، زودتر کار را با آنها شروع  کردیم.

کارگردان فیلم افزود: فیلم برداری حدودا۴۰ روز به طول انجامید. دوربین خراب شد و لوکیشن به شکلی بود که چالش زیاد داشت ولی با حدود تمام چالش ها و کم‌و‌کاستی ها ۴۰ روز طول کشید.

عبداللهی در ادامه اظهار کرد: هیچکدام از رسانه‌ها در کنترل دست ما نیستند. گاهی با ما ساز میزند و  گاهی به تنهایی و رسانه هرگز نمیمیرد.

وی گفت: در این فیلم تغییر شخصیت و بلوغ شخصیت را به وضوح میبینیم. میبینیم که رابطه خواهر برادری لجبازانه این دو به حمایت می‌انجامد.

این کارگردان افزود: آهنگ‌ساز این کار، تیکه به تیکه، گوشه به گوشه نت می‌نوشت. حدود ۶ ماه طول کشید ولی عاشقانه کار میکرد و این موضوع بسیار مهم است.

عبدالهی اظهار کرد: این پارادوکسِ  فیلم روستایی و مخاطب شهری را من نقطه قوت میدانم چرا که باعث میشود مخاطب شهری بر سر کار بماند. من این شرایط را در دور اطراف من احساس کردم. چیزهایی دیدم که تا به حال ندیده‌بودم.

وی تاکید کرد: شانس اکران داشتن را من به خاطر سیاست های غلط میدانم. اگر فیلمی پروانه زرین میشود جایگاهش بی‌شک باید بالا باشد که متاسفانه این موضوع وجود ندارد و فیلم را سیاست های غلط می‌سوزاند. توپ را نباید در میدان مخاطب انداخت چون رسانه می‌تواند قدرتمند عمل بکند.

این کارگردان در ارتباط به سینمای کودک در دهه ۶۰ تصریح کرد: توجهی که در گذشته به‌سینمای کودک میشد را هم‌اکنون شاهد نیستیم. ضمن اینکه وقتی توجه نشود سرمایه‌گزار عقب می‌نشیند. کودک امروز به سمت سینمای هالیوود رفته است چون ما همپای کودکان خود پیش نرفتیم و این علت به دلیل حمایت نکردن است. و علت حمایت نکردن را باید پیدا کرد.

عبداللهی گفت: تمام بزرگان سینمای ایران، مدیون این سینما هستند. علت حمایت نشدن سینمای کودک را باید از بزرگان حوزه سینما پرسید.

وی افزود: مخاطب این فیلم هم کودک است و هم نوجوان؛ چراکه در این فیلم سخت کوشی این دو نفر و ‌جدال‌هایشان اشاره شد و این دلیل بر آن است. در این فیلم چیز های زیادی را یاد خواهیم گرفت. از قصه پر شاهنامه تا سیمرغ نظامی.

این گارگردان گفت: خیلی دوست داشتم این فیلم به مستند نزدیک باشد و متاسفانه لوکیشن ما، شرایط زیر پا ی مناسبی نداشت. بنابراین دستی فیلم میگرفتیم و به هیچ وجه نخواستیم از حالت مستندی فرار بکنیم.

وی در پاسخ به حس کلافگی برخی از مخاطبان تاکید کرد: برخلاف نظر شما، حس کلافگی را اصلا ندیدم و به نظرم هیجان انگیز بود تا کلافه کننده. قطعا ارتباط بین مخاطب و فیلم شکل گرفت.

در ادامه این نشست مجری طرح این فیلم، ناصر قائدی گفت: این نوع سینما دغدغه ما است. با داستان های بومی و سینمای کودک و نوجوان و بیانی منحصر به فرد از مکانی خواهیم داشت. از یک طرف دوست داشتنی، قالب است و طرف دیگر امکانات بی نظیر سینما است که به ما اجازه ساخت و حفظ این موضع را می‌دهند.

وی در ادامه افزود: بومی بودن قابلیت جهانی شدن دارد و من برای هر سبک سینمایی احترام قائل هستم. این سبک و گونه‌ای است که ما دوست داریم و دنبال میکنیم و بی شک به یکسری شیوه های جدید خواهیم‌رسید.

مجری طرح این فیلم تاکید کرد: کل بودجه فیلم گاهی به اندازه یک بازیگر معمولی سینما هم نخواهد رسید و این نوع سینما به شدت دستش در جیب خودش است و بودجه‌اش معمولی می‌باشد و به همین دلیل هم، جسارت دارد و هم شرف.

همچنین کارنگ کرباسی، آهنگساز این فیلم گفت: خیلی خوشحالم که نقشی در ساخت این فیلم داشتم و قرار بر این بود که از عنصر مکان هم در ساخت موسیقی استفاده شود که خوشبختانه شد.