طبیعی است که هر اثر نمایشی موفق براساس بیس و پایه ی یک فیلمنامه قوی شکل گرفته است. تجربه نشان داده است که ممکن است از یک فیلمنامه قوی یک سریال متوسط ساخته شود اما هیچ وقت نمی توان توقع داشت از یک فیلمنامه متوسط یک اثر قوی دربیاید چرا که فیلمنامه اصولا پایه و اساس یک اثر دراماتیک است و بدیهی است که ناجی هر اثر سینمایی،تلویزیونی و پلتفرم های شبکه نمایش خانگی فیلمنامه ها هستند.جدا از مباحث تکنیکال،جدا از انتخاب سوژه،جدا از نگاه متنوع در انتخاب ژانر و جدا از سبک و سیاق شخصیت پردازی، کاراکتر شناسی و جدا از هرگونه اتفاق موثر و گرما بخش در شکل گیری درام و نکات تکنیکی در بحث نمایشی باید گفت آموزه های انسانی و اخلاقی نیز میتواند جایگاه مهم و موثری در آثار نمایشی داشته باشد.
بسیاری از آثار موفق درماتیک در دنیا بر اساس نوع نگارش قصه،سبک و سیاق کارگردانی،باکره بودن داستان و البته متریال های لازم در جذابیت سریال است که میتوانند مخاطب را درگیر خود سازند و در نهایت به یک اتفاق ویژه ختم شوند اما تاثیرگذاری سریال نیز یکی از اهداف سازندگان آثار نمایشی است که معمولا این مسئله در ذیل آیتم های دیگر پنهان می شود و گاه پنهان میماند چرا که سرفصل ها و گزینه های دیگر در شکل گیری اثر و به خصوص نمک و چاشنی های موثر در گیرایی اثر تولید شده سازندگان را به سمت و سویی می برد که فراموش میکنند که یکی از رسالت های اثار دراماتیک به خصوص در رسانه ملی و البته در سینما و پلتفرم های نمایش خانگی این است که ما بتوانیم مخاطبمان را تحت تاثیر حرفی قرار بدهیم که قطعا در آن آموزه های اخلاقی، رفتاری و حتی عرفی و عقیدتی موجود است.
فراموش نکنیم که یک سریال قوی با حضور بازیگران متنوع،جذاب و دوس داشتنی می تواند روی تماشاگر تاثیری رفتاری نیز بگذارد بارها شده است که سریال ها توانسته اند با قهرمان سازی و ضد قهرمان سازی الگوهای رفتاری و اخلاقی سیاه و سفیدی را به جامعه منعکس کنند و حتی برخی شخصیت ها نمونه هایی ماندگار برای برداشت،اقتباس و حتی کپی کاری در آثار نمایشی داخلی و خارجی می شوند. درواقع معمولا دیده شده است که اگر سریالی نزد مخاطبانش با اقبال مواجه شود حتی تکیه کلام های کاراکتر ها،لحن و ادبیات شخصیت ها و حتی اکت و رفتار های آدم های داستان در جامعه نمود پیدا می کنند و شخصیت ها تاثیر خود را بر روی مخاطب گذاشته و ما شاهد این مسئله هستیم که سریال جای خود را در میان مخاطبانش باز کرده است که این اتفاق البته میتواند وجوهی برعکس نیز داشته باشد که از آن با عناوینی مانند بدآموزی ها یاد می شود.
اگر از تاثیر و انعکاس یک اثر نمایشی روی مخاطبش اطلاع ندارید کافی است به سریال هایی که دوست داشته اید و در خاطر و ذهنتان مانده است رجوع کنید تا متوجه شوید چقدر رفتار ها و نگرش های یک کاراکتر دوس داشتنی در روح و روان و ذهن شما رسوخ کرده است.
با این اوصاف نمی توان از جایگاه تاثیر گذار آثار نمایشی روی افراد طبیعتا در برخورد های خانوادگی و در نگاهی عمیق تر حتی در روابط اجتماعی و با نگاهی متفاوت در مدیریت های کلان کشور به راحتی عبور کرد و باید اعتراف کرد که برنامه سازان،نویسندگان،کارگردانان،بازیگران و در رأس آنها مدیران فرهنگی می توانند روی ادبیات،رفتار،روابط خانوادگی و جامعه موثر و الگوساز باشند.