به گزارش برنا؛ دکتر “رابرت لموین”(Robert LeMoyne)، استاد بخش علوم بیولوژیک “دانشگاه آریزونای شمالی”(NAU) و “تیموتی ماسترویانی” (Timothy Mastroianni)، استاد “دانشگاه کارنگی ملون” (CMU)، در کتاب جدید خود موسوم به “توسعه نرم‌افزار کاربردی با پایتون و یادگیری ماشینی به وسیله سیستم‌های پوشیدنی و بی‌سیم برای درمان اختلال حرکتی به واسطه تحریک عمقی مغز”(Applied Software Development with Python & Machine Learning by Wearable & Wireless Systems for Movement Disorder Treatment via Deep Brain Stimulation)، موضوع تلاقی سیستم‌های حسگر پوشیدنی و بی‌سیم را مطرح کرده‌اند.
برای نمونه می‌توان به همکاری تلفن همراه و یادگیری ماشینی برای تحریک عمقی مغز با هدف درمان اختلالات حرکتی مانند “رعشه یا لرزش اساسی” (Essential Tremor) اشاره کرد.
یادگیری ماشینی، تنظیمات روش تحریک عمقی مغز مانند وضعیت روشن و خاموش آن را تشخیص می‌دهد. این دستاورد، یک بینش ابتدایی را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد می‌توان اینترنت اشیا را در زمینه مراقبت از سلامت و مهندسی پزشکی، حسگرهای پوشیدنی و حسگرهای داخلی بی‌سیم، یادگیری ماشینی و دسترسی به منابع رایانش ابری به کار گرفت.
سازمان‌دهی فرآیند توسعه نرم‌افزار برای تحقق این اهداف، ضروری است. الزامات و “شبه کد”(pseudo code) مشتق می‌شوند و خودکارسازی نرم‌افزار با استفاده از “پایتون”(Python) در پردازش داده‌های حسگر داخلی برای یادگیری ماشینی، به تدریج توسعه می‌یابد.
متعاقبا، مجموعه‌ای از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی، براساس تعیین میزان دسترسی ارزیابی می‌شوند و درک رعشه یا لرزش اساسی را با استفاده از یک تلفن همراه هوشمند فراهم می‌کنند.
این مهارت‌ها که فرآیند توسعه نرم‌افزار و کاربردهای یادگیری ماشینی را با سیستم‌های حسگر داخلی بی‌سیم و پوشیدنی در نظر می‌گیرند، امکان انجام دادن پژوهش‌های جدید پزشکی را فراهم می‌کنند.
پژوهشگران در این پروژه، موضوع ادغام توسعه نرم‌افزار کاربردی با استفاده از پایتون را با یادگیری ماشینی و سیستم‌های پوشیدنی و بی‌سیم برای تثبیت اثر تحریک عمقی مغز ارائه می‌دهند.