به گزارش برنا؛ نشست تخصصی مجازی «۳۸-۲۰» با حضور ویرجیل ویدریش سینماگر اتریشی با محوریت راهکارهای قصه گویی بصری در روز دوم از سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران برگزار شد.
ویرجیل ویدریش در این نشست بیان کرد: در اواخر 1980 انجمن فیلمسازان و فیلمبرداران در اتریش شکل گرفت که از مهمترین اتفاقات اتریش بود و پس آن دو نکته مهم در حوزه فیلمسازی پیدا شد که نکته اول جداسازی جنبه اقتصادی از جنبه هنری فیلم بود، چراکه تعداد زیادی از فیلم ها، آثار خوبی هستند اما بیننده پیدا نمی‌کنند و نباید این ایراد را به فیلم گرفت. نکته مهم بعدی این بود که آیا این هنرمند است که باید مورد حمایت‌های مالی قرار بگیرد یا اقتصاد سینما؟ به همین دلیل در سال 1979 لایحه حمایت مالی از فیلمسازی اجرا شد و هیات منصفه این لایحه مستلزم به اجرای این لایحه بودند.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه در مسیر کار این هیات، استقلال نکته مهمی بود، این هیات منصفه در ادامه فعالیت‌های خود از فیلمنامه نویسان، تهیه کنندگان و فعالان بخش فیلم اتریش حمایت کردند و یک سوال بسیار فلسفی در این میان وجود داشت که اگر فیلم‌های اتریشی قابلیت استفاده از این بودجه را دارند، در ابتدا باید می دانستیم فیلم اتریشی چیست؟ آیا فیلمسازباید پاسپورت اتریشی داشته باشد یا خیر؟ آیا اگر فیلمساز اتریشی می‌خواست در خارج از کشور فیلم بسازد مورد حمایت قرار می‌گرفت؟ و این مجموعه سوالات به ما یادآوری می‌کرد که فرهنگ، دایره بسیار گسترده‌تری از ملیت دارد.
این فیلمساز فیلم تجربی تصریح کرد: در سال 1981 یک موافقت‌نامه با تلویزیون اتریش برای نمایش فیلم‌هایی که موفق به دریافت حمایت مالی شده‌اند اتفاق افتاد. علت اصلی این تفاهم نامه طبیعت و برداشت کلی تلویزیون بود که درصدد بود از هر فیلم نفع اقتصادی ببرد. در سال 1990 کمپانی سیکس پک با هدف حمایت از فیلمسازان اتریشی تشکیل شد. این درواقع شروع ماجرا بود و پس از آن کمپانی های دیگری به این چرخه اضافه شدند.
ویرجیل ویدریش در ارتباط با «مارتین اورنولد» ادامه داد: تحصیلات اورنولد در تاریخ سینما و روانشناسی است. مهمترین اثر او اثر «سه گانه تکرار هیجانی» است که سه قسمت مختلف دارد. فعالیت او به گونه‌ای است که از فیلم‌هایی که برای فیلم‌های دیگر فیلمبرداری شده بخش هایی را برداشته و استفاده می کند و این کار ایده بسیار جدیدی است که بسیار پیش‌تر از سینمای دیجیتال و فرهنگ مونتاژ مورد استفاده بوده است.
وی افزود: دقت و کیفیت فیلم‌های مارتین در دنیای هنر بسیار تعجب برانگیز بود و در واقع در فعالیت‌هایش نظریات خود را به تصویر می کشد و لذت بصری و طنز را نیز در فیلم‌هایش استفاده می‌کند. درادامه او زمانی که متوجه شد محتوای فیلم‌های هالیوود چیست، انتقام تاریخ سینما را گرفت.
این کارگردان ادامه داد: در دهه 1950 فیلم‌ها بسیار جنسیت زده بود و یکی از فعالیت‌های مارتین این بود که این جنسیت زدگی را در آن دوره از فیلم‌های آمریکا نشان داد و با تغییر دادن فرم‌هایی که در فیلم‌ها بود می‌توانست معنای فیلم را تغییر دهد به گونه‌ای که حقیقت در قاب‌های فیلم نهفته است و ما از مارتین بسیار متشکریم که درهای بسیار زیادی را در زمینه فیلم سازی تجربی در سراسر دنیا باز کرد.
وی گفت: یکی از موضوعات مهم در سینمای تجربی، نحوه مرتب کردن اطلاعات فیلم برای دستیابی به مفهوم جدید است و این نظام با یک دوربینی که نگاتیو در پشت لنز در حرکت است انجام شد. مارتین از دیدن این تصاویر شگفت زده شد و با خود فکر چه می‌شود اگر این اتفاق در فرم فیلم هم رخ دهد. به همین دلیل به سراغ نظریه تغییر دادن جایگاه مکان یا زمان رفت و وسیله‌ای طراحی کرد که توسط آن بتواند اطلاعاتی را که درفیلم وجود داشت، دوباره مرتب کند. در درجه اول کار خود را با بریدن عکس‌ها شروع کرد اما این کار محدودیت‌های خاص خود را داشت. در دهه 1990 این فعالیت را با دوربین دیجیتال ادامه داد و برای سیدن به افکت تصوری دلخواه مجبور شد تعدادی دستگاه بسازد که به ارتقای اثرش کمک کند.
این کارگردان با اشاره به سخت‌ترین فیلمی که در این سال‌ها ساخته است اظهار کرد: سال گذشته من به جشنواره فیلم کوتاه دعوت شدم اما متاسفانه یک هفته قبل از آمدن به جشنواره پسر 12 ساله‌ام را در حادثه‌ای از دست دادم. پسرم از کودکی به فیلمسازی و انیمیشن علاقه داشت و فرم‌هایی را تهیه کرده بود که یک هفته پس از مرگش آن فرم‌ها را تبدیل به فیلم کردم و آن سخت‌ترین فیلمی بود که در این سال‌ها ساخته بودم.
سی‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران تا ۲ آبان ۱۴۰۰ (۱۹ تا ۲۴ اکتبر ۲۰۲۱) در پردیس سینمایی ایران‌مال در حال برگزاری است. آثار حاضر این رویداد همچنین در سامانه‌های برخط «هاشور»، «ودیو» و «تیوال» نمایش داده می‌شوند.