امیرعباس پیام، نویسنده، در پاسخ به این سوال که سریال‌های بسیاری در سال‌های اخیر ساخته شده‌اند که در شهرهایی غیر از تهران روایت می‌شوند. چقدر پرداختن به آئین‌ها، سنن، سبک زندگی و... را در سریال‌ها دقیق و تحقیق شده می‌دانید و علاوه بر کلیت فضای سریال و قصه در شخصیت‌پردازی چقدر به این تفاوت‌ها و نشانه‌های شخصیتی بومی توجه شده است؟ به خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: اگر عوامل اصلی یک سریال مانند نویسنده، کارگردان و تهیه کننده بومی آن منطقه باشند قطعا به خودی خود یک سری مسائل اجرا و رعایت می شود. من برای ساخت سریال «آنام» به دلیل اینکه اهل آذربایجان هستم و رسم و رسوم، مناسبات اجتماعی آن خطه را خوب می شناختم توانستم تا این امور را در قصه لحاظ کنم و از آن برای شخصیت سازی استفاده و در اجرا به گروه های اجرایی کمک کنم. بعضا مشاهده می‌شود برخی از دوستان و همکاران که جغرافیای محل وقوع داستان را خارج از مرکز انتخاب می‌کنند در بحث لهجه شناخت کافی به آن منطقه ندارند و چنین چیزی به اطلاع داشتن یا نداشتن عوامل بر نمی گردد. ایرادی که اخیرا برخی از آثار دارند به عنوان مثال این است که برای بازی و ساخت یک سریال در لوکیشن گیلان حضور پیدا می کنیم و برخی از بازیگران با لهجه گیلانی و برخی دیگر فارسی صحبت می کنند به نظر من این مسئله هم برای بیننده و هم برای ساکنین آن خطه آزار دهنده است. به نظر من اگر قرار است منطقه خاصی را برای ساختن یک اثر نمایشی انتخاب کنیم کاملا به سنن، فرهنگ و آداب و رسوم آن ها اشراف کامل داشته و علاوه بر آن بحث بصری، زبان و لهجه را رعایت کنیم.
او در این خصوص که فضای خارج از تهران در نگارش فیلمنامه چقدر سخت تر از شرایط آپارتمانی و پایتختی است؟ بیان کرد: به نظر من نگارش فیلمنامه برای خارج از پایتخت بهتر و به صرفه تر است البته ممکن است که اجرای آن در لوکیشن هایی غیر از شهر تهران سخت باشد و تیم تولید ماه ها باید در مناطقی باشند که هزینه را بالا می برد اما هم از لحاظ جلوه های بصری برای بیننده جذاب تر است هم برای نگارش اتفاقات قشنگ تری می افتد از این جهت که تعدد لوکیشن وجود دارد، فضا نسبتا بازتر از جهت کوه، کوهستان، جنگل و..... است اما در تهران این امکانات زیاد وجود ندارد و تا چشم کار می کند وسایل نقلیه ،دود، هوای آلوده و امکانات کم برای نگارش در دسترس است.
پیام در پاسخ به این سوال که چه محدودیت هایی برای ساخت سریال در خارج از تهران وجود دارد خاطرنشان کرد: یکی از محدودیت ها بحث هزینه است و عموما صدا و سیما از پس پرداخت این هزینه ها به ندرت بر میاید و مجبور هستند تا کمی خساست به خرج دهند و تبعات آن نیز کاملا محسوس است. مشکل دوم پرورش بازیگران بومی است. من معتقدم اگر وارد یک جغرافیای دیگر غیر از تهران می شویم اگر از امکانات و بازیگران بومی همان خطه استفاده کنیم بسیار بهتر است. چرا که اگر از همان اول به جای اینکه بازیگر را از تهران انتخاب کنیم و از او بخواهیم تا روی لهجه تمرین کند تا بتواند از پس نقش بربیاید و آن را درست ایفا کند از بازیگران همان محل استفاده شود کمک زیادی به اثر می کنیم و هنرمندان بومی نیز پخته تر می شوند.
امیرعباس پیام در پایان و در پاسخ به این سوال که آیا برای سریال سازی در خارج از شهر تهران به تحقیق هم نیاز است یا خیر تصریح کرد: بله قطعا به تحقیق نیاز است. اگر نویسنده، تهیه کننده یا گارکردان متعلق به آن منطقه خاص نیست باید با تحقیقات گسترده یا با کمک مشاور و کارشناس یک اثر در خطه مورد نظر ساخته شود.