بیماری همه گیر کووید ۱۹ نیز طی ماه های گذشته تأثیر قابل توجهی بر زندگی میلیون ها نفر در سراسر جهان داشته است. برنامه های مرتبط با مهار این ویروس، نوجوانان را از نظر جسمی و اجتماعی از دوستان، بستگان و سایر شبکه های حمایتی اجتماعی منزوی کرده است و در نتیجه، در معرض افزایش خطر اختلال روانی قرار داده است. این محدودیتها ممکن است به ویژه برای نوجوانانی که برای حمایت عاطفی به ارتباطات همسالان خود تکیه میکنند، دشوار باشد.
اغلب نظریه پردازان رشد از نوجوانی به عنوان دوره طوفان و استرس یاد می کنند. این امر تا حدی ناشی از تغییرات فیزیکی و شیمیایی است که از اوایل نوجوانی در مغز رخ میدهد و منجر به «ناسازگاری عصبی» می شود.
بر این اساس احساسات در پاسخ به عوامل استرس زای واقعی و یا درک شده افزایش مییابد. با این حال سیستم خودتنظیمی موردنیاز برای مدیریت این احساسات تا اوایل بزرگسالی تا حد زیادی توسعه نیافته است.
نوجوانان و همسالان
یکی دیگر از ویژگی های بارز نوجوانی، افزایش چشمگیر حساسیت اجتماعی و اهمیت همسالان است، همانطور که نوجوانان برای استقلال از والدین خود تلاش میکنند، زمان گذراندن با همسالان به طرز چشمگیری افزایش مییابد و برای نخستین بار، دوستان منبع اصلی تعامل و تأثیر میشوند. با این حال افزایش حساسیت اجتماعی که در دوران نوجوانی ظاهر می شود به این معنی است که روابط همسالان می تواند منبع اصلی درگیری، طرد شدن و استرس بین فردی باشد.
افزایش استرس بین فردی، همراه با افزایش واکنش پذیری هیجانی و تنظیم هیجان پایین، میتواند نوجوانان را در معرض خطر بیشتری برای مواجهه با انواع متداول آسیب شناسی روانی از جمله اضطراب عمومی، اختلالات خوردن، افسردگی و اضطراب اجتماعی قرار دهد. در حقیقت، این زیرمجموعه خاص از اختلالات درونی که به طور متوسط در سنین بین ۱۳ تا ۱۹ سالگی به چشم می خورد، «اختلالات نوجوانی» نامیده میشود.
در مجموع، ویژگی های رشد نوجوانی، سن معمول شروع این اختلالات عاطفی اجتماعی و این واقعیت که نوجوانان تحصیلات خود را در شرایط کنونی به صورت آنلاین انجام میدهند، بیشتر وقت خود را در خانه میگذرانند و از نظر جسمی از همسالان خود جدا هستند، ممکن است خطر ابتلا به مشکلات روانی در طول همه گیری جهانی کووید۱۹ را افزایش دهد.
حمایت خانواده و معلمان از نوجوان
از آنجا که انزوای اجتماعی، استرس بین فردی و مشکلات روانی در دوران نوجوانی میتواند پیش زمینه ای برای مشکلات روانی در طول عمر باشد، والدین و معلمان باید بیشتر تلاش کنند تا به نوجوانان در یافتن راههایی برای حفظ شبکههای اجتماعی خود کمک کرده و جوانان را از نظر علائم ناراحتی عاطفی تحت نظر داشته باشند.
بنابراین توصیه می شود:
· محیط های یادگیری و فضایی مثبت و حمایتی را برای نوجوان فراهم کنیم
· با متخصصان بهداشت روانی مشورت کنیم
· مداخلات باید بر پرورش انعطاف پذیری در کودکان و نوجوانان با برقراری ارتباط بهتر برای رفع ترسها و نگرانیهای آنها، تشویق به انجام کارهای روزمره و فعالیتهای بدنی و اتخاذ تدابیری برای کاهش تنهایی متمرکز باشد.
· والدین لازم است خود از سلامت روانی خوبی برخوردار باشند و از راهبردهای مقابله و نگرش مثبت روانی الگو بگیرند تا از کودکان و نوجوانان برای گذراندن این دوران دشوار حمایت کنند.
از آنجا که تحقیقات در مورد تأثیرات روانی کووید۱۹ هنوز در مراحل ابتدایی خود است، تحقیقات طولانیتری برای به دست آوردن درک بیشتر از پیامدهای بلندمدت این بیماری همه گیر بر بهزیستی عاطفی جوانان موردنیاز است.